بیژن فرهودی – روز یک‌شنبه در یکی از هتل‌های بخش مرکزی لندن مراسم بزرگداشت یکی از دولتمردان پیشین ایران در حضور عده‌ای از بستگان و دوستان وی برگزار شد. دولتمردی که بدون شک نامش پیوسته در میان خدمتگزاران وفادار به وطن و سازندگان ایران نوین جای خواهد داشت.
امیرعلی شیبانی متولد بیرجند که هفته پیش در ۹۲ سالگی در لندن چهره از جهان فرو بست تصدی مشاغل و مناصب مهمی را در دوران پیش از انقلاب ۵۷ بر عهده داشت: از استادی دانشکده فنی گرفته تا ریاست دبیرخانه کمیته انرژی اتمی ایران و معاونت وزارت صنایع و معاد. اما آنچه امیرعلی شیبانی را در صف نخست سازندگان دوران پیشرفت و آبادانی ایران قرار می‌دهد نقش برجسته او در پایه‌گذاری و سرپرستی مجتمع ذوب آهن است که توسط روسیه و در ازای فروش گاز ایران به آن‌کشور در اصفهان بنا شد.
عبدالحمید شیبانی برادر امیرعلی شیبانی که خود سالها مدیر کارخانه ذوب آهن اصفهان بود در سخنان کوتاهی در رثای برادرش به روحیه قوی او برای مقابله با چالش‌های پیش روی شکل گرفتن صنعت ذوب آهن ایران اشاره کرد آن هم در زمانی که مقامات دولتی ایران تسلطی بر کارهای فنی در صنعتی با این عظمت نداشتند. وی از جمله اظهارات معاون وزارت خارجه روسیه در مورد شخصیت امیرعلی شیبانی را به نقل از احمد میرفندرسکی سفیر وقت ایران در اتحاد شوروی مورد استناد قرار داد. به گفته عبدالحمید شیبانی، میرفندرسکی در نامه‌ای به شاه به نقل از معاون وزارت خارجه روسیه این سوال را مطرح کرده بود که: این «نرّه خرِ خایه‌دار» کیست؟… فکر نکنید که با او کار نمی‌کنیم ، با او کار می‌کنیم چون او را شناختیم .می‌دانیم با همه همین جوره چه خارجی و چه داخلی… او آدمی است که می‌داند چه می‌خواهد… ما هم هر چه خواسته به او دادیم …فقط خواهش ما اینست که به او بفرمایید آنقدر ما را نچلاند».
عبدالحمید شیبانی در پایان سخنان خود پیام تسلیتی را که از جانب شهبانو فرح پهلوی ارسال شده بود قرائت کرد که در آن به این نکته اشاره شده بود که با درگذشت امیرعلی شیبانی نام یکی دیگر از فرزندان شریف و نکونام ایران به فهرست سازندگان رفته میهن افزوده شد. در این پیام ضمن اشاره به نقش ارزنده امیرعلی شیبانی در رشد شتابان و کم نظیر ایران گفته شده که با آغاز دوران ویرانی و وحشت وی نیز مانند هزاران نفر از دولتمردان عصر پهلوی که در راه تحقق آرمان‌های دیرینه مردم ایران با همه توان خویش بی دریغ کوشیده بودند ناچار به ترک میهن شد. اما نامش در فهرست نام سازندگان دوران شکوفایی ایران ماندگار است.
نمایش اسلایدی از مراحل گوناگون ساخت مجتمع ذوب آهن اصفهان تحت نظارت شیبانی و سخنرانی دو فرزند وی امیرخسرو و
امیرپرویز از دیگر بخش‌های این مراسم بود. امیرخسرو ضمن شرح خاطره‌ای از سکته مغزی پدرش در مسکو دو سال پیش از انقلاب و بستری شدن وی در مدرن‌ترین بیمارستان مسکو که ویژه رهبران حزب کمونیست بود اظهار داشت که سالها بعد از پدر این سوال را پرسیدم که چرا این همه تحت فشار کاری بودی که به سکته مغزی دچار شدی؟ پاسخ پدر بسیار تامل برانگیز بود: «ما عقیده داشتیم که پدران و پدر بزرگ‌های ما تنبلی کردند و نشستند و تریاک کشیدند و گذاشتند دنیا ما را پشت سر بگذارد. حالا این مسئولیت ماست که عظمت کشورمان را به آن برگردانیم». به گفته امیرخسرو شیبانی، ذوب آهنی که این همه برایش زحمت کشیده شد تنها ۱۱ سال پس از انقلاب توانست به سطح تولیدی پیش از انقلاب بازگردد و افزون براین قراردادهایی را که به سختی و در جهت منافع ایران با خارجی‌ها منعقد شده بود توسط مقامات دولت جمهوری اسلامی و بی آنکه ارزش و اهمیت ان را درک کنند لغو شد.
فرزندان شیبانی اعلام کردند هم‌زمان با این مراسم پیکر پدرشان که بعد از انقلاب اسلامی سال ۵۷ به آیین زرتشتی پیوسته بود به خواسته خودش برای خاکسپاری در ایران توسط یک هواپیمای ایران ایر از لندن به تهران حمل شد.
