در یکی از آخرین شماره‌های روزنامه کیهان لندن در دو سال پیش نوشتیم که اعضای تیم‌های ملّی تیراندازی مردان و زنان ایران برای تمرین فشنگ ندارند و در این مدت کنجکاو بودیم که آیا سرانجام دختران تک‌تیرانداز صاحب فشنگ شده‌اند یا اینکه در مسابقات بین‌المللی هم‌چنان با سرنیزه می‌جنگند!
حالا مربیان آنها می‌گویند دختران عضو تیم ملّی تیراندازی مقابل هدف می‌ایستند، به آن خیره می‌شوند و حتی ماشه را هم می‌کشند اما تیری از اسلحه آنها رها نمی‌شود و در واقع آنها با گرفتن ژست یک تیرانداز تمرین می‌کنند. این عجیب‌ترین تمرین تیراندازی در جهان است آن هم برای حکومتی با این همه ادعا، تبلیغات زیاد و هارت و پورت فراوان.
با وجود چنین وضعی که ناشی از بی‌توجهی مسئولان از یک سو و تحریم‌ها از سوی دیگر است، دختران تیرانداز مدال‌هایی نیز در مسابقه‌های بین‌المللی به دست آورده‌اند. نجمه خدمتی در رقابت‌های آسیایی این‌چئون چین صاحب مدال طلا شده است.
الهه احمدی نفر ششم مسابقه‌های تیراندازی زنان در مسابقات المپیک گذشته معتقد است اگر شرایط لازم برای تیراندازان تیم ایران فراهم باشد، آنها می‌توانند به مدال المپیک نیز دست پیدا کنند. الهه احمدی اضافه می‌کند که برای تمرین با تفنگ بادی مشکل نداریم، اما در تمرین‌های خطی امکانات‌مان اصلاً خوب نیست و مجبوریم موقع تمرین فقط حالت‌گیری کنیم و بدون فشنگ به هدف شلیک کنیم. واقعاً مسخره نیست که تیم ملّی زنان ایران با باد هوا تمرین کند؟
مهدی هاشمی رئیس فدراسیون تیراندازی ایران از اینکه قهرمانان تیراندازی بدون فشنگ تمرین می‌کنند و دل‌شان تنها به گرفتن ژست خوش است، ناخشنود است و می‌گوید به مسابقات انتخابی مکزیک برای کسب سهمیه المپیک نرسیدیم و از دست دادن این فرصت‌ها جبران پذیر نیست.
البته این تنها تیم تیراندازی دخترها نیست که در چنین شرایط غم‌انگیزی به سر می‌برد، وضع مدیریت ورزش زنان در فدراسیون‌های دیگر هم چنگی به دل نمی‌زند.
فدراسیون بسکتبال ایران سال‌ها برای کسب اجازه شرکت تیم ملّی دخترها در مسابقات بین‌المللی (به خاطر اعمال نفوذ حوزه‌های علمیه و آخوندهای حکومتی در مورد داشتن حجاب اسلامی) از فدراسیون جهانی بسکتبال F.I.B.A تلاش می‌کرد، برای اخذ این مجوز حتی سازمان تربیت بدنی، کمیته ملّی المپیک و وزارت خارجه هم وارد عمل شدند.
این دوندگی‌ها سرانجام به نتیجه رسید و فدراسیون جهانی بسکتبال به ایران اجازه داد در مسابقات بین‌المللی حضور پیدا کند. البته صدور این مجوز را باید مدیون نمایندگان آمریکا و هند در هیات رئیسه F.I.B.A بود. ولی مشکل اساسی بسکتبال زنان ایران در حال حاضر نداشتن رئیس است. درست مانند ورزش هندبال که فاقد مدیر مسئول است و برنامه‌های تمرینات و شرکت در مسابقه‌های بین‌المللی دختران به علت نداشتن رئیس بلاتکلیف مانده است.
لازم به توضیح است که هر یک از فدراسیون ورزشی در ایران یک نایب رئیس در امور زنان دارد که این شخص مسئول ورزش خانم‌ها در آن رشته است.
مشکلات تیم ملّی فوتبال زنان ایران این روزها یکی دو تا نیست. تیم ملّی فوتبال زنان باید تا چند روز دیگر در رقابت‌های کسب سهمیه المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو شرکت کند. مسئولان فوتبال زنان از نداشتن اختیارات لازم و دخالت فدراسیون فوتبال در امور روزمره آنها بسیار ناخشنودند. آنها این اختلاف را باعث کُند شدن فعالیت‌های فوتبال بانوان می‌دانند. بخش عمده این درگیری‌ها زائیده تغییرات پشت سر هم کادر مربیان تیم‌های ملّی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان و کشمکش‌های حاشیه‌ای و جابه‌جایی نایب رئیس بانوان این فدراسیون است.
در مورد مسائل و نارسایی‌های والیبال زنان نیز باید گفت دختران والیبالیست هم دچار همان مسائل و مشکلات مبتلابه دیگر فدراسیون‌های ورزشی هستند از جمله نبود برنامه‌ریزی صحیح و هدف‌های مشخص، اختلاف شدید نایب رئیس فدراسیون والیبال در امور خانم‌ها با محمدرضا داورزنی و دیگر مسئولان این فدراسیون. خانم نایب رئیس فعلاً قهر کرده و والیبال زنان بدون سرپرست رها شده است.
از گله‌های صغری نژاد نائینی نایب رئیس فدراسیون والیبال در امور زنان پیداست اختلاف او با داورزنی خیلی جدی‌تر از این حرف‌هاست. وی می‌گوید در برنامه‌هایی که برای دخترهای والیبالیست به فدراسیون داده‌ام دست برده شده و به شکل دیگری به اجرا درآمده است. او تاکید می‌کند که به طور کلی رابطه رئیس فدراسیون با من جالب نیست و بنا بر این دلیلی ندارد که به سر کارم برگردم.
ورزش کاراته دختران هم در این سال‌ها از این نوع جنجال‌ها در امان نبوده است. تیم کاراته دختران ایران در حال حاضر سرمربی ندارد ولی مهم‌تر از آن اختلاف سرمربی تیم‌های ملّی با عشرت شاه محمدی نایب رئیس فدراسیون کاراته در امور خانم‌هاست. خانم شاه محمدی اصرار دارد که کادر فنی فدراسیون با مشورت او و رئیس فدراسیون انتخاب شود ولی محمد آرین خو سرمربی تیم‌های ملّی زنان و مردان می‌گوید انتخاب اعضای تیم ملّی کاراته زنان نیازی به نظر نایب رئیس فدراسیون در امور خانم‌ها ندارد. خود من در تمام این موارد به تنهایی می‌توانم تصمیم بگیرم. در این میان علیرضا سمندر رئیس فدراسیون کاراته ایران که سعی دارد بین خانم شاه محمدی و محمد
آرین خو پادرمیانی کند، کار را خراب‌تر کرده است.
سمندر در مصاحبه با خبرنگاران از یک سو گفت: کادر فنی کاراته بانوان باید با نظر بنده، محمد آرین خو و خانم شاه محمدی برگزیده شود. اما بلافاصله یادآور شد که لازم است به نظر آقای آرین‌خو هم احترام گذاشت. اختلاف میان رئیس فدراسیون‌های ورزشی، سرمربی تیم‌های ملّی و نایب رئیس فدراسیون‌ها در امور بانوان در همه فدراسیون‌ها به چشم می‌خورد که قطعاً بر می‌گردد به شکل اداره امور در همه بخش‌های مملکت.
و اما در باره ورزش دوچرخه‌سواری بانوان. تیم ملّی دوچرخه سواری خانم‌ها در حالی راهی مسابقات قهرمانی آسیا شد که برای این رقابت‌ها تا ۱۷ آذرماه در ورزشگاه آزادی تمرین کرد. اما با تصمیم فدراسیون دوچرخه‌سواری از آن پس اردوهای این تیم در تهران برای مدتی تعطیل شد. مدیر تیم های ملّی هم زمان اعلام کرد که دختران دوچرخه‌سوار در شهرهای خود با برنامه‌هایی که سرمربی
به آنها می‌دهد تمرین خواهند کرد. او افزود که بانوان خودشان می‌خواهند در تهران نباشند و بتوانند نزدیک محل سکونت‌شان تمرین کنند. درباره این تصمیم باید گفت مربی تیم ملّی دوچرخه‌سواری چگونه می‌تواند متوجه شود که ورزشکاران‌اش چطور تمرین می‌کنند و چقدر آمادگی دارند.
به هر حال باید گفت که حال و روز ورزش خانم‌ها در ایران اصلاً خوب نیست.
گفتنی است که در سال‌های اخیر در سخنرانی‌ها ، همایش‌ها و جلسات، حرف‌های زیادی در مورد پیشرفت ورزش زنان شنیده‌ایم اما در عمل آنچه در ورزش بانوان مشاهده شده است تبعیض و نابرابری بین دختران و زنان ورزشکار و اولویت دادن مردان ورزشکار نسبت به زنان ورزشکار در تمام سطوح ورزش به وضوح دیده می‌شود.
شاید شنیده باشید پیش از عزیمت هیات ورزشی ایران به المپیک لندن، آیت‌الله‌های مقیم قم از جمله مکارم شیرازی و چند تن دیگر از هم‌ریشان او به شرکت دختران ورزشکار ایران در این بازی‌ها اعتراض کردند. مسئولان ورزشی و امنیتی نیز که همراه این هیات به لندن رفته بودند، به خبرنگاران اعزامی از ایران گفتند بعد از پایان سخنرانی رئیس کمیته بین‌المللی المپیک، استادیوم دهکده المپیک را ترک کردیم چون نمی‌خواستیم برنامه‌های هنری مانند موسیقی و رقص زننده خانم‌ها را تماشا کنیم! منظور وزیر ورزش احمدی‌نژاد و همراهانش اجرای موسیقی و نمایش‌های بسیار دیدنی هنری بود که نزدیک به دو سال تمرین شده بودند.
آفت بزرگ ورزش بانوان در ایران کهنه‌پرستی، ملاهای با نفوذ و اقامت طولانی و فسیل شدن آنها در تونل زمان است.
