در تاریخ اول مهرماه سال جاری یعنی کمتر از یک ماه دیگر دوران حبس من به اتهام فعالیت تبلیغی علیه رژیم جمهوری اسلامی به پایان می‌رسد که بلافاصله مرا محبوس در غل و زنجیر به شهرستان طبس برده و دوره تبعید من آغاز می‌شود.
حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس که ده‌کوره دورافتاده‌ای است که در دل داغ کویر مرکزی کشور واقع شده، آن هم برای مدت دو سال، در حقیقت قصد جان مرا کرده‌اند.آنها به خوبی آگاهند که من سکته‌زده هستم و از نارسایی‌های قلبی به طورجدی رنج می‌برم و بیماری دیابت حاد و بیماری‌های مجاری ادرار وسنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعا جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است و نیز به دلیل اینکه برای رهبران رژیم اسلامی ممکن نیست تا مرا اعدام کنند و یا با ترور به قتل برسانند وهم‌چنین بسیار پرهزینه خواهد بود اگرمن در زندان بمیرم (به دلایلی که همگان کم و بیش به آن آگاهیم) ازین قرار تصمیم گرفته‌اند به این وسیله وبا تبعید به دورافتاده‌ترین و بد آب وهواترین نقطه کشورنسبت به کرج که از هر گونه امکانات شهری و پزشکی و بیمارستانی بی بهره است، موجبات مرگ مرا به طور ظاهرا طبیعی فراهم آورند.
می‌بینیم که رهبران کینه‌توز جمهوری اسلامی درعوض اینکه به درمان واقعی بیماری‌های من اقدام کنند، در صددند که شرایط زندگی مرا هر چه بیشتر نامناسب و فاجعه‌بار کرده و با تبعید و فشار و تضییع حقوق و آزادی‌ها، عرصه را بر من تنگ نموده و رفته رفته مرا از پای در آورده و نابود کنند.
ازاین رو، از هم‌میهنانم و از فعالان حقوق مدنی، از مدافعان حقوق بشر، از حقوقدانان و سایر تلاشگران حوزه‌های اجتماعی و سیاسی تقاضا دارم که با هشدار نسبت به مخاطراتی که جان مرا تهدید می‌کند و با دفاع از حقوق من به عنوان یک وبلاگ‌نویس و مدافع آزادی بیان و با استمداد از افکار عمومی، اجازه ندهند تا حاکمان رژیم اسلامی به طور خودسرانه و با بی اعتنایی به پرنسیپ‌های جامعه جهانی یکی ازمنتقدان خود و یکی از معترضان به شرایط اسف‌بار حاکم بر جامعه ایران را در بی خبری همگان و در سکوت از میان برداشته و حذف کنند.
سیامک مهر (پورشجری) نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران
شهریور ۱۳۹۴ زندان کرج (ندامتگاه)
