با نهایت تاسف از درگذشت شادروان امیر پورشجاع خدمتگزار صدیق پادشاه فقید ایران آگاه شدم. امیر پورشجاع انسانی شریف، ایران‌دوست و خدمتگزاری وفادار به مملکت و پادشاه بود.
او در تمام سال‌هایی‌که در دربار شاهنشانی خدمت می‌کرد کارمندی نمونه، مهربان، صمیمی و مورد احترام همه‌ی همکارانش بود. شادروان پورشجاع هرگز از موقعیت حساسی که داشت به نفع خود سوء استفاده نکرد بلکه تمام تلاشش این بود که بین همکارانش ایجاد حسن نیت نماید و اگر امکان داشت گرهی از مشکلات آنان بگشاید. او دارای طنز ویژه‌ای بود چه در زمانی که در ایران بودیم و بخصوص در دوران سخت غربت او با شوخی‌های خود تحمل گرفتاری‌های توان فرسا را برای پادشاه فقید و همکارانش آسانتر می‌کرد. وقتی ما ایران را ترک کردیم، در طول این دوران دردناک او با دلسوزی و یکرنگی در کنار پادشاه بود و پس از فوت معظم له نیز هرگز ما را ترک نکرد.
پورشجاع از وضعی که برای میهن عزیز ما پیش آمد در رنج بود و زندگی در غربت را با تمام ناملایماتی که به همراه داشت با سربلندی توام با تواضع و فروتنی سپری نمود و هرگز زبان به گلایه و شکایت نگشود. او در دوران دوری از ایران دائما برای آزادی ایران مشغول مبارزه بود. امیر پورشجاع تا آخرین لحظه حیات از اعتقادات میهن‌پرستانه که به شدت به آنها پایبند بود ذره‌ای عدول نکرد و به عنوان یک انسان اصولی و با اخلاق و عاشق ایران چشم از جهان فرو بست.
از سوی یکایک اعضای خانواده و خودم از دست رفتن امیر پورشجاع را که نمونه برجسته شرف، پاکدامنی، و ایران‌دوستی بود به خانواده وی و دوستان بی‌شمارش تسلیت می‌گویم و از پروردگار توانا برایش آرامش و شادی روان آرزو می‌کنم.
۵ خرداد ۱۳۹۵ – ۲۵ مه ۲۰۱۶
