دکتر مینو محرز استاد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران و متخصص معروف ایدز و بیماری‌های عفونی برای چندمین بار گفته است تا زمانی که دست‌اندرکاران لب بگزند و ترجیح بدهند بر این موضوع سرپوش بگذارند هیچ‌وقت مشکل حل نخواهد شد.
او چندی پیش به یکی از خوانندگان کیهان گفت بارها به مسئولان وقت صدا و سیمای جمهوری اسلامی گفتم تا وقتی از پخش برنامه‌های مربوط به انتقال ویروس اچ.آی.وی و نحوه جلوگیری از گسترش بیماری وحشتناک ایدز و روشنگری‌های لازم برای مردم خودداری کنید هر روز به تعداد مبتلایان اضافه خواهد شد. او همچنین یادآور شده شمار حاملان ویروس ایدز خیلی بیشتر از آن است که رسما از سوی دولت اعلام می‌شود و حالا بعد از چند سال هشدارهای مکرر دکتر محرز عده‌ای به میدان آمده‌اند تا برای روسپیانی که اغلب مبتلا به ویروس ایدز هستند و معتادانی که از طریق رابطه جنسی و استفاده از سرنگ مشترک این بیماری را گسترش می‌دهند راه چاره بیاندیشند.
اما به گفته دکتر محرز درآمد خوب روسپیان مانع از مراجعه آنها به مراکز درمانی و ترک اعتیاد و بازگشت به زندگی سالم می‌شود. به نظر دکتر محرز این کار بدون کمک‌های سازمان‌های مسئول در دولت امکان‌پذیر نخواهد بود.
این هفته حبیب‌الله فرید معاون اموراجتماعی سازمان بهزیستی خبر از واگذاری زنان روسپی به کلینیک‌های مددکاری داده و گفته است بهزیستی در صدد پیگیری وضعیت زنان آسیب دیده در کلینک‌های مددکاری می‌باشد تا با حمایت این کلینیک‌ها مانع ورود دوباره آنها به روسپیگری می‌شود. او می‌گوید بسیاری از زنان روسپی پس از ترک مراکز درمانی و بهزیستی جا و مکانی ندارند و در بسیاری از مواقع به همین دلیل در مراکز بهزیستی باقی می‌مانند. به این ترتیب با اختصاص ودیعه مسکن به آنها با نظارت بهزیستی دارای مسکن شده و فرایند پیگیری پس از ترک برای آنها ادامه می‌یابد. در حال حاضر در نظر داریم پس از ترخیص این زنان آنها را به کلینیک‌های مددکاری بفرستیم.
به گفته فرید میانگین سنی این زنان در مراکز بهزیستی کمتر از سی سال است. به نظر دکتر محرز باید در وحله اول بدون ترس و تعارف درباره این زنان حرف بزنیم، همین‌طور که درباره اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی حرف زده می‌شود. به این ترتیب می‌توانیم راهی درست برای ساماندهی آنها پیدا کنیم، تا زمانی که هر وقت حرف از آنها زده می‌شود عده زیادی لب بگزند و ترجیح دهند موضوع را سرپوشیده نگه دارند هیچ‌وقت مشکل حل نمی‌شود حتی اگر کار این زنان آنقدر قبیح باشد که هرگونه کمک به آنها مردود باشد، که اینطور نیست، باز هم این نکته باقی می‌ماند که این عده از زنان تهدید جدی برای سلامت جامعه محسوب می‌شود و به طور غیرمستقیم می‌توانند کسانی که هیچ‌گونه گناه و بی‌اخلاقی مرتکب نشده‌اند را به انواع مشکلات و بیماری‌ها دچار کنند. بنابراین چه بخواهیم و چه نخواهیم ساماندهی این زنان اهمیت زیادی دارد.
نکته‌ای که در مورد ساماندهی این زنان باید مورد توجه قرار بگیرد این است که روش زندگی آنها تغییر داده شود. در برخی مراکز نگهداری از این زنان به آنها حرفه‌آموزی می‌شود اما متأسفانه درآمدی که آنها از تن‌فروشی دارند و روشی که در زندگی داشته‌اند باعث می‌شود میل کمتری به یادگیری حرفه‌های دیگر داشته باشند.
دکتر محرز اهمیت تغییر سبک زندگی را از این‌رو بیشتر می‌داند که همین عامل موجب کشیده شدن آنها به تن‌فروشی می‌گردد. او می‌گوید ما نباید مسائل این چنینی را جدا از سایر آسیب‌ها بررسی کنیم. بسیاری از زنان تن‌فروش اعتیاد دارند، اغلب آنها مورد خشونت خانواده‌های خود قرار گرفته‌اند یا نزدیکان از آنها سوء استفاده کرده‌اند بنابراین نمی‌توان آنها را جدا از زنان معتاد و خشونت‌دیده بررسی کرد. اگر زن معتادی را بدون توجه به تن‌فروش بودنش درمان کنیم و دوباره به همان جائی که آمده بفرستیم، اعتیاد او به سبک زندگی غلط‌اش را نادیده گرفته‌ایم و احتمال این که او به محض اولین تن‌فروشی به سراغ مواد مخدر برود بسیار زیاد است. بنابراین باید مشکل تن‌فروشی زنان آسیب‌دیده را در کنار سایر مشکلات ببینیم.
