آمارهای رسمی نشان می‌دهد ۹/۱۹ درصد از خشونت‌های خانگی در تهران را خشونت‌های جسمی و ۴/۵۲ درصد خشونت‌های روانی تشکیل می‌دهد و سهم زنان و کودکان در این قضیه به مراتب بیشتر از مردان است.
سهم خشونت‌های کلامی همچنان در آمارهای رسمی و غیررسمی در ایران نادیده گرفته می‌شود، این در حالیست که در برخی از کشورها مانند ایران ساختار قدرت چنان مردسالاری را تقویت کرده که عملا زمینه را برای انواع خشونت‌های کلامی و غیرکلامی فراهم ساخته است.
این هفته در جلسه بررسی راه‌های تأمین امنیت زنان در برابر خشونت در دانشگاه تهران فاطمه ذوالقدر نماینده مجلس شورای اسلامی، افسانه توسلی استاد دانشگاه، دکتر میرمحمد صادقی رئیس گروه جزا و جرم‌شناسی دانشگاه صحبت کردند.
افسانه توسلی گفت: همه خشونتها لزوما فیزیکی نیستند خیلی از آنها خشونت‌های روانی، پورنوگرافی، کلیشه‌های جنسیتی حتی نگاه‌های نامناسب می‌توانند باشند، که اگر در جامعه خودمان بررسی کنیم به آمار دقیقی نمی‌رسیم چون اصلا آماری در این زمینه وجود ندارد، زیرا که این گونه حوادث اصلا گزارش نمی‌شود.
مثلا خانمی که منشی یک سازمان است بعید است از سوی همکاری در سطح خود مورد خشونت قرار گیرد، این خشونت معمولا از سطوح بالاتر اعمال می‌شود. مسأله این است که اگر یک خانم کارمند شکایت کند که مورد خشونت کلامی یا جسمی قرار گرفته به فرض آنکه با آن شخص برخوردی صورت بگیرد وقتی این خانم به محل کارش برگردد اخراج می‌شود. نبود امنیت شغلی به زن این اجازه را نمی‌دهد شکایت کند، اگر هم شکایت کند اثبات خشونت به خصوص خشونت‌های جنسی در ایران بسیار مشکل است.
دکتر محمد صادقی در این جلسه گفت: در ایران بیشترین مراجعان به پزشکی قانونی خانم‌هائی هستند که مورد خشونت قرار می‌گیرند. در یک زمان سه ساله، دو و نیم میلیون نفر به پزشکی قانونی در ایران مراجعه کردند که از این تعداد پانصد هزار نفر بانوان قربانی خشونت خانگی بوده‌اند.
وی گفت متأسفانه برخی سازمان‌ها در ایران فضای مردانه دارد، تشکیلات پلیس هم تا حد زیادی همین طوراست بنابراین زنانی که قربانی این خشونتها هستند اغلب احساس آسایش نمی‌کنند که بتوانند به پلیس شکایت ببرند. بنابراین تعدیل این جوّ مردانه پلیس در ایران و دستگاه قضائی می‌تواند به مراجعه خانمها به پلیس و قوه قضائیه کمک کند.
ایجاد مکان‌های امن برای زنانی که در منزل مورد خشونت قرار می‌گیرند برای این است که تصور نکنند خشونت را باید تحمل کرد. در این میان نباید از خشونت‌های کلامی علیه خانمها در محیط‌های عمومی، ادارات و سازمان‌های دولتی و غیردولتی در ایران غافل شد.
وی به جرم‌های جنسی به عنوان یکی از انواع خشونتها علیه زنان اشاره کرد و گفت: خشونت‌های جنسی از جمله جرم‌هائی است که کمتر درباره آن صحبت می‌شود. یکی به دلیل احساس خجالت در قربانی و دیگر فراوانی این نوع خشونت در میان خانواده و نزدیکان است.
