یکی از مهم‌ترین بناهای دوران صفویه مسجدی است که به دستور شاه عباس در میدان نقش جهان اصفهان ساخته شد. این بنا شاهکاری از معماری، کاشی‌کاری و نجاری هنرمندان ایرانی در قرن یازدهم هجری (هفدهم میلادی) است.
تا زمان انقلاب این مسجد به نام‌های مسجد شاه، مسجد سلطانی، مسجد جامع عباسی خوانده می‌شد که همه در ارتباط با دوران ساخت و سازنده‌ی این بنا بود. و از آنجایی که مورد توجه توریست‌ها بود، همیشه به زیبایی و دقت از آن نگاهداری و حفاظت می‌شد.
پس از انقلاب این مسجد به نام «مسجد امام» خوانده شد و پاتوقی شد برای نمازهای روزانه و برنامه‌های خاص مربوط به تبلیغات جمهوری اسلامی و شباهت پیدا کرد به تکیه‌ها و نمازخانه‌های عادی. و اکنون پس از سی و هشت سال امیر کلایی که راهنمای گردشگری استان اصفهان است به خبرگزاری مهر می‌گوید: با این که مسجد «امام» یکی از مقاصد اصلی گردشگران است اما شلختگی حیاط و نابسامانی در آنجا به حدی است که از بردن گردشگران به آن جا پشیمان می‌شویم. او می‌گوید که بارها این موضوع را به مسئولان سازمان میراث فرهنگی و تولیت مسجد اعلام کرده‌ایم اما آنها واکنشی نشان نمی‌دهند. این راهنمای گردشگری به مواردی اشاره می‌کند که سبب حیرت و نارضایتی توریست‌های خارجی می‌شود مثلا:
- ورودی مسجد، تابلوی معرفی و جایگاه راهنما وضعیت مطلوبی ندارد.
- ورودی مسجد نشان می‌دهد که گردشگران می‌توانند از راهنمای صوتی استفاده کنند اما اغلب اوقات کسی نیست تا این دستگاه‌ها را در اختیار گردشگران قرار دهد و یا درباره آن توضیحی داده و یا دستگاه را به افراد کرایه دهد.
- با پایان هر نماز، فرش‌ها و موکت‌های مسجد در همان محوطه رها می‌شوند این در حالی است که مسجد، انبار و جایگاه‌های زیادی را برای انتقال این فرش‌ها دارد. و همیشه این منظره روبروی گردشگرانی قرار می‌گیرد که در صدد گرفتن تصاویر زیبا از این مسجد هستند.
- توضیحات درباره برخی از آثار واقع شده در مسجد به فارسی نوشته شده و گردشگران خارجی از وجود آن بی اطلاع هستند مگر آنکه راهنمای اختصاصی به آنها توضیحاتی بدهد.
