علی شریفیان – کانادا به وسیله دیوید مک کالوم، وزیر امور پناهندگی، مهاجرت و شهروندی دولت فدرال رسما اعلام کرد شمار پذیرش پناهنده و مهاجر در سال پیش رو برای کمک به رشد اقتصادی کشور و توازن سن جمعیت کانادا در کشور به سیصد هزار نفر افزایش خواهد یافت.
رئیس فراکسیون حزب لیبرال در مجلس عوام در این زمینه توضیح داده است که «افزایش پذیرش پناهنده و مهاجر نه تنها سبب رشد اقتصادی، بلکه باعث تقویت بافت جمعیتی کانادا هم میشود.» این تعداد، حداقلی است که دولت برنامه دارد که بپذیرد.
کانادا پس از این تعداد قابل ملاحظه از سال ۲۰۱۷ به مدت پنج سال شمار پناهندگان و مهاجرانی که خواهد پذیرفت به ۴۵۰ هزار نفردر سال افزایش خواهد داد. از کل سیصد هزار نفر ۵٫۵۷ درصد مهاجران در رشتههای مختلف از جمله مهاجر ماهر، سرمایهگذار، مهاجرانی که ایجاد اشتغال کنند در ارتباط با رشد اقصادی، ۲۸ درصد در ارتباط با خانوادهها به شکلها و درموارد مختلف، ۳ .۱۳ درصد پناهنده و ۲ درصد باقی مانده مهاجران و پناهجویانی خواهند بود که موارد آنها جنبه انساندوستانه خواهد داشت. علاوه بر افزایش پذیرش بیشتر، اصلاحات و تغییرات عمدهای هم در قوانین و سرعت روند کار پذیرش پناهندگان و مهاجران انجام گرفته و خواهد گرفت.
در طول حدود تقریبا یک دهه که محافظهکاران از سال ۲۰۰۶ تا اوایل نوامبر ۲۰۱۵ قدرت حکومتی را در دست داشتند، اساسا در ساختار و سمت و سوی حرکت کانادا درهزاره سوم تقریبا در تمام زمینهها و بر خلاف سنتهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی این کشور جوان که در سال آینده یکصد و پنجاه سالگی خود را جشن خواهد گرفت از بیخ و بن تغییراتی افراطی ایجاد کردند.
بعضی از قوانینی که توسط محافظهکاران به تصویب رسیدند عملا ضد مهاجران و شهروندانی بودند که از طریق مهاجرت شهروند کانادا شده بودند. لایحه سی۲۴ که در هفده آوریل سال ۲۰۰۹ به وسیله دولت محافظهکار به تصویب رسید شامل مقرراتی میشد که کاناداییها را عملا به شهروندان درجه یک و درجه دو تقسیم میکرد و بندهای محدودکنندهای را به قانون سی۳۷ شهروندی کانادا میافزود. بر اساس این بندها عملا کسانی کانادایی به شمار میرفتند که در کانادا به دنیا آمده باشند و در موارد دیگر و به ویژه از طریق مهاجرت و پناهندگی دریافت شهروندی کانادا بسیار دشوار شد. این قوانین به شدت و به صورت گسترده اعتراض مهاجران، شهروندان، حقوقدانان، مشاوران امور مهاجرت و نمایندگان و رهبران احزاب اپوزیسیون و رسانهها را به دنبال داشت تا آنجا که تغییر این قوانین به یکی از مطالبات اصلی همگان تبدیل شد. این قوانین به گونهای بود که دولت میتوانست به دلایل مختلف تابعیت شهروندان را لغو و آنها را از کشور اخراج کند. بسیاری از تحلیلگران و ناظران امور سیاسی یکی از دلایل عمده شکست محافظهکاران در انتخابات فدرال ۱۹ اکتبر ۲۰۱۵ را همین تغییرات عمده در ارتباط با مهاجران و قوانین تابعیت دانستهاند.
لیبرالها که در سال ۲۰۰۶ پس از یک دوره طولانی حدودا چهارده ساله قدرت حکومتی را از دست دادند، در جریان مبارزات انتخاباتی ۲۰۱۵ یکی از وعدههای عمدهشان لغو همین قوانین بود و اجرای وعدههایی در زمینه سیاستهای جدید پناهندگی و مهاجرپذیری بود. از جمله جاسیتن ترودو رهبر حزب لیبرال و نخست وزیر کنونی کانادا در اوج بحران آوارگان سوری و وضعیت رقتبار آنها در ارودگاههای پناهندگی اردن، ترکیه و لبنان وعده داد در صورت پیروزی در انتخابات تا آخر سال ۲۰۱۵ مجموعا بیست و پنج هزار سوری آواره را به سرعت به کانادا آورده و در اینجا اسکان خواهد داد. کاری که با کمی تاخیر در تاریخ ۲۷ فوریه ۲۰۱۶ با حمایت گسترده مردم به طور کامل انجام شد. وی علاوه بر این وعده داده تا آخر امسال مجموعا شمار پناهندگان سوری پذیرفته شده در خاک کانادا را به بیش از ۳۵ هزار نفر برساند. کانادا برای بهبود وضعیت کیفی و کمی زندگی پناهندگانی که از جنگ سوریه فرار کردهاند، مبلغی بیش از۹۰۰ میلیون دلار کمکهای انساندوستانه کرده است. جاستین ترودو در دهم دسامبر ۲۰۱۵ خود در فرودگاه پیرسون تورنتو به استقبال اولین گروه پناهندگان سوری رفت و به آنها خوشآمد گفت. بیل گیتس بنیانگذار شرکت مایکروسافت و ثروتمندترین مرد جهان ضمن تحسین این اقدام کانادا در مصاحبهای با ستایش از این اقدام و تبریک به مردم و دولت تازه به قدرت رسیده لیبرال گفت : «پذیرش پناهجویان برای اقتصاد کانادا سودمند است.»
در پلاتفرم انتخاباتی لیبرالها تغییرات زیادی وعده داده شد. پیوستن والدین به فرزندانشان که در کانادا زندگی میکنند از پنج هزار در سال به ده هزار نفر، دادن کمک ۱۰۰ میلیون دلاری به کمیسیون عالی پناهندگی سازمان ملل متحد UNHCR، افزایش امتیاز کسانی که وابسته درجه یک در کانادا دارند و پذیرش سریع آنها، حذف مبلغ هزار دلار برای بررسی تقاضانامه کسانی که به منظور نگهداری و مراقبت ازاقوام و وابستگانی که بیمار هستند، قصد مهاجرت دارند، آسانتر شدن گرفتن اقامت و شهروندی برای دانشجویان خارجی که در کانادا تحصیل میکنند و لحاظ کردن تعدادی از سالهای تحصیلات آنها در گرفتن تابعیت، بهداشت و خدمات درمانی رایگان برای پناهجویانی که منتظر دریافت جواب خود هستند، افزایش سن فرزندان تحت تکفل متقاضیان مهاجرت از نوزده به بیست و دوسال و حذف هزینه بررسی تقاضامه این گروه، حذف امتحان تابعیت و شرط دانستن یکی از دو زبان رسمی کشور برای مهاجران ۵۵ سال به بالا، تنها افراد بین ۱۴ تا ۵۴ سال باید امتحان شهروندی داده و یکی از دو زبان رسمی را در حد ارتباط گرفتن بدانند. لغو قانون داشتن عِرق ملی به کانادا، لغو قانون قصد اقامت دائم در کانادا، لزوم حضور فیزیکی تنها ۱۸۳ روز در سال (در ۴ سال از ۶ سال) برای احراز تابعیت و…
در کل در قوانین و اصلاحات تازه توجه زیادی به پیوستن افراد خانواده به یکدیگر شده است. ایجاد تسهیلات بیشتر برای یادگیری زبان انگیسی و یا فرانسه (در ایالت کبک) و همینطور فراهم آوردن امکاناتی برای کسب تجربه کاری که تازهواردین را آماده بازار کار در کشور بکند. پذیرش آسانتر مدارک تحصیلی تخصصی پناهندگان و مهاجران با اجرای برنامه ویژه آموزش سریع دانشآموختگان رشتههای مختلف به ویژه در رشتههای پزشکی، پارا پزشکی و دندانپزشکی که کانادا در این زمینه دچار کمبود چشمگیر است. پذیرش نیروی کار ساده و متخصص مورد نیاز در بخش کشاورزی و تولیدات صنعتی برای شرکتهایی که کمبود نیروی کار دارند. در میان استانهای کانادا، استان کبک به خاطر فرانسهزبان بودن اعلام کرده در تلاش است پناهندگان و مهاجرانی را که زبان فرانسه میدانند در اولویت قرار دهد. این استان قرار است در سال ۲۰۱۷ شمار پناهجویان و مهاجران خود را به پنجاه هزار نفر افزایش دهد. کبک تنها ایالتی است که در کار پذیرش مهاجر و پناهجو از دولت فدرال مستقل است.
کانادا با ده میلیون متر مربع پس از روسیه بزرگترین کشور جهان و ظرفیت جمعیتی خیلی بیشتر از جمعیت کنونی خود را دارد. پیشبینی شده در سال ۲۱۰۰ جمعیت کانادا به یک صد میلیون نفر برسد.
دوره جدیدی که در سیاستهای مهاجرتی کانادا با بر سر کار آمدن جاستین ترودو نخست وزیر دولت لیبرال آغاز شده یادآور سالهای طلایی مهاجرت در دهه ۱۹۷۰ است. دورانی که پیر الیوت ترودو رهبر و نخست وزیر کانادا بود. پیر ترودو از درخشانترین چهرههای سیاسی تاریخی کاناداست. او دستآوردهای بسیاری در شانزده سالی که در قدرت بود برای کانادا داشت. رسمیت و تقویت دو زبانه بودن کانادا، تقویت و توجه به جامعه چندفرهنگی و چندملیتی و تصویب نمودار آزادیها و حقوق شهروندی کاناداییها و همینطور توجه به موضوع مهاجرت و امضای قانون ویژه استقلال کانادا از بریتانیا که در سال ۱۹۸۲ به وسیله پیر ترودو و ملکه الیزابت دوم در اتاوا انجام گرفت از جمله این دستآوردها هستند.
من مهاجر افغان هستم در ایران تنها زندگی میکنم جوشکار ساختمان هستم میخواهم به کانادا مهاجرت کنم آیا دولت کانادا میپذیرد یا یکی دیگر از کشورهای اروپایی در ایران زندگی دشوار است مدرک شناسایی نمیدهند افغانستان ۵۳نفر از اقوام نزدیک من را طالبان کشتند که چهار نفر آن نزدیک ترین کسان من بودند پدرم و سه کاکایم مادرم من کودک ۱۳ ساله بودم که در ایران مهاجر شدم وحالا ۳۲ سال دارم هنوز کارت شناسایی ندارم اگرامین حالا منو پلیس ایران دستگیر کند دیپورت میکنند افغانستان چون کارت ندارم لطفا کمکم کنید.