دیگرباره در آستانه‌ی جشن هزاران ساله‌ی یلدا یکی از مهمترین جشن‌های ملی ایرانیان هستیم؛ جشنی که از یک سو به اسطوره‌های تولد «میترا» و «مهر» (این دو نماد مهر ورزیدن و روشنایی) مربوط می‌شود و، از سویی دیگر، به بلندترین شب سال اشاره دارد؛ شبی که در طی آن نبرد میان تاریکی و روشنایی به اوج خود می‌رسد و در پی‌‌اش، آنکه پیروز می‌شود همانا روشنایی‌ست.
در واقع، در جشن یلدا، همچون دیگر جشن‌های ایرانی ما، گوهر فرهنگ‌مان به زیبایی رخ می‌نماید؛ فرهنگی که بر پیروزی تردیدناپذیر همه‌ی روشنایی‌ها، نیکی‌ها، شادمانی‌ها، و مهربانی‌ها تاکید دارد. و این مهمترین دلیل ماندگاری فرهنگی‌ست که بر پایه‌ی ستایش انسان و طبیعت زیستنگاه او شکل گرفته و دوام یافته است؛ فرهنگی که توان آن را دارد تا با جهان پیشرونده همراه شود و هر روز زنده‌تر و درخشان‌تر از گذشته با ما همراه شود.
بدین‌گونه است که اکنون، در قرن بیست و یکم، همچنان اندیشه‌ای که در پشت جشن یلدا نهفته است‌ـ یعنی باور داشتن به پایان رنج‌های بشری، و نجات او از تاریکی و بدی و بی عدالتی، و رسیدن بی تردید او به روشنایی و آرامش و آسایش‌ـ می‌تواند، در این دوره‌ی تاریک و سخت سرزمین‌مان، برای ما امیددهنده، شادی‌آور، و انرژی‌بخش باشد.
متاسفانه، به دلیل بی توجهی و بی مهری حکومت مسلط بر سرزمین‌مان نسبت به جشن‌های ملی ایرانیان، یلدا، با همه‌ی ارزش‌های اجتماعی و زیبایی شناسانه‌ای که دارد هنوز برای ثبت در فهرست میراث جهانی فرستاده نشده و مطلع شده‌ایم که کشورهای دیگری چون جمهوری آذربایجان قصد ثبت کردن این جشن را به نام خود دارند.
بنیاد میراث پاسارگاد، ضمن شادباش فرارسیدن جشن ملی یلدا به ایرانیان در سراسر جهان، همچون سال‌های گذشته شما را به برگزاری هر چه زیباتر و گسترده‌تر این جشن ملی فرا می‌خواند.
بیایید امسال نیز در کنار درخت همیشه سبز یلدا، از شادمانی و روشنایی و مهر نیرو بگیریم و به سهم خود در رهایی مردمان سرزمین‌مان از چنگ اندوه و خرافات و سنت‌های ایستا نقشی موثر داشته باشیم.
با مهر و آرزوی شادمانی
شکوه میرزادگی
از سوی بنیاد میراث پاسارگاد
www.savepasargad.com
