روشنک آسترکی (+ویدیو) جمعی از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز، روز چهارشنبه، ۲۴ خردادماه، نسبت به مشکلات خوابگاه دخترانه حضرت معصومه دست به اعتراض زدند.
اعتراض دانشجویان نسبت به مشکلات سیستم خنک کننده خوابگاه در روزهایی است که اهواز دمای بالای ۵۰ درجه سانتیگراد را تجربه می‌کند.
این اعتراض دانشجویی اما با برخورد بد مسئولان خوابگاه به تشنج در محیط خوابگاه تبدیل شد و پای استاندار را به ماجرا کشاند.
اعتراضی که به حبس دانشجویان منتهی شد
روز چهارشنبه تعدادی از دانشجویان دختر دانشگاه «شهید چمران» اهواز که در خوابگاه «حضرت معصومه» ساکن هستند، پس از روزهای متوالی درخواست برای تعمیر و تجهیز سیستم تهویه و خنک کننده خوابگاه و در حالی که خوزستان یکی از گرم‌ترین خردادهای خود درسال‌های گذشته را تجربه می‌کند، نزد خانم شریفی، مسئول خوابگاه «حضرت معصومه» رفتند تا درخواست خود و مشکلاتی را که گرمای شدید هوا برای آنها ایجاد کرده با او مطرح کنند.
اما مسئول خوابگاه به جای اینکه راه حلی منطقی برای مشکل گرمای شدید خوابگاه پیدا کند تا دانشجویان با توجه به در پیش بودن امتحانات پایان‌ترم بتوانند خود را در یک فضای مناسب آماده امتحانات کنند، آنها را با کمیته انضباطی تهدید کرد.
دانشجویان چهارشنبه شب را در تحصن بسر بردند اما روز پنجشنبه درهای خوابگاه از سوی مسئول خوابگاه به روی آنها بسته شد تا نتوانند دوباره دست به اعتراض بزنند.
سمیه، یکی از دانشجویان خوابگاه «حضرت معصومه» به کیهان لندن در مورد این اعتراض دانشجویان می‌گوید: «اعتراض‌ها دو روز وجود داشت و چهارشنبه شب ما اعتراض و تحصن کردیم و آقای خواجه، رئیس دانشگاه هم به دیدار ما آمد و گفت فکر نمی‌کردیم امسال اینقدر هوا گرم شود و وعده داد در آینده این مشکل حل خواهد شد. البته دانشجویان هم ایشان را با «هو کردن» استقبال و بدرقه کردند.»
این دانشجوی دانشگاه «شهید چمران» اهواز در مورد بسته شدن درهای خوابگاه به کیهان لندن می‌گوید: «روز پنجشنبه زمانی که بچه‌ها با خانم شریفی درگیری لفظی پیدا کردند من آنجا نبودم اما بعد پیش دوستانم رفتم و تا آخر شب که اعتراض‌ها و تشنج در خوابگاه ادامه داشت آنجا بودم. خانم شریفی وقتی دانشجویان پیش او رفتند تا در مورد مشکلاتی که بر اثر گرما پیش آمده با وی صحبت کنند، اول یک سری توضیحات الکی و همیشگی داد اما وقتی دانشجوها گفتند این شرایط قابل تحمل نیست، او دانشجوها را تهدید کرد که برای کمیته انضباطی گزارش می‌نویسد و تک‌تک دانشجویان را به کمیته انضباطی می‌فرستد. اینجا بود که صدای دخترها بالا رفت و اعتراض اساسی شکل گرفت.»
سمیه می‌گوید پس از اعتراض‌ها به مسئول خوابگاه و جمع شدن دیگر دانشجویان، در ورودی خوابگاه را بستند و اجازه خروج به هیچ‌کدام از دانشجویان ندادند.
این دانشجو به کیهان لندن می‌گوید به احتمال زیاد از اینکه تجمع و اعتراض به بیرون از خوابگاه برود ترسیده‌اند و یا شاید می‌خواستند این بار هم مانند دفعات قبل همه چیز به یک درخواست و اعتراض ختم شود و کار به جایی نرسد.
به گفته سمیه، با بسته شدن درها و زندانی شدن دانشجویان معترض در خوابگاه، صدای دانشجویان بلند شد و در نهایت بعد از ساعت‌ها، مسئولان دانشگاه برای دیدار با دانشجویان آمدند.
این مشکل سال‌هاست وجود دارد، مسئولان سال‌هاست بی‌تفاوت هستند
سمیه که سه سال است در خوابگاه «حضرت معصومه» ساکن است به کیهان لندن می‌گوید این مشکلات اولین بار نیست پیش آمده و مسئولان در سال‌های گذشته هم هیچ توجهی به مشکلات ما در خوابگاه نداشتند: «درست است که امسال خرداد خیلی گرم شد اما اینطور هم نبود که کولرها از کار بیافتد و ما هم اعتراض، یا به قول یکی از مسئولان خوابگاه اغتشاش، کنیم! شما در نظر بگیرید در طول سال تحصیلی تقریبا ۵ ماه نیاز به کولر داریم. کولرهای خوابگاه که به صورت ایرکاندیشن هستند خیلی کم هستند و همان تعداد کم هم یا خرابند یا درست کار نمی‌کنند. امسال هم اینقدر هوا گرم شد که کولرها کامل از کار افتاد. الان چند روز است که مدام درخواست می‌کنیم که کولرها را تعمیر کنید اما هیچ توجهی نمی‌شود. آمدند تعدادی از دانشجوها را منتقل کردند به خوابگاه دیگر یا به اتاق تلویزیون و نمازخانه بردند. اما مگر چند نفر را می‌شود منتقل کرد؟ تازه الان فصل امتحانات است و مگر به این سادگی می‌توانیم اسباب کشی کنیم؟ بعد هم گفتند روزه نگیرید! مگر مشکل گرمای هوا با روزه گرفتن یا نگرفتن حل می‌شود؟ کسی که روزه نیست دمای بدنش می آید پایین و گرمش نمی‌شود؟!»
سمیه به کیهان لندن می‌گوید تعداد زیادی از دانشجویان گرمازده شدند: «ما چند هفته است در گرمای شدید و دم و رطوبت و شرجی زندگی می‌کنیم. تعدادی از دوستانمان گرمازده شدند. چند نفر دچار افت فشار خون شدند و حتی یکی دو نفر را به بیمارستان رساندیم. خون دماغ شدن هم که برای بچه‌ها عادی شده. در این شرایط نباید خواسته‌ای داشته باشیم وگرنه سر و کارمان به کمیته انضباطی می افتد.»
وعده‌ها و تکذیب‌های همزمان مسئولان
همان‌طور که سمیه در گفتگو با کیهان لندن گفته است دانشجویان دانشگاه «شهید چمران» اهواز مدت‌هاست در مورد نبود امکانات لازم در خوابگاه‌ها معترض هستند اما صدای اعتراض آنها آن‌قدر شنیده نشد که در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه، ۲۴ و ۲۵ خردادماه، این اعتراض‌ها به تحصن کشیده شد.
در پی این اعتراض‌ها و رسانه‌ای شدن برخورد مسئولان با دانشجویان و زندانی کردن آنها، برنامه ۲۰:۳۰ گزارشی از وضعیت خوابگاه و وعده‌های مسئولان منتشر کرد و در نهایت استاندار خوزستان صدای دانشجویانی را که در چند صد متری او روزهای سختی را در خوابگاه دانشگاه دولتی اهواز می‌گذرانند شنید.
غلامرضا شریعتی ، استاندار خوزستان، گفته است: «اگر دانشجویان همکاری لازم را انجام دهند، تمام امکانات استان را برای حل مشکلات آنها بسیج خواهم کرد.»
استاندار خوزستان همچنین از خریداری ۱۵۰ پنکه برای دانشجویان و آماده کردن خوابگاه دانشجویان مرکزی در منطقه برومی اهواز با هماهنگی شرکت نفت خبر داده است.
بر خلاف وعده‌های استاندار خوزستان که نشان‌دهنده پذیرش مشکلات و برخورد بد مسئولان با دانشجویان است، دکتر غلامحسین خواجه، رئیس دانشگاه «چمران» در گفتگو با خبرگزاری ایسنا بسته شدن درهای خوابگاه و برخورد بد مسئولان خوابگاه با دانشجویان را تکذیب کرده و گفته است: «با هیچ دانشجویی در خصوص اعتراضات روز گذشته برخوردی انجام نگرفته است و شایعات در خصوص تهدید دانشجویان یا احضار آنها به کمیته انضباطی کاملاً تکذیب می‌شود.»
جالب اینکه با وجود ویدئوهایی که نشان می‌دهد در ورودی بلوک‌های خوابگاه بر روی دانشجویان بسته شده است، روابط عمومی دانشگاه «شهید چمران» اهواز این مسئله را تکذیب کرده است.
روابط عمومی دانشگاه اهواز با زیرکی تمام در بیانیه خود تلاش کرده مسائل منع ورود و خروج در ساعت‌های خاص را به بسته شدن درهای خوابگاه در روزِ روشن مرتبط کند. در این بیانیه آمده است: «ورود و خروج به مجتمع خوابگاهی از طریق درب اصلی مجتمع برای صیانت از امنیت دانشجویان و ورود افراد متفرقه همیشه تحت کنترل است.»
حال باید دید ورود استاندار خوزستان به عنوان بالاترین مقام اجرایی استان به مشکلات دختران دانشجوی ساکن در خوابگاه می‌تواند بعد از سال‌ها مسائل آنها را حل کند یا نه؟
سمیه، دانشجوی دانشگاه «شهید چمران» می‌گوید: «فرافکنی‌ها و تکذیب‌های مسئولان دانشگاه امیدواری برای حل مشکلات را از ما می‌گیرد و می‌ترسیم همه این وعده‌ها فقط برای خوابیدن سر و صدای اعتراض دانشجویان باشد.»
