بخشی از خطبه‌های علی خامنه‌ای در نماز عید فطر که پنجم تیر ماه سال ۱۳۹۶ در مصلی تهران برگزار شد به مسائل «دنیای اسلام» اختصاص داشت.
او در بخشی از سخنان خود با اشاره به اینکه اوضاع یمن و بحرین از جراحت‌های بزرگ بر پیکر امت اسلامی است، گفت باید به‌طور صریح از مردم یمن، بحرین و کشمیر حمایت کرد و از ظالمان و ستمگرانی که به این مردم تهاجم می‌کنند، اظهار برائت و بیزاری کرد.
در ادامه همین سخنان نیز تاکید کرد: «ملّت ما می‌تواند پشتوانه‌ی این حرکت عظیم دنیای اسلام قرار بگیرد؛ همچنان‌‌که ما صریحاً مواضع خودمان را نسبت به دوستان، دشمنان، معارضین، و مخالفین بیان می‌کنیم، دنیای اسلام بخصوص روشنفکران، بخصوص علمای دنیای اسلام بایستی همین شیوه را دنبال بکنند، صریح موضع بگیرند و خدای متعال را از خودشان راضی کنند، ولو دیگران و طواغیت ناراضی بشوند».
موضعگیری خامنه‌ای در خطبه‌های نماز عید فطر در مورد کشمیر با واکنش رسانه‌های هندی از جمله روزنامه تایمز هندوستان مواجه شد.
این روزنامه در گزارشی با عنوان «ایرانِ خامنه‌ای، حمایت از کشمیر در مقابل محارب» نوشت که «رهبر ایران در خطبه‌های خود تلاش زیادی کرد تا عربستان سعودی و اعراب سنی و همچنین هند را به عنوان دشمن مشترک جامعه جهانی اسلامی به هم پیوند دهد.»
این روزنامه همچنین به اظهارات خامنه‌ای در مورد فلسطین به عنوان اولین مسئلهی جهان اسلام و لزوم جهاد اسلامی تمام عیار علیه اسراییل از دیدگاه فقهی اشاره کرد و نوشت که تلاشهای او برای احیای مسئله مسلمانان در برابر یهودیان جالب است، به همین علت، «همچنان بر مسئلهی فلسطین تاکید میکند و گروه‌های اسلام‌گرا از عراق و لیبی تا افغانستان و فراتر از آن توسط ایران تحریک میشوند.»
این روزنامه در ادامه نوشته، اینکه خامنه‌ای در سخنانش از کشمیر نام برده دلایل مختلفی دارد. اول اینکه می‌تواند تلاشی برای جلب توجه مسلمانان در کشمیر و هند باشد. ایران به طور سنتی موقعیتی خنثی و خصمانه علیه هند در مورد کشمیر و همکاری‌ها در سازمان همکاری اسلامی دارد.
دوم، اینکه می‌تواند اشاره غیرمستقیم به همگرایی در حال رشد بین دهلی و ریاض باشد، که منجر به نگرانی رژیم ایران شده است آن هم در شرایطی که هندوستان و عربستان از دیرباز متحد نزدیکی بودند.
اما در زمینه مسائل بین‌المللی، میان دهلی و تهران بر سر یک میدان گازی اختلاف وجود دارد. هند به دنبال بسته شدن قرارداد توسعه میدان گازی فرزاد با ایران است و برای اینکه ایران را در منگنه قرار دهد ۲۰ درصد از واردات نفت از ایران را کم کرده است.
و سوم اینکه رابطه هند و اسراییل مدتی است که رو به رشد است و پس از سفر نریندرا مودی، نخست‌وزیر هند به اسراییل دیگر سفرهای او به تهران ادامه پیدا نکرد. از سوی دیگر مودی و ترامپ در روزهای اخیر در آمریکا دیداری دوستانه برگزار کردند.
علی خامنه‌ای و مسئله کشمیر
به گزارش کیهان لندن، علی خامنه‌ای از نخستین روزهای انقلاب پیگیر مسائل کشمیر بود و در اواخر سال ۱۳۵۹ به این منطقه سفر کرد. پس از این سفر در گفتگو با مجله‌ی هفتگی الازمنه العربیه چاپ دبی، در بیان اهداف سفرش به هند گفته بود: «هدف از این مسافرت ابلاغ پیام دولت و ملت مسلمان ایران به دولت و ملت هند و تشریح موضع سیاسی ایران است. در حال حاضر انقلاب اسلامی ما غریب است. همان‌طوری‌که رسول اکرم که اسلام غریب آمد و غریب برخواهد گشت، پس وظیفه‌ی ما است که چهره‌ی واقعی این انقلاب را به ملت هند که با ما پیوند‌های بسیاری دارد ارائه کنیم، زیرا شبکه‌های صهیونیستی کوشش می‌کنند چهره‌ی انقلاب اسلامی ما را دگرگون جلوه دهند».
خامنه‌ای در هشتم اسفند ۱۳۵۹در اولین نمازجمعه‌ی بعد از بازگشت به ایران به بیان دستاوردهای سفرش به هند پرداخت و در بخشی از آن گفت که «در شهرهایى که مسلمانان در آنجا اکثریت دارند مثل کشمیر، همچنین در شهرهایى که ما موفق شدیم به اجتماعاتى مثل نماز جمعه برویم و با مردم روبرو بشویم به مجرد اینکه این سخنان گفته مى‌شد، آن‌چنان تظاهرات پرشورى از طرف مردم ابراز مى‌شد که من ناگهان احساس مى‌کردم مثل اینکه در ایران و در تهران هستم.»
بعدها حسین رضوی کشمیری از فعالان فرهنگی انقلاب خاطرات این سفر را به صورت کتاب درآورد.
در سال‌های اخیر فیلم‌هایی از تظاهرات ضد دولتی شیعیان کشمیر منتشر شد که نشان می‌داد گروهی از آنان در تظاهرات ضد دولت هند فریاد «الله اکبر، خامنه‌ای رهبر» سر می‌دهند.
در سه دهه‌ی گذشته کشمیر میدان رقابت وهابیون و شیعیان برای نفوذ بوده است. نفوذ رژیم ایران در بین شیعیان این منطقه آنقدر هست که از کشمیر به عنوان «ایرانِ صغیر» نام میبرند.
دولت هند که سالیان درازی است با شورشیان شیعه کشمیر در نزاع است، همواره از نفوذ ایران در جامعه شیعیان کشمیر نگران بوده و شاید تنها بُعد مسافت دخالت‌های افسارگسیختهای رژیم ایران در این منطقه را تا حدودی محدود کرده است، در غیر این صورت امکان تجهیز یا تسلیح آنها همچون حوثی‌های یمن، یا شیعیان بحرین و سوریه و عراق و لبنان و فلسطین وجود می داشت.
