«دانشگاه آرام» یک مرکز آلترناتیو برای پناه‌جویان و پناهندگانِ فارغ‌التحصیل از دانشگاه و مدارس عالی است.
آنهائی که در کشور خود با مدرک دانشگاهی مشغول به کار بوده‌اند (پزشک، داندان‌پزشک، مهندس، استاد دانشگاه، نویسنده، خبرنگار، فیلم‌ساز، هنرمند و… ) اما پس از پناهندگی یا مهاجرت به کشور جدید به دلایل مختلف، از جمله تبعیض، مراحل سخت و طولانیِ ارزشیابی مدارک، طولانی شدن دوره پناه‌جوئی و… موفق به ادامه درس و کار در رشته قبلی که در آن تحصیل کرده یا سابقه کار داشته‌اند نشده‌اند و به تدریج به حاشیه جامعه رانده شده و نهایتا برای گذران زندگی خود به شغلی غیر از تخصص خود روی آورده‌اند.
نام دانشگاه «آرام» اشاره‌ای است به ذخیره‌ای از استعدادهای به خاموشی کشانده شده که از انتقال دانش و تجربه خود به دیگران محروم شده‌اند. این مرکز، مرکزی علمی فرهنگی است. محلی برای تلاقی انسان‌هائی با پیش‌زمینه‌های مختلف ملیتی- فرهنگی، برای بارور شدن بیشتر تنوع فرهنگی. این مرکز به موضوعات هنری توجه بیشتری دارد زیرا موسس آن “اَحمِت اوجوت” خود یک هنرمند کرد از ترکیه است. با کوشش او از سال ۲۰۱۲ این مرکز تا کنون در چند شهر اروپائی ایجاد شده است. از جمله در شهرهای لندن، برلین، هامبورگ و اینک در شهر مولهایم در کنار رودخانه رُور در ایالت نوردراین وستفالن در آلمان.
این مرکز هم‌چنین مرکزی علمی است زیرا فرصتی ایجاد می‌کند تا فارغ‌التحصیلانِ پناه‌جو و پناهنده در آنجا دانش خود را در محیطی کوچک و صمیمی به دیگران منتقل کنند. این گونه، ارزش انسانی هنر و دانش آنها پاس نگاه داشته و آنها از اینکه می‌بینند مورد توجه هستند احساس اعتماد به نفس بیشتری کرده و ارزش خود را بیشتر درک می‌کنند. در کنار این اهداف، کارهای تبلیغی و روابط عمومی قرار دارد تا بشود به کمک آن سدها و موانع قانونی مانعِ پیشرفت پناه‌جویانِ دارای زمینه تحصیلات دانشگاهی، به مردم شناسانده شده تا از این طریق با ایجاد فشار به سیاستمداران به مرور زمان بتوان این موانع را برطرف کرده یا تغییر داد.
روز جمعه ۱۲ ژوئن ۲۰۱۵ مرکز جدید «دانشگاه آرام» در منطقه روُر در ایالت نوردراین وستفالن آلمان افتتاح شد. به عنوان یکی از مشاوران این مرکز، سخنرانی افتتاحیه این برنامه به عهده من گذاشته شده بود. عنوان سخنرانی من «پناه‌جویان در آلمان: شانس‌های به هدر رفته، توانمندی‌های به هدر رفته» بود. تلاش من این بود تا بر اساس آخرین داده‌های رسمی نشان دهم که با وجودی که از هر پنج پناه‌جو در آلمان یک نفر تحصیلات دانشگاهی دارد، اما ساختار حاکم بر سیاست پناهندگی در آلمان به گونه‌ای است که بر سر راه این افراد موانع زیادی ایجاد می‌کند. آن چنان که عبور از این مراحل انرژی زیادی از پناه‌جو گرفته و نیز زمان زیادی را به خود اختصاص می‌دهد. نتیجه آنکه در پایانِ این راه طولانی و پر از مانع، بسیاری از پناه‌جویانی که مدرک دانشگاهی دارند دیگر انگیزه یا انرژی لازم برای ادامه تحصیل و کار در رشته قبلی خود را از دست می‌دهند. این وضعیت حاصل قوانین و سیاست‌های اشتباهی است که باید تغییر کند زیرا نتیجه نهائی آن این است که هم این دسته از پناه‌جویان و هم آلمان- هر دو- فرصت‌ها و استعدادهائی را از دست می‌دهند که دیگر جبران ناپذیر شده است.
۱۵٫۰۶٫۲۰۱۵
http://www.hanifhidarnejad.com
صفحه فیسبوک دانشگاه آرام، منطقه روُر – ایالت نورد راین وستفالن آلمان
برای آشنائی بیشتر با “دانشگاه آرام” و اهداف و برنامه های آن لطفا به لینک های زیر مراجعه کنید:
http://thesilentuniversity.org/
http://stadtkuratorin-hamburg.de/educating/silent-university-hamburg/
http://www.coolibri.de/veranstaltungen/essen/heute/silent-university-ruhr-open-day/1362603.html
http://religionsphilosophischer-salon.de/keys/silent-university-berlin
.
