سازمان جیشالعدل، یکی از سازمانهای مسلح در بلوچستان ایران است. این سازمان در سالهای گذشته چند بار در عملیات مسلحانه مرزبانان کشور را در منطقه به گروگان گرفت و تنی چند را نیز به قتل رساند. قوه قضاییه جمهوری اسلامی نیز به تلافی، شماری از اعضای این سازمان را اعدام کرد.
عرفان شهنوازی، سخنگوی این سازمان، در تماسی با کیهان لندن خواستار گفتگو شد تا درباره مواضع این سازمان توضیح دهد. ما به دلیل اینکه گفتگو را مهمترین و موثرترین راه درک و تفاهم میدانیم و نقش رسانهها را نیز مانند پلی بین افراد جامعه و نیروهای سیاسی آن اعم از حاکمان و منتقدان و مخالفانِ آن میشماریم، این امکان را در اختیار وی گذاشتیم تا در گفتگویی با همکارمان احمد رأفت درباره اینکه چرا مبارزه مسلحانه میکنند، چه ارتباطی با کشورهای خارجی و همچنین گروههایی مانند طالبان و القاعده و… دارند، منابع مالی و تسلیحاتی خود را از کجا تأمین میکنند، آیا سودای جدایی از ایران را در سر میپرورانند و یا چه نقشی در قاچاق مواد مخدر دارند توضیحات خود را بیان کند.
اینکه «مبارزه مسلحانه» آن هم به شکل گروگانگیری و به قتل رساندن مرزبانان و یا مأموران و افراد وابسته به یک حکومت نه تنها شرایط هیچ منطقهای را بهتر نمیکند، بلکه فقط به خشونت و انزوا و محرومیت بیشتر مردمان محلی دامن میزند، واقعیتی است که کسی نمیتواند آن را انکار کند. اما گفتگو و فراهم آوردن امکانات برای شرکت منتقدان و مخالفان و حتی کسانی که مانند حکومت به مبارزه مسلحانه و راههای خشونتآمیز روی آوردهاند، در مباحثات، شیوهای است که هر حکومتی میبایست در پیش بگیرد تا هیچ کس بهانهای برای در پیش گرفتن مبارزه مسلحانه نداشته باشد. این همان روشی است که سیاست بینالمللی نیز در گفتگو با رژیمهای سرکوبگر مانند جمهوری اسلامی، و گروههای افراطی مانند طالبان در پیش گرفته است و اگر زمانی بوکوحرام و داعش و القاعده هم بخواهند وارد گفتگو شوند، به آنها پاسخ منفی نخواهد داد. پس چه بهتر که این شیوه را حکومتها نیز با گروههای درون کشور خود در پیش بگیرند وگرنه شاهد شکلگیری گروههای خشونتطلب و افراطی بر اساس انواع و اقسام عقاید خواهیم بود که اگرچه تلاشهایشان به جایی نخواهد رسید اما هم راه دخالتها و سنگاندازیهای خارجی را در کشور باز میکنند و هم بر مصیبت و فلاکت مناطق محروم میافزایند چرا که حکومت نیز از ترس، بر شدت سرکوب و تلاش برای نابودی آنها میکوشد. آنچه از این درگیری باقی میماند، مناطقی خرابتر و محرومتر از پیش است.