پایگاه خبری «آتلانتیک» نوشته در حالی که کارشناسان انتظار دارند رییس جمهوری آمریکا لغو توافق اتمی با ایران (برجام) را اعلام کند، دونالد ترامپ خود هیزم بر آتش پیشبینیها میریزد تا شعلهورتر شود.
به اعتقاد برخی منتقدان، ترامپ «ترمز بریده» و قصد دارد توافق اتمی را که کارکرد خوبی داشته نادیده بگیرد و با ایران گلاویز شود.
اما آنچه پیداست، ترامپ در واقع قصدی برای پاره کردن توافق ندارد، بلکه او و مشاورین‌اش قصد دارند با کمک کنگره تصمیمات خود مبنی بر محکمتر کردن این توافق را نشان دهند. به این ترتیب منافع امنیت ملی آمریکا بیشتر تامین می‌شود.
این منافع کلید اصلی روند تاییدی هستند که رییس جمهوری آمریکا هر ۹۰ روز باید انجام داده و گزارشی از پایبندی ایران به برجام را ارائه دهد.
با وجود اینکه ایران با بازرسی از تاسیسات نظامی مشکوک خود موافقت نکرده و با سرسختی روی برنامه‌های موشک‌های بالستیک خود کار کرده و بر نکات مثبت توافق اتمی سرمایه‌گذاری می‌کند، با این همه بر اساس شواهد، ایران روی این توافق حساب کرده و به سختی می‌توان گفت که توافق به نفع آمریکا عمل می‌کند.
از بین رفتن توافق اتمی، ایران را در یک برزخ بزرگ قرار می‌دهد و باعث می‌شود، همه طرف‌های توافق متوجه شوند که برجام تا چه اندازه ارزشمند بوده است.
در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، که توافق در زمان دولت او انجام شد، این هدف که ایران دست از بلندپروازی‌های اتمی خود بردارد از همه چیز بیشتر اهمیت داشت.
دولت اوباما از ترس اینکه ایران از توافق خارج شود، حتی مسائل پیش پا افتاده را هم از رژیم ایران طلب نکرد.
رهبر جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به تهدیدات ترامپ، تهدید کرده است که اگر آمریکا از توافق خارج شود، ایران هم از پشت میز مذاکره برمی‌خیزد؛ اما خروج ایران از توافق به این سادگی‌ها نیست زیرا هنوز سودهای بی‌شماری از این توافق نصیب‌اش می‌شود، حتی بیشتر از ۱۰۰ میلیارد دلاری که قرار است بر روی منابع نفتی سرمایه‌گذاری شود. آن هم در حالی که ایران پس از سال‌ها انزوای اقتصادی با پیشنهادات خوب بین‌المللی مواجه شده که برای شکوفایی اقتصادش لازم دارد.
این یعنی ایران همچنان می‌تواند از توافق اتمی سود ببرد، اما نه در شرایطی که همه هشدارهای ترامپ را نادیده بگیرد.
اروپایی‌ها، روس‌ها و چینی‌ها هنوز شک دارند که آیا همچنان با ترامپ هم‌سو هستند یا نه. بعضی از آنها در این زمینه میلی به همراهی با ترامپ ندارند و صدای مخالفتشان را به گوش او نیز رسانده‌اند. گروهی نیز هستند که موافقت خود را با هر تصمیم کاخ سفید اعلام کرده‌اند.
البته شرکت‌هایی که پس از برجام در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند، چاره‌ای ندارند جز آنکه تهدیدهای آمریکا را جدی بگیرند.
ایران برای کشتی‌های آمریکایی در خلیج فارس مزاحمت ایجاد می‌کند و به دستگیری ملوانان آن کشور می‌پردازد، از رژیم بشار اسد جنایتکار حمایت می‌کند، حوثی‌های یمن را پشتیبانی می‌کند و بخشی از هزینههای حزب‌الله را در عملیات تامین می‌کند و اینها تنها بخش کمی از خطاهای ایران است.
آتلانتیک می‌افزاید، تهران برای تسلط و نفوذ در خاورمیانه تلاش می‌کند و همچنان در فکر جاهطلبیهای اتمی است.
در ادامه این گزارش نوشته شده آمریکا به دنبال کوتاه کردن دست سپاه در سوریه است که کار چندان آسانی نیست.
انتخاب‌ها برای مقابله با ایران قبل از توافق زیاد بود. جرج دبلیو بوش، رییس جمهوری پیشین آمریکا این را دیر و در اواخر دوران ریاست جمهوری‌اش متوجه شده بود. اوباما این مسئله را خیلی زودتر فهمید، اما تصمیم گرفت با توافق اتمی ایران را محدود کند که چندان به درد آمریکا نمی‌خورد و وقت آن است که تغییراتی در آن صورت گیرد.
آتلانتیک می‌نویسد، در پیش‌گرفتن سیاست‌های جدید در مقابله با ایران اگر درست انجام شود، می‌تواند آمریکا را به جایگاه راننده برگرداند، آن هم بعد از دو سالی که نقش‌اش بیش از یک کمک‌راننده نبود.
