داریوش اسدزاده بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون ایران پس از ۸ دهه فعالیت هنری در سن ۹۶ سالگی درگذشت. وی از معدود بازماندگان تئاتر دهه ۲۰ ایران بود که در نمایش‌های تماشاخانه تهران نخستین تماشاخانه‌ی دائمی ایران بازیگری و کارگردانی می‌کرد.
داریوش اسدزاده یکی از قدیمی‌ترین بازیگران تئاتر، سینما و تلویزیون ایران پس از ۸ دهه فعالیت هنری در سن ۹۶ سالگی درگذشت. وی اوایل تابستان امسال به دلیل ضعف قوای جسمانی در بیمارستان بستری شد.
اسدزاده یکی از مهمترین بازماندگان تاریخ تئاتر ایران بود که در کتاب «تئاتر ایران در گذر زمان: تماشاخانه تهران» به شرح پرجزئیات فعالیت تماشاخانه تهران معروف به تئاتر نصر با مدیریت علی‌خان نصر، که نخستین تماشاخانه‌ی دائمی ایران بود، پرداخت.
در واقع ایده‌ی اصلی نصر این بود که با تاسیس هنرستان هنرپیشگی بتواند هنرمندانی برای تماشاخانه‌ی تهران تربیت کند تا این تئاتر، مستقل و خودکفا به کار خود ادامه دهد و هنر تئاتر را رسمیت بخشد.
داریوش اسدزاده از ۱۹ سالگی (سال ۱۳۲۱) کار در تئاتر را با بازیگری، کارگردانی و نویسندگی در تئاتر نصر و دهقان (لاله‌زار) شروع کرد. اولین فعالیت هنری او به ایفای نقش در نمایش کمدی «لیلی و مجنون» در سال ۱۳۲۱ برمی‌گردد که در تئاتر تهران اجرا شد.
اسدزاده پس از انقلاب از ایران به آمریکا مهاجرت کرد و در ۱۳۶۵ به کشور بازگشت. وی با بازی در سریال‌های «خانه سبز» و «سمندون» در نزد مردم شناخته شده و پس از آن در ده‌ها مجموعه تلویزیونی و سینمایی ایفای نقش کرد.
بازی در دو سریال محبوب و پربیننده «سمندون» و «خانه سبز» در میانه‌های دهه ۷۰ خورشیدی بار دیگر نام او را سر زبان‌ها انداخت و پس از آن در ده‌ها مجموعه تلویزیونی دیگر ایفای نقش کرد.
وی همچنین در نشر و ثبت تاریخ تئاتر ایران نقش موثری داشت و کتاب‌های «سیری در تاریخ تیاتر ایران» (قبل از اسلام تا سال ۱۳۵۷ شمسی)، «برگ‌های خواندنی: گزینشی از رویدادهای تاریخی»، «تماشاخانه تهران به روایت داریوش اسدزاده»، «خاطرات طهران» و «لاله‌زار و خاطرات» (با نام نخستین از لاله‌زار تا شانزه‌لیزه) را به نگارش درآورد.
