اشکم مرا یاری نخواهد کرد، می‌دانم

یکشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۰ برابر با ۳۰ مه ۲۰۲۱


|رضا مقصدی|
به خاطره‌ی مُعطرِ عزیزِ شورانگیزم:
اسماعیل خویی

رضا مقصدی و اسماعیل خویی در سال‌های دور…

                                            وقتی سفر می‌کردم از دیروز
                                            -دیروزِ دیرینه-
                                            تا لحظه‌های سبزِ «اسماعیل».
                                            شعری به شکلِ یک غزل، تا انتهای راه-
                                            همراه ِجانم بود.
                                            میخانه‌های شهر را شاداب می‌دیدم.
                                            شورِ جوانی‌های من، رنگِ شمالم بود.

                                            در واژگانِ نرمِ دریاوارِ زیبایش
                                            سرمستیِ زایش
                                            سرشاریِ جانِ زُلالم بود.

                                            این لحظه، بهتر می‌توانم گفت:
                                            در روزگارانی که آتش، در دلم رنگین‌کمانی داشت
                                            و اندیشه‌های نابِ رویایی-
                                            آهسته وُ پیوسته، در من، گام‌های تازه بر می‌داشت–
                                            با شعرِ شورانگیزِ شیدایش
                                            منزل به منزل، عشق را آوازها خواندم.
                                            در سبزه‌زارِ سوزِ هر سازی
                                            سرمست‌تر از پیش، می‌راندم.

                                            اینک من وُ دنباله‌های دردِ دیرینه.
                                            اینک من وُ غمگینیِ شب‌های آیینه.

                                            اشکم مرا یاری نخواهد کرد، می‌دانم.
                                            اما بِدان!
                                            ای عاشق ِجاری!
                                            ای گوهرِ زیبایِ گویایِ خُراسانی!
                                            رنگین، غزل‌های ترا هربار می‌خوانم-
                                            چون ابرهای سرزمینِ «گیل»-
                                            یکباره، می‌بارم.

 

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=242874