نرگس محمدی فعال حقوق بشر در ایران در نامه‌ای به مسیٔول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از تصمیم او برای شرکت در مراسم تحلیف ابراهیم رئیسی «به عنوان یکی از جدی‌ترین ناقضان حقوق بشر طی ۴۲ سال گذشته» اعتراض و یادآوری کرده است: اقدام او را مردم ایران هرگز فراموش نخواهند کرد.
نرگس محمدی فعال حقوق بشر ساکن ایران در نامه‌ای به انریکو آمورا نماینده سیاست خارجی اتحادیه اروپا از تصمیم او برای شرکت در مراسم تحلیف ابراهیم رئیسی در روز ۱۴امردادماه در مجلس شورای اسلامی اعتراض و انتقاد کرده است.
او از آمورا پرسید: «چطور است که شما برای ادامه مذاکرات با حکومت ایران می‌توانید به ایران سفر کنید و حکومت ایران شما را می‌پذیرد؟ اما واکسن‌های شما را برای مردم ایران نمی‌پذیرند؟ چون اولی برای بقای حکومت و دومی برای بقای مردم است.»
نرگس محمدی در این نامه به عنوان یک فعال حقوق بشر اعلام کرد: «اقدام حکومت و حضرتعالی را برای بقاء حکومت و عدم بقاء مردم نمی‌پذیرم و معترضم. این روز را من و مردم سرزمینم به خاطر می‌سپاریم، شما هم خوب به خاطر بسپارید».
او در نامه‌اش به انریکو آمورا نوشت قصد ندارد یادآوری کند که «آبان ۹۸ حکومت ایران چه سرکوب خشن و بی‌رحمانه‌ای علیه مردم بی‌پناه به راه انداخت و چه خون‌هایی سنگفرش خیابان‌ها را سرخ کرد که آنها مطالبه‌ای مدنی و مسالمت‌آمیزتر از آنچه که شما در غرب شاهدید داشتند.»
نرگس محمدی با اشاره به حق مردم کشورهای غربی برای برگزاری تجمعات و بیان مطالبات از دولت‌‌هایشان نوشت: «اما مردم سرزمین من در مطالبه معیشت، آب و حق حیات با گلوله از پا در می‌آیند.»
این فعال حقوق بشر ساکن ایران در نامه خود تأکید کرد که یادآوری نمی‌کند: «امروز که شما پا به خاک سرزمین من می‌گذارید، کودکان زیر ۱۸سال خوزستان که فقط گفتند ما تشنه‌ایم، در زندان‌های خوزستان چه بر سرشان می‌آید. قصد ندارم از وضعیت آزادی بیان و زندان و شکنجه و سلول‌های انفرادی ایران بگویم.»
محمدی به کشتار مردم ایران با شیوع ویروس کرونا نیز اشاره کرده و یادآور شده است: «من از مرگ معترضان خیابان و زندان نمی‌گویم. درد عمیق‌تر از آن است. می‌خواهم از مرگ هزاران هزار زن و مرد و پزشک و کادر درمان بگویم که به دلیل عدم واکسیناسیون رایج در سراسر جهان، در خانه‌ها و بیمارستان‌ها غریبانه و بی‌پناه جان می‌دهند. کشتاری بی‌سابقه، بی‌رحمانه و دلخراش در خانه‌های مردم سرزمین من اتفاق می‌افتد. گلوله نیست، شکنجه نیست، زندان نیست، بلکه درک کنید، مرگ خاموش در اتاق‌هایی تاریک و خانه‌های پر وحشت ایرانیان است.»
با درود وتشکر از خانم پورفاضل وخانم محمدى از نامه هاى لازم ومطالب درستشان .اما چرا باید همواره ما از دیگران توقع کمک داشته باشیم ،چرا باید همیشه ما دست به اسمان بلند کنیم والتماس امداد غیبى کنیم .بسیا رخوب است اگر که حافظه خود را کمى تقویت کنیم از گذشته بیاموزیم وخودمان بپاخیزیم .چرا زمانى که واکسن کرونا ورودش ممنوع شد ،هیچ نکردیم در حالیکه براى گرانى بنزین وسرقت بورسى وحقوق باز نشستگى غوغا بپاکردیم .ایا جانمان از پول کم اهمیت تر است .چرا هشتاد ،نود درصدى که راى ندادند در ان دو روز از خود اثرى نشان ندادند ؟ایا وقتش نبود که از همین فرصت ،که نمایندگان خارجى وعکاسان وروز نامه نگاران بودند ،استفاده منکردیم تا صدایمان را رسا تر کنیم ،این کار ها را نکردیم .بعد برخى ها از گافهاى این مراسم مینویسند ،از داد زدن در روخوانى ناقص وبى مفهوم مینویسند .باز هم تشکر دو باره از خانمهاى محترم دارم ،زنان ایران زمین همیشه تاریخ گردافرین وار جلو دار وراهنما بوده اند .بسیار بجا بود اگر هوارمان را ان دو روز بر سر میهمانان میریختیم ،جلو هتل محل اقامتشان ،در مسیر راهشان از پشت بامها .گرامیان امروز نیازى به فراخوان واعلامیه براى هوارزدن وراه افتادن نیست ،خودجوش باید بپاخاست “در معرکه ها درنگ باید کرد ،خون بر جگر نهنگ باید کرد ،انجا که دلاوران زره میپوشند ،اینجاست برهنه جنگ میباید کرد “با پوزش از زیاده گویى .جاوید ایران ،جاوید ملت ایران .
حتمأ عکس جناب نماینده اروپا را پشت سر تروریستهای حماس، حزب الله و جهاد اسلامی دیده اید.
رژیم حتی اینجا هم به خفت اروپاییان روی آورده و نماینده را عمدأ در ردیف بعدی جا داده است.
آیا اروپاییان اینرا نمی فهمند یا در مازوخیسم سیاسی خود از این تحقیر و توهین لذت میبرند؟
چپ شکست خورده اروپا ، بهترین راه انتقام از دمکراسی را در تقویت اسلامگرایان میبیند ، چرا که بخوبی میداند که این اهریمن زادگان همه چیز را نابود خواهند نمود .
بعد از ساختِ واکسن کرونا و اجرای واکسیناسیون برای خودی های نظام و عدم اجرای آن برای مردم، این عمل به عنوان جنایت علیه بشریت در دیوان لاهه حتماً پی گیری خواهد شد.
بزودی!