نگار جوکار – جمهوری اسلامی همیشه تلاش داشته تا با روش‌های مختلف، افراد زیادی را به سمت خود بکشاند. اصطلاح «تابوت‌های آدم‌سازی» به تابوت‌هایی مربوط می‌شود که توسط حاج داوود رحمانی ساخته شد. تابوت‌هایی برای نابودی هرآنچه در وجود یک زندانی است و تبدیل او به تواب! البته اگر آن زندانی، شکنجه‌ها را در این راه تحمل کند و جان نبازد.
یکی از اهداف مهم در پی تواب‌سازی، داشتن جاسوس و دریافت اطلاعات از آنها بود. فردی که تواب می‌شد، همچنان یک زندانی سیاسی بود؛ یک جاسوس در نقش مخالف نظام؛ یک مهره برای به دست آوردن اطلاعات کافی از باقی زندانیان و دیگرانی که موفق به فرار شده بودند. داشتن اطلاعات، نوعی برتریست. در این راستا، هما کلهری یکی از همین زندانی‌هایی که تواب شده بود، کتابی به نام «یادنوشته‌ها، تابوت زندگان» نوشته است. در این کتاب وی به لحظات تاریکی پرداخته که در یک تابوت زندانی بود؛ به اینکه چگونه‌اندک اندک، این تابوت‌ها، شکنجه‌ها و بازی‌های روانی مانند پخش اذان و دعا از بلندگو، او را تبدیل به یک تواب کرد.
https://kayhan.london/1399/07/11/%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DB%8C%DA%A9-%D8%AA%D9%88%D9%91%D8%A7%D8%A8-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B3
جمهوری اسلامی، حکومتی جاسوس‌پرور در ابعاد مختلف است. تواب‌سازی تنها مختص به دهه شصت خورشیدی نیست و ادامه دارد اما با روش‌های دیگر. جمهوری اسلامی موفق شده در این سال‌ها جاسوسان و مهره‌هایی را پرورش دهد که خودشان را مخالف نظام معرفی می‌کنند. مهره‌هایی برای بقای نظام! مهرداد عارفانی شاعر و منتقد ادبی مثال بسیار خوبی برای این موضوع است. مهرداد عارفانی یکی از همدستان اسدالله اسدی به اتهام تلاش برای بمب‌گذاری در نشست سالیانه سازمان مجاهدین در پاریس. دو همدست دیگر اسدالله اسدی، نسیمه نعامی و همسرش امیر سعدونی هستند. گفته شده که نسیمه نعامی موفق به دریافت پناهندگی سیاسی از بلژیک شده بود و پس از دریافت تابعیت این کشور، بارها به ایران سفر کرده که این خود نشان از دروغ بودنِ کیس پناهندگی اوست! قسمت قابل توجه قضیه این است که این افراد ظاهرا در زمان‌های مختلف، در نشست‌های سازمان مجاهدین و تظاهراتشان شرکت کرده بودند! درواقع هدف آنها جمع آوری اطلاعات برای جمهوری اسلامی و در نهایت انجام نقشه‌ای بود که ناکام ماند.
https://kayhan.london/1399/11/17/%D8%AF%DB%8C%D9%BE%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%AA%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA
در اوایل انقلاب و دهه ترسناک شصت، بسیاری از مخالفین با دادگاه‌های دو دقیقه‌ای محاکمه و اعدام شدند. در این میان، تعداد بسیار زیادی از اعضای سازمان مجاهدین جزو اعدام‌شدگان بودند. جمهوری اسلامی آنها را «منافقین» می‌نامد. این موضوع برای رژیم و وابستگانش به اندازه‌ای حیثیتی است که حتی حمید نوری در دادگاهش در سوئد از آوردن اسم «مجاهدین» خودداری کرده و از نام خوددرآوردی «سازمان ام» استفاده می‌کرد و نام این سازمان را ممنوعه می‌دانست. اما در ماجرای همدستان اسدالله اسدی به خوبی می‌بینیم که رژیم به این افراد آموزش داده بود تا خود را به گونه‌ای مخالف جمهوری اسلامی و از هواداران این سازمان نشان دهند و در تظاهرات و گردهمایی‌های آن برای به دست آوردن اطلاعات استفاده کنند. در حقیقت جمهوری اسلامی به خوبی نشان داده هر کس که می‌گوید مخالف آن است، الزاما چنین نیست و می‌تواند یک بازیگر در نقش مخالف باشد.
جمهوری اسلامی با پولپاشی مهره‌های زیادی را جذب کرده است. مهره‌هایی که شاید قبلا به صورت واقعی مخالف نظام بودند اما پیشنهاد پول و زندگی بهتر و داشتنِ تابعیت یک‌کشور دیگر را نه تنها به مخالف بودن ترجیح می‌دهند بلکه حاضر به جاسوسی و ارتکاب جرم و درواقع بازی با سرنوشت خود نیز هستند! در ماشین اسدالله اسدی یک دفترچه سبز پیدا شده که حاوی اطلاعات مهمی است. اطلاعات و اسامی‌افرادی که با اسدالله اسدی در ارتباط بودند. ظاهرا این افراد مبالغی تا حدود ۵۰۰۰ یورو از وی بابت جاسوسی برای رژیم دریافت کرده‌اند. اگرچه اسامی این افراد به صورت عمومی منتشر نشده اما پلیس بلژیک و آلمان و اتحادیه اروپا و متحدانشان قطعا این نام‌ها را پاک نکرده‌اند! این دفترچه یک منبع برای کارهای تروریستی احتمالی و همچنین جمع‌آوری اطلاعات و شناسایی مخالفین و دیگر اقدامات در ارتباط با باندها و مافیای جمهوری اسلامی‌در خارج از کشور به شمار می‌رود.
جمهوری اسلامی همچنین اثبات کرده که توانسته افرادی را با عنوان پناهنده سیاسی، مخالف نظام و… صادر کند و از بازیگریِ آنها برای بقای خود سود ببرد. در این میان، پول مهم‌ترین ابزار جمهوری اسلامی و یکی از بهترین گزینه‌ها برای جذب افراد به خود است. همانطور که حمید نوری در سوئد و اسدالله اسدی در آلمان و بلژیک به دام افتادند، دیگر جاسوسان و مزدبگیران رژیم هم دیر یا زود افشا خواهند شد. تصمیم با آنهاست که با پول و یا به دلایل دیگر خود را بفروشند و یا اینکه ترفندهای رژیمی را که در خون مردم ایران غوطه می‌خورد، افشا کنند.
*نگار جوکار فعال مدنی و حقوق بشر است.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
