روزنامه «گاردین» با اشاره به بحرانهاى سیاسى اخیر در عراق و افزایش دخالت و ماجراجویىهاى بیشتر رژیم جمهورى اسلامى در بغداد هشدار داده است.

به نوشته گاردین، اجتماع معترضان در پارلمان و درگیرى بین جناحهاى عراقى و گروههاى عراقى و گروههاى مزدور رژیم ولایت فقیه براى اغلب عراقىها، بحران چندان تازهاى نیست.
با وجود بیست سال تلاش براى استقرار حاکمیت دمکراتیک در عراق، این کشور در حال حاضر درگیر مشکلات پیچیده و طولانى است.
گزارش گاردین حاکى از آن است که بعد از کارزار فرساینده جمهورى اسلامى در عراق، رژیم ولایت فقیه اداره بخشهاى مهم یک دولت ضعیف را در این کشور به دست خواهد گرفت!
این گزارش با اشاره به حملات اخیر موشکى رژیم ایران به اربیل ادامه داده: رهبران اقلیم کردستان به آرامى مواضع خود را با توجه به آنچه در آینده رخ خواهد داد، تغییر مىدهند.
اقلیم کردستان عراق از سوى مقتدی صدر، روحانی عراقی که خواهان محدودیت نفوذ جمهوری اسلامی ایران در این کشور است، حمایت میکند.
صدر پس از برگزاری انتخابات در اکتبر سال گذشته، در نظر داشت با ایجاد ائتلافی، دولتی را با همکاری احزاب سنّی این کشور تشکیل دهد.
به دنبال ناکامی در انتخاب نخست وزیر این کشور که اولین مرحله برای تشکیل دولت در عراق است، مسعود بارزانی نخستوزیر اقلیم کردستان الگوی تشکیل یک کنفدراسیون غیرمتمرکز جدید را در عراق مطرح کرد.
اما این نوع حکومت میتواند منجر به کاهش قدرت بغداد شده و به کردها و دیگر گروههای قومی و مذهبی، قدرت بیشتری برای بهدست گرفتن امور خود و در نتیجه تجزیهی این کشور بدهد.
گفتنی است که «همهپرسی استقلال کردستان عراق» که در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۷ و با رهبری مسعود بارزانی انجام شد از سوی دولت عراق غیرقانونی اعلام گشت و به نتیجه نرسید.
بارزانی آوریل سال جاری به اندیشکده «چَتِم هاوس» که مقر آن در لندن است، گفته بود که ایجاد یک کنفدراسیون در عراق میتواند راه حلی برای تمام شهروندان عراقی باشد. این اظهارات بارزانی نشانه واضحی از عدم پشتیبانی اقلیم کردستان از شیوه حکومت در عراق است و همان مسیر «استقلال» یا تجزیه عراق را دنبال میکند.
شیوه حکومت متمرکز پس از سقوط صدام حسین نیز تا چندی پیش توسط واشنگتن مورد حمایت قرار میگرفت.
بر اساس گزارش گاردین، تمایل آمریکا برای دفاع از دموکراسی در عراق تا حد چشمگیری در سال اول ریاست جمهورى جو بایدن کاهش یافته و این امر باعث شد که مقامات کرد در این کشور، به همسویی با منافع رژیم ایران فکر کنند.
یک مقام ارشد کرد در این زمینه گفته: امتیازات تهران در عراق در مقایسه با واشنگتن بیشتر است. او در این زمینه تصریح کرد: «امر ثابتی وجود دارد که کماکان ادامه خواهد داشت و بر حضور آمریکاییها پیشی خواهد گرفت. این امر قابل پیشبینی و پیشگیری بود و ١٠ ماه طول کشید تا صدر آن را بپذیرد. صدر آن را استعفا خواند زیرا او مسئلهای را درک کرد که بسیاری آن را نمیپذیرند. رژیم ایران آمده تا بماند.»
مقتدی صدر که پیروز اصلی انتخابات پارلمانی اکتبر سال گذشته در عراق بود، در بهار سال جاری به نمایندگان حزب خود گفت که از مناصب خود استعفا دهند. اما با وجود این، او همچنان برای پر کردن خیابانها با طرفداران خود، قدرتمندترین فرد در عراق است.
تظاهرات صدها نفر از طرفداران مقتدی صدر در روز چهارشنبه، به وضوح یادآور قدرت او در این زمینه بود. هواداران او در جریان این تظاهرات، پس از حمله به منطقه سبز بغداد، در پارلمان این کشور رقصیدند و آواز سر دادند. صدر طرفداران خود را تشویق کرد تا با حضور در خیابانها، با نامزدی محمد السودانی برای منصب نخستوزیری این کشور مخالفت کنند.
السودانی که پیش از این یکی از وزرای این کشور بود، توسط یک گروه وابسته به رژیم ایران برای به دست گرفتن منصب نخستوزیری معرفی شده است.
با وجود اینکه صدر دیگر در پارلمان این کشور حضور ندارد، اما به نظر میآید این روحانی عراقی، به دنبال این است که نخستوزیر این کشور تعیین شود.
جناحهای عراقی وابسته به حکومت ایران در انتخابات پارلمانی این کشور شکست سنگینی خوردند. این شکست قرار بود به کاهش نفوذ تهران در پارلمان و دیگر نهادهای عراقی منجر شود. از آن زمان تا کنون، نیروهای نیابتی رژیم اسلامی ایران تلاش کردند تا جای پای خود را در عراق، به وسیله اعمال افشار علیه مخالفان بهویژه کردها به دست آورند.
مقامات اقلیم کردستان سعى میکردند تا صنعت صادرات نفت و گاز مستقلی از بغداد را در این اقلیم ایجاد کنند. این در حالیست که حملات موشکی گروههای وابسته به جمهوری اسلامی ایران، به صورت مداوم زیرساختهای گاز در کردستان را مورد هدف قرار میدهد. اقدامی که به عنوان هشدار تلقی شده و هدف از آن برحذر داشتن مقامات کرد از «به دور رفتن» و بازگشت به میز مذاکرات در سطح ملی عنوان شده است.
یک مقام کرد در این زمینه یادآور شده: «پروژه گازی، روابط اقتصادی در خاورمیانه و خارج از آن را تغییر خواهد داد. چرا مقامات ایرانی بدون اینکه توافقی با آنها صورت بگیرد، اجازه مى دهند چنین روابط جدیدی شکل گیرد؟ باید به صورت جدی با این موضوع برخورد کرده و با آنها به توافقی دست پیدا کنیم.»