سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده با استناد به اطلاعات و مدارکی که به دست این سازمان رسیده ابراهیم ریگی پزشک جوان اهل زاهدان بر اثر شکنجه و ضرب و جرح در کلانتری جان باخته است.
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده، اطلاعات و اسنادی در اختیار دارد که نشان می‌دهد ابراهیم ریگی، بر اثر «ضرب و جرح» هنگام بازداشت و «شکنجه» در کلانتری زاهدان، توسط اشرار رژیم به قتل رسیده و این نشان‌دهنده «حمله وحشتناک مقام‌های جمهوری اسلامی به حق زندگی» است.
در بیانیه عفو بین‌الملل با تاکید بر اینکه قتل ابراهیم ریگی «حمله به حق حیات» او بوده، آمده که «همه کسانی که مظنون به نقش داشتن در شکنجه و مرگ ابراهیم ریگی» حین بازداشت او هستند «باید مورد تحقیقات جنایی قرار گرفته و در یک دادرسی عادلانه محاکمه شوند».
در بیانیه عفو بین‌الملل آمده که مقامات حکومت سعی کرده‌اند خانواده ابراهیم ریگی را تحت فشار قرار دهند تا پیکر او را بدون کالبدشکافی دفن کنند. این بیانیه تأکید کرده که مقامات جمهوری اسلامی برای فرار از مسئولیت اطلاعات ضد و نقیضی در مورد نحوه جان باختن این پزشک جوان از جمله «مرگ بر اثر حمله قلبی» را مطرح کردند.
سازمان عفو بین‌الملل به نقل از یک منبع آگاه نوشته که ارزیابی اولیه پزشکی قانونی نشان داده که «ضرب و شتم دلیل مرگ ابراهیم ریگی» بوده است و پس از خودداری خانواده از خاکسپاری این جوان جانباخته، مقامات جمهوری اسلامی روز جمعه پنجم اسفندماه ناچار به موافقت با کالبدشکافی او شدند.
سازمان عفو بین‌الملل به نقل از این منبع آگاه گفته که «ابراهیم ریگی یک ساعت پس از بازداشت به دست نیروهای امنیتی لباس شخصی در محل کلانتری» کشته شده است. وی به عفو بین‌الملل گفت که «ابراهیم پس از بازداشت در خیابان، مورد ضرب و شتم» قرار گرفت و ارزیابی اولیه پزشکی قانونی از معاینه پیکر او نیز به ضرب و جرح‌های بعدی حین بازداشت در کلانتری اشاره دارد.
وبسایت محلی «حال‌وش» در سیستان و بلوچستان نیز شامگاه جمعه پنجم اسفندماه خبر داد که پیکر ابراهیم ریگی پس از انجام کالبدشکافی در روز جمعه، بعد از ظهر همان روز در آرامستان «محمد رسوال‌الله» به خاک سپرده شده است.
در این گزارش تأکید شده که آثار ضرب وجرح و کبودی‌های بسیاری بر جسم این پزشک جوان بوده است. همچنین گفته شده که نتیجه تحقیقات کالبدشکافی که توسط تیم پزشکی قانونی صورت گرفته ۵ ماه دیگر به اطلاع خانواده خواهد رسید.
جان باختن پزشک جوان اهل زاهدان ساعاتی پس از بازداشت؛ نیروی انتظامی انکار کرد!
دکتر ابراهیم ریگی پزشک ۲۴ ساله در زاهدان و از فعالان جنبش اعتراضی روز ۳ اسفند ۱۴۰۱ بازداشت و ساعتی پس از انتقال به کلانتری ۱۲ منطقه بعثت بر اثر ضرب و شتم به قتل رسید. او پیشتر در ۲۱ مهر ۱۴۰۱ به دلیل فعالیت در درمان معترضان بازداشت و در ۱۱ دیماه با تودیع وثیقه آزاد شده بود.
یک منبع مطلع به وبسایت محلی «حال‌وش» در سیستان و بلوچستان گفته که «۳ اسفند حوالی ساعت ۴ و نیم عصر دو مامور ابراهیم را از محدوده خیابان کریم‌پور بازداشت کرده و به کلانتری ۱۲ در منطقه بعثت می برند، تلفن ابراهیم از لحظه بازداشت خاموش می‌شود و در کلانتری مورد ضرب و جرح قرار می‌گیرد و فوت می‌کند، قاضی پرونده شعبه ویژه قتل آقای جهان‌تیغ و قاضی کشیک و پزشکی قانونی تایید می‌کنند که ابراهیم بر اثر ضرب و جرحِ صورت گرفته در داخل کلانتری ۱۲ فوت کرده است.»
این منبع آگاه افزوده که «ساعت پنج و نیم عصر روز گذشته ماموران پزشکی قانونی با حضور در کلانتری ۱۲ و معاینه جسد و مشاهده پاره بودن لباس های ابراهیم تایید می‌کنند که وی در اثر ضرب و جرح جان خود را از دست داده است.»
بر اساس این گزارش، خانواده ابراهیم از تحویل پیکر وی خودداری کرده‌اند و هم‌اکنون در پزشکی قانونی زاهدان است تا بر اساس حکم کالبد شکافی چگونگی جان باختن وی مشخص شود.
وبسایت «همشهری» اما امروز جمعه ۵ اسفند به نقل از علی رحیمی معاون فرمانده نیروی انتظامی استان سیستان و بلوچستان نوشته که تمامی افرادی که ابراهیم ریگی را در اقدام خودسرانه دستگیر کرده بودند برای سیر مراحل قانونی تحویل مرجع قضائی شدند.
بر اساس گزارش‌ها، دکتر ابراهیم ریگی بعد از حوادث «جمعه خونین زاهدان» به مجروحان کمک می‌کرده و در ماه‌های گذشته معترضان زیادی را درمان کرده بود. پیشتر در ۲۱ مهرماه برخی رسانه‌ها گزارش داده بودند که دکتر ابراهیم ریگی که در بیمارستان تأمین اجتماعی شهر زاهدان کار می‌کرد، توسط مأموران انتظامی بازداشت شد.
کمپین فعالان بلوچ به نقل از یکی از نزدیکان ابراهیم ریگی، اتهامات انتسابی علیه او را «محاربه، افساد فی‌الارض و لیدری اعتراضات» عنوان کرده بود. در نهایت او در دیماه با سپردن وثیقه آزاد شد.
ابراهیم ریگی چهار روز پیش از جان باختن با انتشار مطلبی در اینستاگرامش نوشته بود «۸ مهر [جمعه خونین زاهدان] هیچوقت از یاد هیچ ایرانی و بلوچی نخواهد رفت… نمی‌دانستم که کمک کردن به مجروحین و انتقاد از کشته شدن برادرانمان و خواهرانمان هم گناه است… حتی مرگ حتی اعدام کردن من برای من دیگر مهم نبود…»
