سال ۱۴۰۱ برای ما کارگران همچون سالهای پیشین با دست و پنجه نرم کردن با فقر و نداری در حالی سپری می‌شود که شورایعالی کار ضد کارگر، در غیاب تشکل‌های مستقل کارگری و نمایندگان واقعی طبقه کارگر مشغول توطئه علیه معیشت ما و تحمیل فقر و گرسنگی جمعی بیشتر بر ما کارگران است.
دستمزد یکی از عمده‌ترین و بنیادی‌ترین مسائل ما کارگران است که شرایط و چگونگی یک سال زندگی ما را تعیین می‌کند. اما در روند تصمیم‌گیری برای آن، خود ما و نمایندگان ما حضور نداریم و این دولت و کارفرمایان هستند که علاوه بر تحمیل انواع ستم و بی‌حقوقی از طریق تحمیل شرکت‌های پیمانکاری، قراردادهای موقت و سفید امضا، اخراج و بیکارسازی های گسترده، تعویق‌های چندین و چند ماهه در پرداخت مزدمان، افزایش مالیات‌ها، وضعیت نامناسب بیمه‌ها و ناایمن بودن محیط کار، مقدار دستمزد ناچیز و بخور و نمیر ما را تعیین و انگل‌وار از سفره و از حاصل دسترنج ما تغذیه می‌کنند.
سال ۱۴۰۱ با حذف ارز ترجیحی و دلار ۴۲۰۰ تومانی آغاز شد و با سقوط پرشتاب ارزش ریال با دلار ۵۰ هزار تومانی در حال به پایان رسیدن است.
این روند که منجر به افزایش سرسام‌آور قیمت کالاهای مورد نیاز و اساسی زندگی شد به معنای واقعی زندگی ما میلیون‌ها نفر کارگر را به خاک سیاه نشاند و معیشتمان را نابود ساخت.
در این شرایط، لایحه بودجه ۱۴۰۲ دولت که با افزایش چند ده برابری سهم نهادهای خاص همراه است، جای هیچگونه عذر و توجیهی باقی نمی‌گذارد که امسال هم بخواهند به بهانه عدم توانایی کارفرمایان و سازمان‌ها در پرداخت دستمزدها و حقوق‌ها و یا با این بهانه که افزایش دستمزد باعث افزایش تورم خواهد شد، درصدی ناچیز و تحقیرآمیز به عنوان افزایش دستمزد برای ما کارگران در نظر بگیرند.
بگذریم که تعرض به دستمزد ما کارگران در قالب برنامه بودجه سال ۱۴۰۲ انجام گرفته است و طبق این برنامه کارکنان دولت از شمولیت همان حداقل دستمزد چند بار زیر خط فقری که شورایعالی کار تعیین می‌کند خارج مانده و برای آنها صرفا بیست درصد افزایش دستمزد در نظر گرفته شده است و این رقم با توجه به افزایش نجومی قیمت‌های وضع زندگی این بخش از ما کارگران را از آنچه که امروز هست نیز وخیم‌تر می‌کند از همین رو هم اکنون یک موضوع اعتراض کارگران بخش دولتی و در همین رابطه همکاران ارکان ثالث ما بر سر همین موضوع است.
بعلاوه ویژگی شرایط امسال اینست که ما در بحبوحه انقلاب جاری زن، زندگی، آزادی و گسترش اعتراضات همه مزدبگیران اعم از کارگر، معلم، بازنشسته در سراسر کشور هستیم که یک موضوع مهم این اعتراضات اعتراض علیه فقر و گرانی و بی‌تأمینی و در دفاع از حق زندگی انسانی است. در چنین شرایطی مبارزه برای افزایش دستمزد ارتباط مستقیمی با اعتراضات مردمی در سطح جامعه و در برابر کل این بساط توحش و فقر و بردگی است.
این شرایط بیش از هر وقت دیگری بر اتحاد سراسری ما کارگران و ما مردم برای اعتراضاتی سراسری علیه دستمزدهای زیر خط فقر، علیه وخیم‌تر شدن هر روز بیشتر وضع معیشتی‌مان و بی‌تأمینی‌ها، علیه گرانی روز افزون هزینه‌های زندگی و دزدی‌ها و چپاولگری و علیه تعرضات هر روزه حکومتیان بر زندگی و معیشتمان تأکید می‌گذارد.
با اعتراضاتمان باید کاری کنیم که کل لایحه ریاضتی بودجه‌شان را که لایحه‌ای برای سر کیسه کردن بیشتر مردم است جمع کنند و با توجه به اینکه همین امروز حداقل سبد هزینه ۳۰ میلیون است دستمزد هیچ کارگری نباید از این رقم کمتر باشد.
ما کارگران شاغل در همه بخش‌های صنعت نفت، از کارگران پیمانی تا قراردادی و رسمی حول خواست افزایش حقوق متناسب با نرخ واقعی هزینه‌های معیشتی و بیمه‌های پایه‌ای اجتماعی همچون درمان رایگان، تحصیل رایگان و حق داشتن مسکن می‌توانیم و باید متحد شویم.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام می‌کند که در صورت عدم تحقق این خواست‌ها و مطالبات، به هر شکل ممکن قویا معترض خواهیم شد.
ما مطالبات خود را پیگیری می‌کنیم و به هر گونه تعرضی به زندگی و معیشت از دست رفته خود با اعتراض و اعتصاب پاسخ خواهیم داد. ما از تمامی همکاران شاغل در نفت و همه کارگران در سطح سراسری می‌خواهیم که بیایید تا با قدرت هر چه تمام‌تر فریاد رسای زن، زندگی، آزادی و اعتراض کل جامعه علیه فقر و بردگی باشیم.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
سه‌شنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۱
