سپیده حجامی – بارها دیده و شنیدهایم سنگ مزار جانباختگان راهِ آزادی توسط مزدوران جمهوری اسلامی تخریب شده است. علت چیست؟ بعضی میپرسند آیا جمهوری اسلامی از سنگ مزار هم هراس دارد؟
پاسخ این است: «هراس جمهوری اسلامی از بازتابِ اندیشهیِ مبارزانِ جانباخته».
کافیست نگاهی کنیم به آیین مورد علاقه جمهوری اسلامی، «محرّم و روایت حسین».
سالانه هزینه گزافی صرف ترویج این آیین میشود، چرا که جمهوری اسلامی به واسطه آن در روضه، نوحه و مداحیها فرصت مییابد خواست و ایدئولوژی خودش را بیان کند، و دقیقاً به همین دلیل، به قصد ریشهکن کردن اندیشه آزادیخواهان، دستور تخریب سنگ مزار جانباختگان راه آزادی را میدهد، چرا که میداند ما میدانیم محمدمهدی کرمی و سیدمحمد (کیان) حسینی در آخرین لحظه پیش از مرگ فریاد «جاوید ایران عزیز ما» سر دادند؛ ما دیدیم مجیدرضا رهنورد در آخرین مصاحبه، از مردم خواست «بر مزارش قرآن پخش نکنند و شادی کنند»؛ ما شنیدیم نوید افکاری گفت: «این جلادان برای طناب دارشان دنبال گردن میگردد»؛ ما تفسیر کردیم آزادی را با تصویر سنگ مزار جواد حیدری… همچنین مصطفی کریمبیگی، ندا آقاسلطان و صدها سنگ مزار دیگر که هر کدام خاریست در چشم خامنهای…
او از بازتاب اندیشهی نامی که بر سنگ مزار نوشته شده، میترسد و همانگونه که بعد از ۱۴۰۰ سال تلاش در زنده نگهداشتن روایت حسین برای سوء استفاده در جهت منافعاش دارد، تلاش میکند نام و یاد جانباختگان راه آزادی را از بین ببرد. دیکتاتور میداند این سنگ مزارها صرفاً یک سنگ بیجان نیستند و روح شجاع و مبارزهِ نام حک شده بر آن، جاری و زنده است، بنابراین دستور تخریب آن را صادر میکند.
اما امروز و در جریان انقلاب زن زندگی آزادی، مردم شریف ایران، با حمایت از خانوادههای جانباختگان راهِ آزادی، تودهنی محکمی زدند به دهان دیکتاتور…
حال دیکتاتور میداند: «هر یه نفر کشته شه، هزار نفر پشتشه!»
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.