نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی طی روزهای گذشته شمار زیادی فعالان کارگری، صنفی و مدنی ایران را در آستانه روز اول ماه مه بازداشت کردند.
در بیانیهای که ۱۵ تشکل صنفی و مدنی منتشر کردهاند آمده است: «روز معلم و مراسم اول ماه مه، امسال را در حالی برگزار میکنیم که کارگران، معلمان، زنان، دادخواهان، دانشجویان، بازنشستگان و عموم تودههای ستمدیده مردم ایران در مصافی تاریخی و زیر و رو کننده با سیستم ضدانسانی حاکم بر کشور قرار گرفتهاند و بهرغم سرکوب خونینی که حکومت طی هشت ماه گذشته انجام داده است، جنبش انقلابی مردم همچنان زنده و پویاست.»
این تشکلهای مستقل تأکید کردهاند: «سراسر جامعه ایران در برابر جمهوری اسلامی قرار گرفته از معلم، کارگر، سینماگر، هنرمند، فعال مدنی و سیاسی، پیر و جوان.»
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، اتحاد بازنشستگان، کانون مدافعان حقوقبشر، سندیکای کارگران شرکت نیشکرهفتتپه، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه، سندیکای نقاشان استان البرز و اتحادیه تشکلهای دانشجویی دانشجویان متحد، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، ندای زنان ایران و اتحادیه آزاد کارگران ایران این قطعنامه را امضا کردهاند.
بیانیه به منشور پیشین با عنوان «مطالبات حداقلی دوازدهگانه» بیست تشکل صنفی و مدنی اشاره کرده و نوشته است: «پرچم اعتراضات بنیادینی که امروز در ایران به دست زنان، دانشجویان، دانشآموزان، معلمان، کارگران، دادخواهان، هنرمندان، رنگینکمانیها، نویسندگان و عموم تودههای ستمدیده مردم ایران برافراشته شده است، اعتراضی است علیه زنستیزی، ناامنی پایانناپذیر اقتصادی، بردگی نیروی کار و فقر و فلاکت و ستم طبقاتی، تبعیض جنسیتی و ملی و مذهبی، و انقلابی است علیه هر شکلی از استبداد مذهبی و غیرمذهبی که در طول بیش از یک قرن گذشته بر ما مردم ایران تحمیل شده است.»
این تشکلها ضمن اعلام حمایت از اعتصاب گسترده کارگران پروژهای نفت و گاز و پتروشیمی، با تاکید بر مطالبات دوازدهگانه «منشور مطالبات حداقلی بیست تشکل صنفی و مدنی» میگویند: «کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و عموم تودههای ستمدیده مردم کشور را فرا مىخوانیم با سازمانیابی در تشکلها و شوراهای محیط کار و محلات، مبارزات خود را برای گذر از شرایط ضدانسانی موجود و شکلدهی به آیندهای مبتنی بر تحقق خواستهای آزادیخواهانه و برابریطلبانه، متکی به اراده و اتحاد و همبستگی خود سازند.»
در مطالبات دوازدهگانه، آنها از جمله خواستار آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی، آزادی عقیده، بیان و اندیشه، آزادی رسانهها و احزاب سیاسی، لغو فوری هر نوع مجازات اعدام و قصاص، برابری کامل حقوق زنان با مردان، تامین ایمنی کار، امنیت شغلی و افزایش فوری حقوق کارگران، معلمان، کارمندان و همه زحمتکشان شاغل و بازنشسته با حضور و دخالت و توافق نمایندههای منتخب تشکلهای مستقل و سراسری آنان شدهاند.
در پایان قطعنامه آمده است: «از نظر ما خواستهاى حداقلی فوق با توجه به وجود ثروتهای زیرزمینی بالقوه و بالفعل در کشور و وجود مردمی آگاه و توانمند و نسلی از جوانان و نوجوانانی که دارای انگیزه فراوان برای برخورداری از یک زندگی شاد و آزاد و مرفه هستند، به فوریت قابل تحقق و اجراست.»
کانون نویسندگان ایران نیز با انتشار بیانیهای با اشاره به اینکه روز جهانی کارگر هیچگاه در ایران به رسمیت شناخته نشده میگوید: «اینک با گذشت ۴۴ سال از استقرار جمهوری اسلامی، حاکمیت نه تنها هیچ گام مثبتی در جهت تحقق خواستهای برحق کارگران برنداشته که به شیوههای مزورانه آنان را از حق تشکلیابی مستقل محروم کرده و همواره با زور و سرکوب پشتیبان حقوق کارفرمایان بوده است.»
در این بیانیه آمده که ورشکستگی کارخانهها و تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی و صنفی در این سالها بر میزان بیکاری کارگران و انبوه مطالبات معوقه آنان افزودهاند. و اینک گسترش روزافزون دامنهی تورم و گرانی، بسیاری از کارگران را نیز مانند بسیاری از دیگر قشرهای جامعه زیر خط فقر برده است.»
کانون نویسندگان ایران «در دفاع از آزادی اندیشه و بیان بیهیچ حصر و استثنا برای همگان» خواستار «آزادی بی قید و شرط تمامى فعالان کارگری از جمله کیوان مهتدی، عضو کانون نویسندگان ایران، و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی» شده است.
نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در آستانه روز جهانی کارگر شماری از فعالان کارگری شناخته شده شهر سنندج، مرکز استان کردستان را احضار کردهاند.
گفته میشود اداره اطلاعات و حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی سنندج روز یکشنبه ١٠ اردیبهشت، مظفر صالحنیا، شریف ساعدپناه، رامین کریمی،هاجر سعیدی، کامران ساختمانگر، رضا امجدی، سوسن رازانی، حبیبالله کریمی، ریبوار عبداللهی و توفیق محمودی را احضار و مورد بازجویی قرار دادهاند.