همایون مجد – نمایندگان مجلس شورای اسلامی به رضامراد صحرایی برای تصدی وزارت آموزش و پرورش رای اعتماد دادند. به گزارش خبرنگار پارلمانی ایرنا،در جلسه علنی روز سه شنبه ۹ خرداد ۱۴۰۲، رضامراد صحرایی با ۱۶۷ رای موافق، ۸۶ رای مخالف، ۱۴ رای ممتنع، ۲ رای باطله از مجموع ۲۶۹ نماینده حاضر در مجلس رای اعتماد گرفت و به عنوان وزیرآموزش و پرورش بر کرسی مسئولیت این وزارتخانه نشست.
این گرینش در حالى صورت گرفته که فضاى آموزش و پرورش کشور تحت تاثیر مجموعه‌اى از رویدادها، از جمله حملات شیمیائى به مدارس دخترانه و اعتصاب‌هاى اعتراضى فرهنگیان و کادر شاغل و بازنشسته آموزشى، ملتهب است و نگاه و نگرش‌هاى امنیتى و خشن شمارى از نهادها و مقامات مسئول تا کنون نتوانسته است فضا را آرام کند.
محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی در پایان شمارش آرای اعتماد نمایندگان به رضامراد صحرایی، به برخى از مشکلات موجود در فضاى آموزشى کشور اشاره کرد و گفت: «آقای صحرایی خودش بزرگترین چالش وزارت آموزش و پرورش را لزوم تغییر در مدیریت و حکمرانی در این وزارتخانه تشخیص داده است.»
قالیباف افزود: «اگر امروز در حوزه مسائل دینی، علمی‌و فرهنگی خصوصا بعد از اتفاقات اخیر مشکلاتی داریم، ریشه در آموزش و پرورش دارد؛ حتی مشکلات اقتصادی هم به این وزارتخانه مهم برمی‌گردد.»
به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، جمعی از «فرزندان شهدا و ایثارگران» نیز در بیانیه‌ای در حمایت از رضامراد صحرایی یادآور شدند، «آموزش و پرورش بدون تردید زیرساخت توسعه کشور است . معلم و آموزه‌هایش با پر کردن بهترین و زنده‌ترین اوقات کودک، تأثیری بی‌مثال بر رشد و تعالی او می‌گذارد و می‌تواند جهت‌گیری فکری، ارزشی، نگرشی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی کودک را به هر سو تنظیم و مهندسی کند.»
وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، پیش از اعلام راى اعتماد مجلس شورای اسلامی در سخنانی گفت: «اگر ایران قوی می‌خواهیم، اگر ایران عزیز می‌خواهیم، اگر اقتصاد خوب می‌خواهیم، اگر جامعه با صلابت و مومن می‌خواهیم، راهش آموزش و پرورش قوی است.»
وی تاکید کرد: «دغدغه نمایندگان برای داشتن آموزش و پرورش قوی را می‌ستایم، دغدغه همه ما عزت و سربلندی ایران عزیز است ولی حقیقت این است که حال آموزش و پرورش و معلمان خوب نیست و به همین دلیل حال کشورمان نیز خوب نیست.»
این «خوب نبودن» را فرهنگیان، استادان، آموزگاران و دانشجویان بارها از طریق برپائى گردهمائى‌هاى اعتراضى و تحصن مطرح ساخته‌اند، اما در هر مورد بجاى گرفتن پاسخ مثبت، با رفتار خشونت‌آمیز مسئولان و نهادهاى امنیتى و انتظامى از جمله حراست روبرو شده‌اند.
پرسش این است که آیا رضامراد صحرائى، که عضویت در نهاد حراست دانشگاه «علامه» را در کارنامه خود دارد، قادر خواهد بود از پس نهادهاى امنیتى گوناگون بر آید، فرهنگیانى را که فقط به خاطر اعتراض مدنى به ساز و کارهاى حاکم زندانى شده‌اند آزاد کند، و فضا را براى برخوردارى آنها از حقوق‌شان آماده سازد تا حال کشور «خوب» شود؟!
صحرائى نکته‌هاى دیگرى را نیز یادآور شد: «همه ما بایدهم دل و هم قسم و همراه شویم، آموزش و پرورش به کمک همه ما یعنی دولت، ملت و مجلس نیاز دارد، با نسلی مواجه هستیم که در چند سال کوتاه عمرشان چندین برابر عمر ما تجربه کرده‌اند و پیچیدگی دیده‌اند.» وی ادامه داد «باید خلاء ادراکی، ارتباطی و شناختی با این نسل را از بین ببریم و باید خاک این باغچه را عوض کنیم. جاده پیچیده است و ما نپیچیده‌ایم و زمان هم نداریم!»
با این توصیفات، آیا وزیر جدید آموزش و پرورش که مدعی است پیچ‌ها و مشکلات را دیده، قادر خواهد بود نهادها و افرادى را که حاضر نیستند این پیچ‌ها را ببینند و بپیچند و همچنان به ذهنیت و معیارهاى منسوخ قرن‌هاى بسیار دور گذشته چسبیده‌اند با خود همراه و همگام سازد؟!
آنچه گذشته است واقعیات دیگری را اثبات کرده و به نظر نمی‌رسد آینده نزدیک واقعیاتی از جنس دیگر را به اثبات برساند.
