سیمرغ – نگاهی گذرا به کامنت‌های مردم در پست‌های اینستاگرام، عباراتی مهم به چشم می‌خورد که معمولاً در خبرگزاری‌های رسمی تلاش سازمانیافته‌ای صورت می‌گیرد که آن را پوشش ندهند: از «آیت‌الله بایدن» تا «جمهوری اسلامی نوکر استخدامی آمریکاست و چهل و پنج ساله داره بهش باج میده…»، «جمهوری اسلامی نوچه آمریکا در منطقه از ۵۷ تا به حال»، «جمهوری اسلامی مدیون کارتر و دولت دموکرات آمریکا است» و غیره.
آیا به راستی غرب از به قدرت رسیدن اسلامگرایان و دشمن‌تراشی در خاورمیانه نفع می‌برد؟!
برگردیم به انقلاب ۵۷٫ اسناد تازه منتشرشده نشان می‌دهد که آمریکا در سال ۴۲ با خمینی در ارتباط بوده و حداقل وی و تحرکاتش را زیر نظر داشته است. پس اگر بپذیریم که مردم ایران و روشنفکران ایرانی فریب خمینی را خورده‌اند، نمی‌توان پذیرفت که سرویس اطلاعاتی آمریکا و انگلیس و فرانسه و غیره به فردی تریبون تبلیغاتی دادند که او را نمی‌شناختند و یا از اهداف او بی‌اطلاع بودند.
فراموش نکنیم که ایران تقریباً بزرگترین انبار اسلحه از سراسر جهان بود. در پیمان نظامی ۱۳۵۱ هواپیماهای «تام کت اف ۱۴» که گران‌ترین و پیچیده‌ترین هواپیماها در نوع خود بود به ارزش هر فروند ۱۷ میلیون دلار به ایران فروخته شد. مقدار اسلحه‌ای که آمریکا در سال‌های ۱۳۵۱-۱۳۵۶ به ایران فروخت در تاریخ جهان بی‌سابقه است. طی این سال‌ها آمریکا ۱۶/۲ میلیارد دلار اسلحه به ایران فروخت. بودجه دفاعی ایران که در ۱۳۵۱ بالغ بر ۱/۴ میلیارد دلار بود که در سال ۱۳۵۶ به ۹/۴ میلیارد دلار یعنی حدود ۶۸۰ درصد افزایش یافت و در سال ۱۳۵۶ بودجه نظامی و تشکیلات امنیتی ایران بالغ بر ۴۰ درصد کل بودجه کشور بود.
علاوه بر اینکه ایران را می‌توانیم در سال ۵۷ یکی از بزرگترین انبارهای اسلحه جهان برشماریم، می‌توانیم موقعیت استراتژیک آن، یعنی مجاورت با شوروی و همچنین منابع وسیع نفت و گاز و… را برابر با بمب اتم برشماریم.
طبیعتاً غرب به سادگی چنین هیولای عظیمی را به خاطر تظاهرات چند ده هزار مسلمان افراطی در خیابان‌های تهران به خمینی و عُمّال او نمی‌بخشید (در خاطرات بسیاری از درباریان از جمله اسدالله علم و یا حتی خود شاه به نقش غرب در سرنگونی اشاره شده است).
حال ما با کمی اغماض و سادگی می‌پذیریم که غرب در سرنگونی شاه بی‌تقصیر بود و به صورت کاملاً اتفاقی ایران به دست اسلامگرایان خطرناک و افراطی افتاد.
اما آیا باید بپذیریم که غرب یک‌شبه در اثر سهل‌انگاری افغانستان را با پیشرفته‌ترین اسلحه‌های جهان و در موقعیتی بسیار استراتژیک به ۵۰ تا ۷۰ هزار نیروی اسلامگرای افراطی طالبان سپرد؟
آیا باید بپذیریم که غرب نادانسته عراق را با منابع وسیع نفت و گاز و به‌صورت کاملاً اتفاقی به اسلامگرایان نزدیک به جمهوری اسلامی در ایران سپرده است؟
در همین راستا نگاهی بیندازید به مصر، لیبی، تونس و غیره که نکته اشتراک همگی آنان در این است که پس از حمایت غرب از مخالفین حکومت، اسلامگرایان افراطی در آن کشورها مسلط شدند.
و در نهایت در اتفاقی بسیار عجیب، دولت بایدن در حدود ۳ میلیارد دلار منابع بلوکه شده ایران را برای زوار و یا بطور صحیح‌تر راهپیمایی اربعین آزاد می‌کند تا جمهوری اسلامی ایران بتواند در عراق نیروهای نیابتی خود را بازسازی کند!
شاید بتوان گفت که غرب امثال جمهوری اسلامی و طالبان و داعش و… را خطری برای خود نمی‌بیند بلکه به قول برژینسکی آنان را تعدادی مسلمان به هیجان آمده می‌بیند که اهداف غرب را به پیش می‌برند.
برژینسکی (مشاور ارشد امنیت ملی آمریکا) در مصاحبه خود با نوول ابزرواتور در پاسخ به این پرسش که «شما حتی از اینکه از بنیادگرایان اسلامی حمایت و پشتیبانی به عمل آوردید، متأسف نیستید؟ متأسف نیستید که آنها را آموزش دادید و مسلح کردید تا به تروریست‌های امروز تبدیل شوند؟» گفته بود: «چه چیزی در تاریخ مهم‌تر است؟ وجود طالبان یا فروپاشی شوروی؟ وجود یک تعداد مسلمان به هیجان آمده یا آزادی اروپای مرکزی و پایان جنگ سرد؟»
