سازمان حقوق بشر ایران طی گزارشی به موضوع تخلیه زندان «رجایی‌شهر» کرج (گوهردشت) و انتقال زندانیان این قتلگاه صدها زندانی سیاسی و دگراندیش در دهه شصت خورشیدی به زندان قزلحصار پرداخته و نوشته این تغییر و جابجایی در حالیست که پرونده کشتار زندانیان سیاسی که سال گذشته دادگاهی در سوئد بر اساس آن حمید نوری را به حبس ابد محکوم کرد، شامل سلسله جنایاتی می‌شود که بطور عمده در این زندان اتفاق افتاده است.
سازمان حقوق بشر ایران خواهان توقف تخریب قریب‌الوقوع این زندان به قصد پاک کردن آثار جنایاتی است که در سال ۱۳۶۷ در این زندان به اوج خود رسید.
محمود امیری مقدم مدیر این سازمان در این خصوص گفت: «زندان رجایی‌شهر محل ارتکاب جنایت علیه بشریت به دست کسانی‌ست که هم‌اکنون دارای پست‌های کلیدی در جمهوری اسلامی هستند. تمامی ابعاد این جنایات هنوز مشخص نیست و بدون شک از بین بردن آثار و جلوگیری از نمایان شدن همه ابعاد این جنایات یکی از انگیزه‌های مهم حکومت برای تعطیل کردن این زندان است. جنبش دادخواهی وجامعه مدنی ایران و همچنین جامعه جهانی باید با تلاش خود، از تخریب این زندان جلوگیری کنند.»
رسانه‌های داخل ایران روز شنبه ۱۴ امردادماه، به نقل از دادگستری استان البرز از تخلیه کامل زندان «رجایی شهر» کرج (گوهردشت) خبر دادند.
بر اساس گزارش‌ها، تخلیه این زندان در پی دستور رئیس قوه قضائیه درتاریخ ۱۷ فروردین‌ماه در دستور کار قرار گرفت و نخستین مرحله آن روز سه‌شنبه ۱۰ تیرماه با تخلیه نیمی از زندانیان آغاز و تا ۱۴ امردادماه، تمام زندان تخلیه شده است.
یک منبع مطلع به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «مقامات [زندان] اوایل تیر بدون ذکر نام خریدار به زندانیان خبر دادند که زندان به مبلغ ده هزار میلیارد تومان به فروش رفته و به زودی تخلیه می‌شود».
تخلیه و تخریب این زندان در حالی صورت می‌گیرد که طی دو سال گذشته، دادگاهی در سوئد فردی به نام حمید نوری را به اتهام مشارکت در کشتار زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷ به حبس ابد محکوم کرد و دادگاه تجدید نظر در ماه‌های آینده این پرونده را مورد بررسی قرار خواهد داد.
علاوه بر اعدام‌‌های گسترده زندانیان سیاسی در دهه نخست حیات جمهوری‌سلامی، زندان «رجایی شهر» محل اجرای هزاران اعدام در سه دهه گذشته نیز بوده است. بر اساس آمار سازمان حقوق‌بشر ایران در دوره زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲ دست‌کم ۵۳۰ نفر فقط به اتهام قتل در این زندان اعدام شدند.
مقامات رسمی مدعی‌اند که این جابجایی‌ها «در راستای اجرای قانون انتقال زندان‌ها و مراکز اقدامات تأمینی و تربیتی موجود به خارج از شهرها (مصوب ۷ آذر ۱۳۸۰) است.» اما شواهد موجود نشان می‌دهند که تخلیه زندان «رجایی شهر» بخشی از تلاش سیستماتیک مقامات جمهوری اسلامی در راستای پاک کردن آثار جنایاتی است که در طول حیات این حکومت صورت گرفته و با کشتار هزاران زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ به اوج خود رسید. این جنایات به زندان «رجایی‌شهر» محدود نمی‌شوند.
همچنین، در بهمن‌ماه سال ۱۴۰۰ نیز، رئیس قوه قضائیه، در سفر استانی به مشهد، از زندان مرکزی این شهر بازدید و دستور اجرایی شدن روند انتقال این زندان به خارج شهر را صادر کرده بود.
زندان مرکزی مشهد نیز مانند زندان «رجایی شهر» کرج، یکی از نقاطی است که جنایات دهه ۶۰، در آن صورت گرفته بود. مسئله استفاده از شکنجه و تجاوز به زندانیان زن در زندان مرکزی مشهد، در نامه رسمی حسینعلی منتظری، قائم مقام وقت رهبر جمهوری اسلامی خطاب به روح‌الله خمینی مورد اشاره قرار گرفته بود.
در نامه منتظری که در تابستان ۱۳۶۷ نگاشته شده آمده است: «آیا می‌دانید که در زندان مشهد، حدود ۲۵ دختر به خاطر آنچه بر آنها رفته بود، مجبور به درآوردن تخمدان یا رحم شدند؟! آیا می‌دانید که در برخی زندان‌های جمهوری اسلامی، دختران جوان به زور، مورد تجاوز قرار می‌گیرند؟!»
علاوه براین، طی سه سال گذشته گزارش‌های مختلفی از تلاش مقامات جمهوری اسلامی برای تخریب گورستان خاوران منتشر شده است. در گورستان خاوران، هزاران تن از زندانیان سیاسی اعدام‌شده در تابستان ۱۳۶۷ در گورهای دستجمعی و بدون نام و نشان، به خاک سپرده شده‌اند.
در امردادماه ۱۴۰۱، صدها نفر از اعضای خانواده‌های قربانیان دوره‌های مختلف حکومت جمهوری اسلامی ایران از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستند تا مانع «تخریب و دستکاری در گورستان خاوران» به‌دست مأموران جمهوری اسلامی شود.
تصاویری از زندان «رجایی شهر» کرج پس از تخلیه که توسط رسانه‌های داخل ایران منتشر شده:
