هفتهنامه اکونومیست در گزارشی با اشاره به گسترش فعالیتهای اتمی جمهوری اسلامی مینویسد، «شتاب نگرانکننده هستهای ایران به زودی دونالد ترامپ را به چالش خواهد کشید.»

در مقدمه این گزارش که ۲۸ ژانویه ۲۰۲۵ (۱۰ بهمنماه) منتشر شد، آمده است: «سالی که گذشت برای [حکومت] ایران دردناک بود. ابراهیم رئیسی در سقوط هلیکوپتر کشته شد، دو بار مورد حمله اسرائیل قرار گرفت که بهترین امکانات پدافندی و موشکی آنها را از بین برد و سه متحد منطقهای جمهوری اسلامی یعنی رژیم بشار اسد در سوریه، حزبالله لبنان و حماس در غزه فرو ریختند. [بنابراین] برنامه هستهای از اندک گزینههای جمهوری اسلامی است که شاید بتواند با آن ابتکار عمل خود را حفظ کند.»
اکونومیست در ادامه مینویسد، اواخر سال ۲۰۲۴، جمهوری اسلامی هر ماه حدود هفت کیلوگرم اورانیوم غنی شده ۶۰ درصدی [نزدیک به درجه تسلیحاتی] تولید میکرد که در صورت غنیسازی بیشتر، توان ساخت سالانه دو بمب هستهای را به آن میدهد. ایران اکنون در حال نصب سانتریفیوژهای پیشرفتهتر است و برخی از آنها را با اورانیوم غنی شده تا سطوح بالاتر تغذیه میکند.
رافائل گروسی رئیس آژانس بینالمللی انرژی اتمی به اکونومیست میگوید که رژیم «ایران در حال افزایش هفت برابری ظرفیت غنیسازی است که هیچ استفاده غیرنظامی قابل قبولی ندارد.»
جمهوری اسلامی برنامه رسمی تسلیحات هستهای خود را در سال ۲۰۰۳ به حالت تعلیق درآورد، اما به فعالیتهای مرتبط با تسلیحات ادامه داد. با کشته شدن محسن فخریزاده از عاملان اتمی- موشکی جمهوری اسلامی در سال۲۰۲۰ توسط اسرائیل، در پیشبرد این برنامه خلاء ایجاد شد.
در شرایط فعلی نام فرد بخصوصی برای پیشبرد فعالیتهای اتمی تسلیحاتی جمهوری اسلامی مطرح نیست اما یک منبع اسرائیلی میگوید: «اکنون حداقل پنج یا شش فخریزاده وجود دارند و دسترسی به آنها بسیار سختتر است». تصور میشود که برخی از واحدهای برنامه اتمی- تسلیحاتی ایران بدون اطلاع به سیاستگذاران در حال انجام تحقیقات هستند. اعتقاد بر این است که ایران هیچ سایت مخفی غنیسازی غیر از نطنز و فردو ندارد. اما نگرانیهایی وجود دارد که سانتریفیوژهای اعلام نشده را انبار میکند تا بعداً از آنها استفاده شود.
اکونومیست در ادامه مینویسد، «بسیاری در اسرائیل مایلند به سایتهای هستهای در ایران حمله کنند تا از دستیابی جمهوری اسلامی به بمب جلوگیری کنند. اما اهود برک نخستوزیر سابق اسرائیل که زمانی از چنین اقدامی حمایت میکرد، و دیگر سیاستمداران سابق این کشور استدلال میکنند که برنامه رژیم ایران اکنون بسیار پیشرفتهتر و عمیقاً زیرزمینی شده بطوری که نمیتوان آن را حذف کرد. برک در ماه اکتبر گفت: «از نظر عملی، شما نمیتوانید به راحتی آنها را به هیچ وجه به تعویق بیندازید.» اما دیگر مقامات اسرائیلی که از موفقیت حملات خود در سال گذشته خوشحال هستند، اصرار دارند که اگر آمریکا کمک کند و بمبهای سنگرشکن و اطلاعات لازم را فراهم کند، میتوانند «به برنامههای اتمی [رژیم] ایران آسیب جدی وارد کنند.»
فعلاً ترامپ برای اقدام نظامی علیه برنامههای اتمی جمهوری اسلامی قانع نشده است. او اخیراً تأکید کرد: «آنها نمیتوانند سلاح هستهای داشته باشند، آنها مذهبیون افراطی هستند» اما حرکات اولیه ترامپ نشان میدهد که او تمایلی به یک تصمیم فوری در اینباره ندارد.
اکونومیست سپس به نشانههایی از تمایل اولیه ترامپ برای مذاکره اشاره میکند و مینویسد، «چند ساعت پس از آغاز به کار رسمی ترامپ در کاخ سفید، او برایان هوک یک مقام جنگطلب را که در دوره اول ریاست جمهوری نماینده امور ایران بود، برکنار کرد. او سپس حفاظت امنیتی را از هوک و مایک پمپئو، وزیر خارجه سابق خود لغو کرد. به دلیل تصمیم ترامپ برای کشتن قاسم سلیمانی در سال ۲۰۲۰، هر دو مورد هدف تهدیدهای ترور جمهوری اسلامی قرار داشتند.»
در ادامه این گزارش آمده، «بسیاری از اطرافیان ترامپ به شدت با درگیری آمریکا در خاورمیانه مخالف هستند.»
اکونومیست ادامه میدهد، «ترجیح ترامپ از سر گرفتن فشار حداکثری بر [رژیم] ایران با افزایش و [نظارت] اجرای تحریمها است اما سوال این است که با چه هدفی؟ رئیس جمهور باید تصمیم بگیرد که تا چه حد میخواهد برنامه [اتمی رژیم] ایران را به عقب براند و آیا خواستار محدودیتهایی فراتر از محدودیتهای برجام است؟»
رافائل گروسی مطمئن است که آژانس بینالمللی انرژی اتمی میتواند سیستمی جهت «بررسی» مسیرهای مختلف ایران برای رسیدن به بمب طراحی کند، اگرچه او هشدار میدهد که آژانس اکنون نسبت به وضعیت برنامههای اتمی ایران «تقریباً در ابهام» بسر میبرد.
در پایان این گزارش آمده، «رهبران جمهوری اسلامی در تنگنا قرار دارند. از دست دادن ذخایر موشکی، سامانههای پدافند هوایی و متحدان منطقهای، گزینه هستهای را برای آنها جذابتر میکند. اما همین سه عامل باعث میشود که در صورت گرفتار شدن در روند شتاب برای ساختن بمب، در موقعیت ضعیفی برای تحمل پیامدهای آن قرار بگیرند. جاسوسهای اسرائیلی نفوذ چشمگیری را [در نهادهای جمهوری اسلامی] به نمایش گذاشتهاند.»