به دادخواهی در برابر هرگونه ستم و بی‌عدالتی، ما دانشجویان که تا کنون سنگر مستحکم دانشگاه را رها نکرده‌ایم و به آرمان جنبش «زن، زندگی، آزادی» پایبند مانده‌ایم، حمایت خود را از اعتصاب شجاعانه کامیونداران اعلام خواهیم کرد.
اینک وقت این است که سایر اصناف نیز که خود هر یک تحت ستمِ حاکمیتی قرار دارند که سال‌هاست اصل و هویت صنف و اتحادیه‌ها را نشانه گرفته است، بپا خیزند.
نوک پیکانِ این اعتصابات، باید اصل اقتصاد فاسد این حکومت باشد. بدانیم که با تداوم حکمرانی جمهوری‌اسلامی، چه با مذاکره و چه بی‌مذاکره، هیچ افق روشنی در انتظار ما نخواهد بود. سهم ما همچون گذشته، فقر خواهد بود و سرکوب.
بنابراین، در این برهه حساس که کامیونداران اولین حلقه زنجیره اعتصاب را شکل داده‌اند، کلیه صنوف نیز بر این امر واقف باشند که هرگونه جداسازی و بی‌تفاوتی آنها نسبت به یکدیگر، و تأکید هر صنف بر حفاظت از منافع خویش، و پررنگ جلوه‌دادن تضاد منافع میان صنوف، نتیجه‌ای جز تشدید وضع بد اقتصاد ایران در پی نخواهد داشت.
تا زمانی که چپاولگران بر ما حکم می‌رانند، اصناف نه به رسمیت شناخته خواهند شد و نه به‌واقع توانی برای تغییر اساسی وضع اقتصادی‌شان خواهند داشت. مخلص کلام، تحقق عدالت اقتصادی در ایران، در گرو گذار از جمهوری‌اسلامی است، ولاغیر.
