جلسهی پایانی دادگاه محکومان تلاش برای قتلِ مسیح علینژاد پایان یافت. قاضی در حکم خود «پولاد عمروف» و «رافت امیروف» را هر کدام به ۲۵ سال زندان محکوم کرده است.
این دو عضوِ گروههای تبهکار روسی بودند که دولت آمریکا در دادگاه، با ارائهی مدارک مفصل نشان داد که توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای این ترور اجیر شده بودند.
مسیح علینژاد و همسرش کامبیز فروهر، در این جلسه صحبت کردند و از اینکه چگونه جمهوری اسلامی و این دو تبهکار زندگیشان را نابود کردند سخن گفتند؛ از جمله دربارهی «احساس ناامنی» و اینکه در این مدت مجبور شدند «۲۱ بار» محل زندگی خود را عوض کنند.
مسیح علینژاد گفت فقط شخصِ او هدف این تلاش برای ترور نبوده است، و در واقع حکومت ایران خواسته تا با این اقدام صدای زنان معترض را خفه کند.
حدود هفت ماه پیش، هیات منصفهی دادگاهی در نیویورک، پولاد عمروف و رافت امیروف را به جرمِ تلاش برای ترورِ مسیح علینژاد در خانهاش در نیویورک، «گناهکار» شناخت.
علینژاد در مصاحبه با «کیهان لایف» عنوان کرد که در دادگاه، از طرف خود و «تمام زنها و مردانی سخن گفته که به اندازهی من خوششانس نبودند؛ کسانی که قاتلانشان هرگز دستگیر نشدند و قربانی تروریسم جمهوری اسلامی در خارج از کشور شدند.»
علینژاد ابراز امیدواری کرد که این حکم، توجه جهانیان را به پدیدهی «سرکوب فرامرزی» برای هدف قرار دادن مخالفان توسط دولتهای استبدادی در خارج از مرزهایشان جلب کند. او در این باره گفت: «دیکتاتورها با یکدیگر متحدند، اما کشورهای دموکراتیک اغلب چنین نیستند. این فقط دربارهی من نیست؛ مسئله، پاسخگو کردن جمهوری اسلامی بهخاطر صدور خشونتش به آمریکا، اروپا و فراتر از آن است.»
او به سابقهای طولانی از هدف قرار گرفتن مخالفان ایرانی در خارج اشاره کرد؛ از روحالله زم، که در سال ۲۰۲۰ پس از فریب خوردن از فرانسه به عراق و سپس بازگردانده شدن به ایران اعدام شد، تا جمشید شارمهد، شاپور بختیار و فریدون فرخزاد که همگی قربانی عملیاتهای پنهانی تهران شدند.
علینژاد خاطرنشان کرد که هر دو مرد محکومشده تابعیت روسیه دارند و این موضوع را نشانهای از «همکاری دیکتاتورها» دانست.
او همچنین توضیح داد: «وقتی سپاهِ تروریستی با روسیه همکاری میکند و این دو مزدور روس بودند، و وقتی در توطئههای قبلیِ ربایش، نام ونزوئلا هم مطرح بوده، نشان میدهد که جمهوری اسلامی با کمک روسیه، ونزوئلا، چین و دیگر کشورها، ترورهایش را در خارج از کشور پیش میبرد.»
او از دولتهای غربی خواست تا به «سالها سیاست مماشات» با تهران پایان دهند و افزود: «جمهوری اسلامی نیرویی از شرّ مطلق است و مماشات غرب فقط دیکتاتورها را در برابر دموکراسی متحد و نیرومندتر میکند. این احکام باید زنگ بیدارباشی باشند و ابزاری برای اتحاد اپوزیسیون ایرانی علیه رژیم.»
صدور این حکم، سه سال پس از آن صورت میگیرد که افبیآی، طرحِ قبلیِ جمهوری اسلامی برای ربودنِ علینژاد از خانهاش در بروکلین و بازگرداندن او به تهران را خنثی کرد. آن توطئه در سال ۲۰۲۱ نیز با عوامل اطلاعاتی ایران مرتبط بود و شامل مراقبت از خانهی او و برنامهی فرار از طریق ونزوئلا میشد. مقامات آمریکایی، پروندهی او را نمونهای شاخص از شیوهای میدانند که جمهوری اسلامی برای تهدید و خشونت علیه مخالفانش در خارج به کار میبرد.
برای علینژاد، رأی دادگاه نوعی عدالت به همراه داشت، اما نه پایانِ ماجرا. او میگوید: «این دادگاه نشان داد جمهوری اسلامی تا چه حد در فریب و خشونت مهارت دارد. رژیم فقط انسانها را فیزیکی نمیکشد، بلکه ابتدا شخصیتشان را میکشد.»
او در ادامه به کیهان لایف گفت: «این محاکمه نشان داد جمهوری اسلامی تا چه اندازه دروغ، خشونت و جنایت را میفهمد و بهکار میگیرد. رژیم تنها به حذف فیزیکی مخالفان اکتفا نمیکند، بلکه پیش از آن میکوشد در میان مخالفان نفوذ کرده، با ترور شخصیتی و ایجادِ بیاعتمادی، زمینهی حذف فیزیکی را فراهم کند.»
علینژاد گفت رأی دادگاه، عزم او را برای افشای این روشها راسختر کرده است: «خوشحالم که جمهوری اسلامی در برابر چشمِ جهان رسوا میشود. اما این فقط آغاز کار است. عدالت برای یک پرونده باید به عدالت برای همه تبدیل شود.»
