فشارها بر خانواده دادخواهان در ایران ادامه دارد و مادر سیاوش محمودی از جانباختگان اعتراضات جنبش ملّی به دادسرا احضار شده است. تعداد زیادی از خانواده‌های دادخواه با انتشار متن مشترکی در شبکه‌های اجتماعی اعلام کردند که از دادخواهی عزیزان خود دست بر نمی‌دارند.
در روزهای گذشته نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی اقدام به بازداشت، احضار و تهدید خانواده‌های دادخواه کرده‌اند در آستانه سالگرد اعتراضات و سالگرد جانباختن عزیزانشان فعالیتی نداشته باشند. بیش از ده تن از اعضای خانواده دادخواهان در روزهای گذشته بازداشت شدند.
مأموران امنیتی چهارشنبه اول شهریورماه به خانه لیلا مهدوی، مادر سیاوش محمودی نوجوان جانباخته در اعتراضات سال گذشته، هجوم بردند و با تفنیش خانه، تلفن همراه او را با خود بردند. لیلا مهدوی همچنین به دادسرای اوین احضار شده است.
خبرگزارش «هرانا» ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز گذشته به نقل از منبع نزدیک به خانواده لیلا مهدوی گزارش داد که مأموران روز چهارشنبه خانه این مادر دادخواه را تفتیش و «برخی از لوازم شخصی از جمله تلفن همراه» او را توقیف کردند.
بر اساس این گزارش، لیلا مهدوی برای «شنبه چهارم شهریور» به دادسرای اوین احضار شده است، اما دلیل این احضار روشن نیست.
لیلا مهدوی مادر سیاوش محمودی نوجوان ۱۶ ساله است که ۳۰ شهریور سال گذشته در جریان اعتراضات سراسری در تهران با شلیک گلوله کشته شد.
شماری از اعضای خانواده دادخواهان نیز شب گذشته پیامی را به صورت مشترک در صفحات خود در اینستاگرام و توئیتر منتشر کردند و خطاب به جمهوری اسلامی نوشتند: «قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان.»
در این پیام آمده که «این روزها که هر ساعت یکی از خانواده‌های دادخواه را بازداشت و احضار می‌کنند، سخن را کوتاه کرده و اضافه‌گویی نمی‌کنیم. بین ما با تن بی‌جان جگرگوشه‌هایمان بر دوش و شما با زندان‌ها و شلاق‌ها و تهدیدهایتان، تنها یک جمله باقی‌ست: قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان.»
خواهر جواد حیدری، برادر عرفان خزایی، برادر آرمان عمادی، برادر فریدون محمودی، دختر مینو مجیدی، برادر محمدحسن ترکمان، برادر علی روزبهانی، برادر شهریار محمدی، برادر محمدرسول مومنی‌زاده، برادر مهرگان زحمتکش، برادر محسن قیصری، برادر عرفان رضایی، و پسرخاله مجید کاظمی از جمله اعضای خانواده دادخواهان هستند که این متن را همزمان در اینستاگرام و توئیتر منتشر کردند.
این پیام در حالی خطاب به نهادهای امنیتی و قضایی حکومت منتشر شده که شمار زیادی از دادخواهان ۴۰۱ از جمله ماشالله کرمی، نسرین علیزاده، فرامرز براهویی، و مهسا یزدانی هم‌اکنون در بازداشت نیروهای امنیتی هستند.
تعداد بیشتری از دادخواهان بازداشت شدند؛ هراس شدید جمهوری اسلامی از مردم
مهسا یزدانی، مادر محمد جواد زاهدی از کشته‌شدگان اعتراضات روز چهارشنبه در شهر ساری بازداشت شد. محمدجواد زاهدی، جوان ۲۰ ساله اهل ساری در شامگاه ۳۰ شهریور با شلیک ماموران زخمی شد و به دلیل عدم همکاری اورژانس، بر اثر خونریزی جانش را از دست داد.
همزمان در روز چهارشنبه اول شهریورماه نسرین علیزاده خواهر شیرین علیزاده از جانباختگان اصفهان نیز بازداشت شد. خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، با اعلام این خبر به نقل از یک منبع آگاه نوشته که «خانم علیزاده توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شده» و از دلایل بازداشت، محل نگهداری و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست.
پیش از این در ۲۶ امرداد ۱۴۰۲ نیز محمد (کوروش) وزیری همسر شیرین علیزاده در اصفهان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان دستگرد اصفهان منتقل شد.
شیرین علیزاده شهروند ساکن اصفهان در تاریخ ۳۱ شهریورماه ۱۴۰۱ در حالیکه به همراه همسر و فرزند خردسالش در سفر به شمال کشور به سر می‌برد در جریان اعتراضات سراسری در چالوس بر اثر اصابت گلوله مأموران جمهوری اسلامی جان باخت.
در ادمه موج بازداشت و تهدید خانواده‌های دادخواه صبح روز سه‌شنبه ۳۱ امرداد فرامرز براهویی برادر ۱۵ ساله اسماعیل آبیل (براهویی) از جانباختگان جمعه خونین زاهدان بازداشت شد.
به گزارش وبسایت «حال‌وش» که خبرهای مربوط به سیستان و بلوچستان را پوشش می‌دهد این نوجوان چند روز پیش به زاهدان رفته و بر مزار برادرش حاضر شده بود اما پس از بازگشت به تربت حیدریه بازداشت شد. هنوز از نهاد بازداشت‌کننده و محل نگهداری این کودک اطلاعی در دست نیست.
اسماعیل آبیل ۲۳ ساله، یکی از دست‌کم ۱۰۰ شهروندی است که روز هشتم مهر ۱۴۰۱ در «جمعه خونین زاهدان» با تیراندازی مستقیم نیروهای حکومتی کشته شد.
همزمان در روز سه‌شنبه ۳۱ امرداد ماشاالله کرمی پدر محمدمهدی کرمی از اعدام‌شدگان جنبش ملّی در تهران بازداشت شد. بر اساس گزارش‌ها بازداشت ماشالله کرمی با هجوم عوامل امنیتی به خانه‌اش انجام شده و نیروهای امنیتی «وسایل الکترونیکی مانند لپ‌تاپ و تلفن همراه خانواده کرمی را با خود برده‌اند».
برخی گزارش‌ها نیز حاکی از آنست که نیروهای حکومتی لوح‌ها و مدال‌های قهرمانی محمدمهدی کرمی را نیز شکسته‌اند. ساعتی بعد از بازداشت ماشالله کرمی، امیرحسین کوهکن، وکیل این خانواده نیز بازداشت شد.
برخی دیگر از خانواده‌های دادخواه نیز از سوی نهادهای امنیتی زیر فشار شدید و تهدید قرار دارند. برای نمونه خانواده عرفان رضایی نوایی نوجوان کشته‌شده در اعتراضات مشهد روز گذشته از تماس‌های مشکوک با تلفن‌های همراه خود خبر دادند. خانواده آقای رضایی نوایی با انتشار عکسی از تماس‌های یک خط ناشناس با آن‌ها، این گونه فشارها را با نزدیک شدن زادروز این نوجوان کشته‌شده در اعتراضات مرتبط دانستند.
هادهای امنیتی همچنین در آستانه سالگرد اعتراضات خانواده‌های دادخواه را برای عدم فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و برگزار نکردن مراسم سالگرد جانباختگان زیر فشار قرار داده‌اند.
روز شنبه ۲۱ امرداد متنی در صفحه اینستاگرام شیرین نجفی خواهر دادخواه حدیث نجفی از جانباختگان اعتراضات سال گذشته منتشر شد که آن تأکید شده بود «این آخرین استوریش تا بعد از سالگرد حدیث» است.
در این متن از قول شیرین نجفی آمده بود «با سلام و عرض ادب خدمت تمام کسانی که در این چند ماه در کنار ما بودند، با ما همدردی کردند و ما را تنها نگذاشتند و یاد و نام حدیث را زنده نگه داشتند از تک تک تان ممنونم. این آخرین استوری من تا بعد از سالگرد حدیث است و از شما تقاضا دارم که برای سالگرد حدیث کسی سر خاک حدیث نیاید چون مراسم نمی‌گیریم.»
همزمان متن مشابهی نیز در صفحه اینستاگرام علی روحی پدر حمیدرضا روحی از جانباختگان جنبش ملّی نیز منتشر شد که در آن نوشته شده بود: «این آخرین استوری بنده تا سالگرد حمیدرضاست.»
پوریا روحی برادر حمیدرضا روحی نیز متنی مشابه در صفحه اینستاگرامش منتشر و با هشتگ «علیه فراموشی» تأکید کرده بود که «به اطلاع می‌رسانم که تا سالگرد برادرم از ادامه فعالیت در این صفحه معذورم.»
خانواده‌های جانباختگان سال‌های گذشته نیز از فشار مداوم حکومت در امان نیستند و شماری از آنان مدت‌هاست در زندان بسر می‌برند از جمله منوچهر بختیاری و ناهید شیرپیشه پدر و مادر پویا که در ۲۵ آبان ۹۸ با شلیک مستقیم گلوله به سر و سینه‌اش کشته شد.
چنین اقداماتی از سوی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی نشاندهنده هراس حکومت از برگزاری تجمعات است. جمهوری اسلامی چنان خود را در لبه پرتگاه احساس می‌کند که حتی از پدران و مادران سوگوار و داغدار جانباختگان نیز هراس دارد.
