تصاویر ورود کریستیانو رونالدو ستاره فوتبال جهان همراه با تیم «النصر» عربستان به ایران در رسانه‌های کشور، عربستان سعودی و بسیاری دیگر از نقاط دنیا منتشر شد. صحنه‌هایی که هجوم مشتاقان رونالدو را لحظه به لحظه به نمایش می‌گذارد.
بی‌برنامگی کامل سازماندهندگان و مسئولان حکومتی در ترتیب دادن یک استقبال کم هرج و مرج، برگزاری بازی تیم «النصر» عربستان در استادیومی خالی و کهنه، همراه با تصاویری که روز گذشته داغ شد، واکنش‌های مختلفی را به دنبال داشت.
برخى کاربران فضاى مجازى از جمله در کلاب‌هاوس بر این گمان بودند که احتمالا همه اینها از پیش برنامه‌ریزى شده بود: «برنامه‌اى حکومتى براى تحقیر مردمى که سالى پر تلاطم و پرهزینه را در جنبشى بى‌سابقه پشت سر گذاشتند.»
سناریویی برای نشان دادن اینکه کسی «پشیزی برای سالگرد اعتراضات سراسری قائل نبود و این جنبش ارزش دویدن پشت اتوبوس رونالدو را هم نداشت». بسیاری پرسیدند که آنهمه نیروی امنیتی و انتظامی که برای سرکوب خیابان‌ها را قرق کرده بودند، در این ماجرا کجا بودند؟
بر این تاکید شد که در یک روز «تنها یک اتفاق شرم‌آور» نیافتاد بلکه «خفّت یک گروگان‌گیری و اخاذی حکومتی» در صحنه آزادی پنج زندانی ایرانی آمریکایی به سراسر جهان نیز مخابره و لاشه یک موشک نیز بر سر مردم گرگان خراب شد.
کسانی که بر این باورند، گفتند حکومت کاری کرد که تصویری از مردم ایران به جهانیان نشان داده شود، که همه بگویند «لیاقت‌شان» همین وضع فعلی است.
بسیاری کاربران تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها را مایه «شرمساری» و «تأسف‌آور» دانستند و به شدت از این صحنه‌ها انتقاد کردند. برخی هم تصاویر سه‌شنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ را «طبیعی» تلقی کردند و گفتند که این رفتار در بسیاری کشورها مشاهده می‌شود و دلیلی برای سرزنش مشتاقان فوتبال نیست.
خبرگزاری دولتی «ایسنا» در همین ارتباط نوشته: «خیلی‌ها این رفتار مردم را به “ندید، بدید” بودن تعبیر کرده و اینگونه استقبال از یک سلبریتی خارجی را مایه شرمساری و فقر فرهنگی دانسته‌اند و می‌گویند که اینطور رفتارها فقط در جهان سوم پیدا می‌شود!» «ایسنا» نتیجه گرفته که این منتقدین «توجه» نمی‌کنند که «این استقبال در قبال کسی مانند رونالدو در تمام دنیا طبیعی است و ربطی به جهان اول و سوم ندارد!»
از سوى دیگر، کارزاری در ایکس برای دادن سیم‌کارت بدون فیلتر به شهروندان ایران به راه افتاد. در این کمپین از شرکت ایرانسل خواسته شد: «نظر به اهدای سیم‌کارت‌های بدون فیلتر به کاروان تیم النصر عربستان در بدو ورود به ایران، ما امضاکنندگان این نامه اعلام می‌نماییم که ما هم مانند عربستانی‌هایی که وارد کشور شدند، درک و شعور استفاده صحیح از اینترنت را داشته و در راستای اهداف ملی میهنی و علمی از آن بهره خواهیم برد».
امضاکنندگان گفتند: «ترتیبی بدهید تا به ما نیز سیم‌کارت بدون فیلتر نه اهدا بلکه فروخته شود.»
در این میان هستند بسیاری که علت را جای دیگری جستجو می‌کنند.
مژگان اینانلو مستندسازی که به خاطر انتقادهای صریح‌اش به زندان نیز افتاده، در اینستاگرام خود با این دید با مردم برخورد کرده است. او می‌گوید: «لطفا به مردم اخم نکنید... آنها حق دارند».
به باور این فعال مدنی، «این حاکمیت “حسرت یک زندگى معمولى” را بر دل مردمان این سرزمین گذاشته است و نباید آنها را سرزنش کرد.» او لبه تیز انتقاد را به سوی حکومت می‌گیرد و می‌گوید «امروز شاهد چنین صحنه‌هایی نبودیم، اگر حکومت اجازه داده بود مردم در طول سال‌های طولانی با دنیا مراوده داشته باشند، بتوانند آزادنه و بدون ترس، لذت یک مسابقه، فستیوال، کنسرت، تور هنری و لیگ ورزشی را ببرند، اگر این بدیهیات برای مردم کوچه و بازار، کارگر، معلم، راننده تاکسى، بازنشسته و دستفروش مترو قابل دسترسی بود».
او به «رنج و مظلومیت و نجابت مردم معمولی» این سرزمین اشاره می‌کند: «که در چنین روزی، از آسمان شهر موشک و پهپاد و خمپاره بر سرشان فرو می‌افتد و گارد و یگان ویژه‌اش سر چهار راه‌ها توپ و تانک مستقر کرده که کسی برای جوان در خاک خفته‌اش فاتحه نخواند».
وى معتقد است: «حاکم ظالم مستبد، بزرگترین ظلمش به مردم عادی است که لذت یک زندگی معمولی را بر آنها حرام می‌کند».
در شبکه‌های اجتماعی انتقاد از عاملان وضع موجود به اشکال مختلف تکرار شده است. کاربری به «دیوار بلند انزوا» اشاره کرده که «سال‌هاست دور تا دور کشور کشیده شده» و عجیب نیست که «بسیاری از این جوانان که اینگونه سینه‌کش کوه را در رویای دیدار رونالدو به بالا می‌روند به این نتیجه رسانده است که احتمالا این آخرین فرصت آنها برای دیدن یک ابرستاره در همه عمرشان است».
او پرسیده در عمر یک جوان ایرانی «چند بار امکان دیدن ابرستاره‌ها فراهم می‌شود؟ کدام رویداد و مسابقه و کنسرت بزرگ بین‌المللی در این کشور برگزار می‌شود؟ در چهل سال اخیر چند ستاره به ایران آمده‌اند؟ فرهنگ، ساختنی و تجربه کردنی است و وقتی امکان تجربه‌ای نیست، فرهنگی هم نخواهد بود.»
شمار زیادى در شبکه‌های اجتماعی با این نقد همراهند و معتقدند نتیجه انزوا «فقر فرهنگی، اجتماعی و فقر اقتصادی» نیز هست. جمعیتی که در رویای دیدن رونالدو از تپه‌های اطراف هتل اسپیناس پالاس بالا رفتند، در «تلاش برای عبور از دیوار بلند انزوا» هستند.
