حجت‌الاسلام حسن روحانی٬ رییس جمهور اسلامی ایران٬ سرانجام تصمیم گرفت تا در هفتادویکمین نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کند. این در حالیست که پیش‌تر شایعاتی منتشر شده بود که او امسال تصمیم به شرکت در این نشست ندارد؛ اما اسحاق جهانگیری معاون اول روحانی، حضوریافتن وی و هیات همراهش را در نیویورک تایید کرد.
به گزارش ایسنا٬ جهانگیری ضمن اعلام این خبر گفت: روحانی به یکی دیگر از کشورهای امریکای لاتین نیز سفر خواهد کرد.
جهانگیری با اشاره به بدعهدی‌های امریکا درباره برجام، گفت: «دولت، وزارت امور خارجه و سایر بخش‌ها به این موضوع واقف هستند که طرف مقابل بدعهدی دارد و باید حتما آن را پیگیری کنیم».
به گزارش سایت خبری میزان٬ روحانی در شرایطی دراین نشست شرکت خواهد کرد که انتظار می‌رود شانس دیدار با اوباما را از دست بدهد؛ اگرچه بسیاری از سیاستمداران و تحلیلگران حامی سیاست‌های روحانی خوش‌بین بودند که حضور روحانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند در فضای پسابرجام یک شانس منحصر به فرد برای دیدار وی و اوباما٬ رییس جمهور آمریکا فراهم کند و بعد از ۳۸ سال تابوی چنین دیداری شکسته شود، اما این خوش‌بینی به شدت با تردید همراه شده است.
با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری هر دو کشور٬ شانس دیدار اوباما که شانس شرکت در دور دیگری از انتخابات ریاست جمهوی را ندارد و روحانی که معلوم نیست دور دومی داشته باشد یا نه، به حداقل ممکن خواهد رسید. در حالی که فقط دو ماه به انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده و پایان مسوولیت اوباما در ریاست قوه مجریه این کشور باقی مانده، یک دیدار احتمالی بین وی و روحانی، بهانه‌ی جدیدی به دست مخالفان دولت یازدهم و تندرویان حکومت جمهوری اسلامی می‌دهد تا روحانی را به شدت مورد حمله قرار دهند و هزینه‌ی وی را برای انتخابات بهار سال ۹۶ بالا ببرند.
در عین حال به نظر می‌رسد با روی کار آمدن رییس جمهور جدید آمریکا٬ چه رونالد ترامپ باشد و چه هیلاری کلینتون، شرایط عادی کردن مناسبات تهران و واشنگتن هرگز به آسانی دوران اوباما نخواهد بود.
مواضع هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ به عنوان کاندیداهای نهایی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نشان می‌دهد که در صورت روی کار آمدن هر یک از این دو نفر روابط دو کشور پیچیده‌تر خواهد شد؛ این در حالیست که روحانی در شعارهای انتخاباتی‌اش وعده داده بود زمینه حل بحران در روابط دو کشور را فراهم آورد.
ارسال پیام‌های حاکی از دوستی و همکاری و دعوت به صلح و همزیستی از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل نیز به آن اندازه کارآمد و کافی نخواهد بود که به زمینه‌ای برای دیدار سران دو دولت تبدیل شود.
