آیا می توان فرارسیدن ۸ مارس، روز جهانی زن را به زنان ایران تبریک گفت؟ (روحی شفیعی)

یکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۲ برابر با ۰۹ مارس ۲۰۱۴


کیهان آنلاین – ۱۷ اسفند ۹۲ – هر سال با فرارسیدن این روز، ما زنان بر آن می شویم تا به خود این روز را که برگرفته از تلاش هرساله ما برای برابری و حقوق انسانی مان است به یکدیگر تبریک به گوئیم.

واقعیت این است که در این روز که طی آن پیشرفت ها و دستاورد های زنان در سایر کشورها برشمرده و رصد میشوند، سهم ما زنان ایرانی هر سال کمتر و کمرنگ تر می شود. این از ان روست که زنان ایرانی در کلافی دوسویه در گیرند. از یک سو مداوما و بدون وقفه در گیر حل مشکلات مزمن ۳۵ ساله ای هستند که با زایش جمهوری اسلامی ایران برای انا ن ارمغان آورده شدند و هنوز از خم ان کوچه در نیامده، گره ای بر آن کلاف سردرگم افزوده میشود تا به زنان امان ندهند افزون خواهی را. نا آنان شکر گزار هم آن اندکی باشند که در کاسه دارند.

از هم این روست که زنان هنوز در حالی که در دست انداز های قانون خانواده بالا و پائین می روند ماده ای دیگر بر ان می افزایند تا زنان به ان چه که بوده است رضایت دهند. اگر از نداشتن حق برابر برای دست یابی به اشتغال با وجود توانائی و کارائی و دانش گله ای داشته باشند در های بسیاری از کلاس های دانشگاهی را بروی انان می بندند تا جای خود را بدانند. و این رشته کلاف در هم تنیده سهم زنان است از همه تلاشی که کرده اند تا به خود، به مردان، به جهانیان به فهمانند که ما انسانیم برابر با همه انسانهای دیگر. سهم ما نیمی از سهم شما نیست. سهم ما از جهان پیرامون برابر با سهم شماست نه کمتر و نه بیشتر!

من بر آن نیستم که روز جهانی زن را به زنان ایران تبریک به گویم. من برآنم که تبریک را برای روزی بگذارم که سهمی برابر با همه انسانها در ایرانی آباد و آزاد و پربار، در ایرانی سرشار از نور و نوای موسیقی و سرود زیبائی  ، در ایرانی که دختران و پسرانی شاد با هم دست بدست می رقصند بر بستری از سبزه زاران، آزاد و بی غم از ترس گزمه و عسس و گشت های ارشاد.

من روز جهانی زن را آن روز به زنان ایرانی تبریک میگویم، که بتوانم بر گیسوان بر باد رقصان دختری شاد بوسه زنم و ترنم تبسم اورا که دیگر غباری از ترس برآن سایه ندارد به ببینم. تا امدن آن روز، روز زن. روز هشتم مارس، روز جهانی زن را به گروگان در قلب خود اسیر آرزوهائی می کنم که به یقین برآورده خواهند شد.   

     تا آن روز و برای رسیدن به آن روز از شما انسان دوستان می خواهیم با ما همراهی کنید تا صدای زنان را به گوش انانی برسانیم که گوشی برای شنیدن دارند. پتیشن زیر خلاصه ای از خواست های زنان است آن چنان که در زیرمی خوانید:

 زنان ایران چه می خواهند

به مناسبت هشتم مارس، روز بین المللی زن، ایکاوی-ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران از همه آزادیخواهان و آنان که به حقوق زنان به عنوان بخشی از حقوق بشر باور دارند می خواهد تا با اضافه کردن نام خود به این دادخواست از مجامع بین المللی تقاضا کنند تا همان گونه که جمهوری اسلامی ایران برای حل مسئله هسته ای با مجامع بین المللی به گفتگو نشست، برای حل معضلات داخلی که گریبان گیر نیمی از جمعیت کشور است نیز به گفتگو بنشیند.

زنان ایرانی به مثابه نیمی از جمعیت ایران با مشکلات روز افزون حقوقی و اجتماعی و خانوادگی و سنتی دست به گریبانند که آتش افروز آنها حاکمیتی است که می بایست از بار آنها بکاهد. نابرابری های زنان به صورت فشرده از این قرارند:

–  قانون نابرابر خانواده در همه ابعاد: حق طلاق، حضانت فرزند، حق بر بدن خود و حق سقط جنین، حق انتخاب شریک زندگی و خانه نشین شدن اجباری با هدف ازدیا جمعیت

 – قوانین نابرابر جنسیتی در مراکز آموزشی: سهمیه بندی، محرومیت از تحصیل در رشته های مورد علاقه، وابستگی مدارس به حوزه های علمیه و کاربرد قوانین شریعت در آموزش و پرورش

–  قوانین نابرابر در محل کار و نوع کار و حرفه و حق انتخاب آن و دستمز نابرابر برای کار برابر

– نداشتن حق آزادی مسافرت و انتخاب محل سکونت

–  نداشتن حق آزادی پوشش دلخواه و زیستن درترس مداوم از نیروهای سرکوب گر خیابانی

–  وحشت مداوم از زندان و آزار و شکنجه و محرومیت از کار های تخصصی

– ممنوعیت از مشارکت در بسیاری از رشته های ورزشی و نداشتن حق ورود به ورزشگاهها برای تماشای مسابقات

– محرومیت از مشارکت سیاسی در حوزه های تصکیم گیری های کلان

 در ابعاد اجتماعی مردان و زنان و کودکان ایرانی از سرکوب و سانسور و نداشتن آزادی های فردی و اجتماعی و خشونت فزایدنده به یکسان برخوردارند. خشونتی که نماد آن در اعدام های رو به افزایش به ویژه اعدام با حضور جوانان و کودکان به روح و روان انان آسیب های جبران ناپذیر وارد می آورد.

در روز هشتم مارس که روزی نمادین برای بیان و خواست حقوق انسانی زنان است، ایکاوی از همه زنان و مردان ایرانی تقاضا دارد تا با امضاء این دادخواست صدای زن ایرانی را به گوش نهادهای بین المللی که در حال حاضر سرگرم مذاکره با ایران هستند و نیز نهادهای حافظ حقوق بشر برسانند تا شاید دست اندرکاران جمهوری اسلامی با امضاأ توافقنامه های بین المللی عدم تبعیض علیه زنان و اجرای توافق نامه هائی که از قبل مهر خود را بر آنها دارد حقوق انسانی زنان را برسمیت بشناسد و از ابعاد فاجعه بر انگیز خشونت در ایران بکاهد.

رئیس جمهور آقای روحانی از سارمان ملل خواستند که در تلاش برای از میان بردن خشونت در جهان تلاش کند. ما، ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران از ایشان می خواهیم که به خانه تکانی در خانه، در ایران سر فروبرده در خشونت های درون و بیرون از خانه، از خانه بیاغازند.

https://secure.avaaz.org/en/petition/ 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=85