خسرو شاکری (زند) استاد بازنشستهٔ تاریخ مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی در پاریس و محقق در زمینه گروه‌ها و اندیشه چپ سه‌شنبه ۹ تیرماه ۱۳۹۴ در اثر سکتهٔ مغزی در بیمارستانی در پاریس درگذشت.
از وی کتاب‌هایی چون «جملهٔ انقلاب مشروطه» و «انکشاف سوسیال دموکراسی»، «میلاد زخم» دربارهٔ جنبش جنگل، کتابی دربارهٔ تقی ارانی، «اسناد سوسیال دموکراسی ایران» به فارسی ترجمه شده است.
خسرو شاکری از فعالان و دبیران “کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی” در سال‌های ١٣۴٠-١٣۵٠ بود. در این تجربه او مکاتباتی با مصطفی خمینی داشت و در آنها پشتیبانی کنفدراسیون دانشجویان ایرانی را از آیت‌الله خمینی به اطلاع وی رساند. خسرو شاکری در روزهای پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از جمله نادر فعالان سیاسی چپ بود که با انتشار بیانیه ای نسبت به شکل‌گیری یک حکومت مذهبی در ایران هشدار داده بود.
شاکری در بیان عقاید خود پروایی نداشت و به همین دلیل برخی به او انتقاد می‌کردند، اما او در مقابله با تحریف تاریخ می‌ایستاد.
برای بررسی زندگی و آثار خسرو شاکری به سراغ لطفعلی خنجی از یاران قدیم او رفتیم. پیش از مصاحبه با آقای خنجی بخشی از سخنرانی شادروان شاکری را که به نقد درونی جریان چپ اختصاص دارد برای شما انتخاب کردیم. بی‌پروایی او در نقد تاریخ را در این گفتار می‌توان دید. به یقین این نظرات شخصی وی بوده است و می‌توان با نگاه‌های متفاوتی به آن نگریست و آن را به چالش کشید. خسرو شاکری روز جمعه ۱۷ ژوییه ۲۰۱۵ در پاریس به خاک سپرده می‌شود.
