انتقال زندانیان از زندان اوین به زندان تهران بزرگ داستان جدیدی از نقض حقوق بشر و نقض حقوق انسانی را آغاز کرده است. گرچه گفته میشود این زندان ظاهری مدرن با در اصلی الکترونیک و شیک به سبک زندانهای اروپایی ساخته شده اما ظاهر مدرن آن نتوانسته از نقض حقوق بشری و انسانی آن بکاهد.
زندان تهران بزرگ در مسیر جاده قدیم قم– از فشافویه به سمت ورامین- در کنار زندان فشافویه و زندان تازه تأسیس شهید لاجوردی واقع شده و چند سالی هست که در سه تیپ این زندان، زندانیان متهم به سرقت نگهداری میشوند. تیپ چهار این زندان نیز بندی است با دوازده سالن دویست نفری که اخیرا هزار نفر از محکومان متهم به کلاهبرداری از اوین به آنجا منتقل شدهاند.
زندان تهران بزرگ در محیط کویری فشافویه که آبی شور و هوایی بسیار گرم دارد، ساخته شده است. وسعت این زندان بسیار زیاد است و غیر از تیپ چهار که به تازگی ساختمانش به پایان رسیده و به زندانیان تازهوارد از اوین اختصاص یافته، تیپهای بعدی نیز قرار است به مرور آماده شوند.
به گزارش سایت کلمه، از ابتدای مردادماه و طی دو هفته گذشته حدود هزار نفر از بندهای مختلف اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شدهاند و در نتیجه تعداد کل زندانیان اصطلاحا حاضر به خواب در اوین به سه هزار نفر کاهش یافته است.
به نظر میرسد انتقال زندانیان از اوین به زندانهای دیگر، به دنبال تصمیم برای انتقال این زندان و تبدیل اوین به فضای سبز صورت میگیرد.
بنا بر شنیدهها قرار است طی روزهای آینده سایر زندانیان اوین با اتهامهای مشابه که تعداد آنها حدود پانصد تا ششصد نفر برآورد شده است (البته غیر از آنهایی که از حمایتهای ویژه برخوردارند) به همراه تعدادی از زندانیان زندانهای استان البرز (قزل حصار و رجایی شهر) به زندان تهران بزرگ انتقال یابند.
تهران بزرگ یکی از امنیتیترین زندانهای کشور است و به برخورد شدید و تند با زندانیان شهرت دارد، اما افراد زندانی به دلیل نوع اتهاماتشان هرگز نتوانستهاند حتی گوشهای از این خشونتها را بازگو کنند.
زندانیان انتقال یافته از اوین اما پس از چند روز به دلیل نبود آب شیرین، پتو، سیگار و امکانات اولیه، دست به اعتراض زده و از گرفتن غذا خودداری کردند تا اینکه سه شنبه گذشته در پی بازدید رییس سازمان زندانها و معاونت امنیتی استانداری تهران، ضمن تامین آب نوشیدنی با تانکر، اقدام به توزیع و فروش برخی کالاهای مورد درخواست زندانیان مانند آب معدنی و سیگار در فروشگاهها شد. ولی مشکل تلفن این زندانیان هنوز حل نشده زیرا در هر سالن فقط یک دستگاه تلفن موجود است و آنها برای چند دقیقه تماس تلفنی باید ساعتهای متمادی در صف باشند.
از دیگر مسائل عمده در سالنهای نگهداری سارقان، فراوانی مواد مخدر، فعالیت باندهای سازمان یافته، تعرض و تجاوز به زندانیان جوان و باجگیری از تازهواردان است که این اعمال بدون هماهنگی وکیل بندها و مسوولان رده پایین زندان امکانپذیر نیست. ظاهرا تا کنون دستگاه قضایی به هیچ مقام دولتی یا نمایندگان مجلس نیز اجازه بازدید از تهران بزرگ را نداده است، ضمن آنکه بعضی سالنهای آنجا و خصوصا سلولّهای تنبیهی آن قدر کثیف و غیرقابل تحمل است که حتی مسئولان سازمان زندانها نیز از آنجا بازدید نمی کنند.
بازرسیهای ماهانه نیز در آنجا به صورتی خشن و غیر انسانی انجام میشود و مسئولان زندان به سربازان میدان میدهند که با خشونت با زندانیان برخورد کنند. کوچکترین اعتراض زندانی نیز با باتون و کتک پاسخ داده میشود.
سربازان مستقر در تهران بزرگ نیز از شرایط این زندان بسیار ناراضی هستند و اکثر آنها تلاش میکنند با یافتن پارتی، به زندانهای دیگر به ویژه اوین منتقل شوند زیرا فضای زندان بر این سربازان ۱۹-۲۰ ساله نیز اثر مخرب روانی دارد. سربازانی که شبها صدای گریه و فریاد زندانیانی را میشنوند که زندانیان قدیمیتر به آنها تجاوز میکنند، یا آنها که نیاز به مواد مخدر یا سیگار نخی پنج هزار تومان دارند.