شاهرخ زمانی، فعال کارگری زندانی در زندان رجایی شهر، به طور ناگهانی درگذشت. به گزارش سایت کلمه، این فعال کارگری که به یازده سال حبس محکوم شده و از سال ۱۳۹۰ در زندان بود، امروز یکشنبه ۲۲ شهریور، ساعاتی پیش به علت سکته مغزی در زندان جان سپرد.
از جمله اتهامات این فعال کارگری، تلاش برای ایجاد تشکل‌های کارگری از جمله سندیکای کارگران نقاش بوده است.
شاهرخ زمانی یک سال پس از حبس در نامه‌ای خطاب به تمامی سندیکاها و نهادهای حقوق بشری و انسان‌های آزادی‌خواه، به شرح شکنجه‌های جسمی و روحی و برخوردهای غیرقانونی با خود پرداخت.
وی در نامه خود به احمد شهید نوشته بود: «علیرغم شکایت خانواده‌ام به نهادهای قانونی از جمله دفتر رهبری، دیوان عالی نهاد حقوق بشر و غیره با جواب‌های سربالا و تهدید و ارعاب مواجه بوده‌ام. علیرغم این تهدید و ارعاب من قسمت‌هایی از حرف‌های همین نهادها را که برای رفع تکلیف و به خاطر فشارهای خانواده‌ام به وکیلم گفته‌اند یادآور می‌شوم. کارشناس دیوان عالی کشور گفته متاسفانه در حق ایشان اجحاف شده و کوچکترین ادله قانونی و محکمه پسندی که قاضی بتواند این حکم را بدهد در پرونده ایشان موجود نیست. یکی از افراد حقوق بشر اسلامی در تهران در مقابل پیگیری زیاد پرونده به همسر من گفته است خانم چیزی از اینجا عاید شما نخواهد شد تصمیم جای دیگری گرفته شده است. شما تنها به حقوق بشر جهانی می‌توانید مراجعه کنید.»
به نوشته سایت کلمه، شاهرخ زمانی چهار سال اخیر را در زندان‌های مختلفی از جمله تبریز، یزد، رجایی شهر و قرل حصار گذرانده و در این مدت از حضور در مراسم ازدواج دخترش و نیز ختم مادرش محروم شد.
سال‌هاست که زندانیان سیاسی که جز فعالیت‌های مدنی از جمله در زمینه حقوق زنان و کارگران و کودکان و… ندارند به دلایل مختلف از جمله بی‌اعتنایی‌های پزشکی و شکنجه‌های روحی و جسمی در زندان‌ها جان می‌دهند و کسی دادرس آنها نیست. دستگاه قضایی جمهوری اسلامی راه دیگری برای نابودی فعالان حقوق بشر و زندانیان سیاسی و دگراندیشان در زندان‌ها یافته است: مرگ ظاهرا طبیعی از طریق بی‌توجهی به بیماری‌های آنها.
