کارکنان زن سازمانهای امدادرسانی با آزار و اذیت و خشونت جنسی همکاران مرد خود مواجهاند؛ خشونتهایی که معمولا از سوی کارفرمایان نادیده گرفته میشود و یا مانند آشغال به زیر فرش جارو میشود.
این خلاصه گزارش تکاندهنده روزنامه گاردین از خشونتهای جنسی فعالان زن حقوق بشر است.
زنانی که روزنامه بریتانیایی گاردین با آنها مصاحبه کرده است گفتهاند که سازمانهای بینالمللی غیر دولتی، آژانسهای متعلق به سازمان ملل متحد و موسسههای خیریه کوچک در مقابله با آزارهای جنسی موفق نبودهاند و در بیشتر موارد قربانیانی که این آزارها را گزارش میکنند به عنوان افرادی دردسرساز برچسب میخورند.
یکی از امدادگران آمریکایی که خود را با نام مستعار سارا پیرس معرفی میکند میگوید در سال جاری از محل کارش، مرکز کارتر در آتلانتا، اخراج شد آن هم پس از آنکه ماجرای تجاوز همکارش به او را زمانی که در سودان جنوبی مشغول به کار بود افشا کرد.
او میگوید: «نه عدالتی دیدم و نه حمایتی از من شد. تنها پس از آنکه ماجرا را افشا کردم مسوولان سازمان به جای عمل به وظیفه خود مرا اخراج کردند.»
این مرکز اما در پاسخ به گاردین میگوید که از سارا حمایت کرده است؛ برای او داروهای مورد نیازش را فراهم کرده و او را تشویق کرده اند که به مشاوره برود.
مرکز کارتر اما حاضر به ارایه توضیحی نمیشود که چرا به قرارداد سارا خاتمه داده است.
امروز توجهها به موضوع آزار و اذیت جنسی زنان در سازمانهای امدادرسانی بیشتر شده است تا جایی که موسسه هدینگتون در کالیفرنیا که ارایه دهنده حمایتهای روانی به امدادگران است تحقیقاتی را در این زمینه شروع کرده است.
به گفته دستیار مدیر این موسسه هیچ آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد چرا که موارد زیادی گزارش نمیشود و قربانیان به دلایل مختلف ترجیح میدهند سکوت کنند.
او اضافه میکند: «ما تخمین میزنیم که یک درصد یا کمی بیشتر از کارکنان در دوران کاریشان تجربه آزاد و یا تجاوز جنسی داشتهاند؛ رقمیبین ۵ هزار تا ۱۰ هزار نفر.»
در چند هفته گذشته موسسه «پروژه بینالمللی حقوق زنان » که در کانادا مستقر است تلاش کرده است تا از عمق خشونت و آزار جنسی در میان امدادگران حقوق بشر برآوردی داشته باشد.
بیش از هزار نفر که بیشتر آنها را زنان تشکیل میدهند در نظرسنجی این موسسه شرکت کردند. در این نظرسنجی از افراد خواسته شده است تا تجربههای خود را از آزار و تجاوز جنسی بازگو کنند.
مگان نوبرت یکی از امدادگران فعال در سازمانی وابسته به سازمان ملل متحد که اوایل امسال توسط همکارش در ماموریتی به سودان جنوبی مورد تجاوز قرار گرفته بود میگوید پس از آنکه ماجرای تجاوز را افشا کرد بسیاری از زنان به صورت خصوصی به او پیام دادند و از تجربههای مشابه خود پرده برداشتند.
به گفته نوبرت بسیاری از افراد به دلیل واکنشهای شدید احتمالی و نبود حمایتهای لازم در درون سازمانشان از افشای این ماجراها خودداری میکنند.
یکی از مقامهای ارشد کمیته بینالمللی نجات که در نیویورک مستقر است از سیاست نامناسب سازماناش در خصوص آزار و اذیت جنسی کارکنان انتقاد کرد.
هدایت این کمیته در حال حاضر به عهده دیوید میلیبند وزیر امور خارجه سابق بریتانیا است.
به گفته این منبع افشای چنین رخدادهایی فرد را با برچسب « فمینیست دردسرساز» روبرو میکند.
این فرد اضافه میکند: «در اذهان عمومیتصویری قهرمانانه از امدادگرانی که به مناطق جنگی میروند وجود دارد اما واقعیت این است که ریسک چنین محیطهایی در بیشتر مواقع کمتر از ریسک داشتن همکاران مرد در دور و بر آنها است.»
سخنگوی کمیته بینالمللی نجات در واکنش به این موضوع گفت که این سازمان سیاستهایی را برای مقابله با سوء رفتار و حمایت از کارکنانی که با آنها بدرفتاری شده است دارد.
روزنامه گاردین به نقل از منابع خود در سازمانهای امدادرسانی نوشته است که آزار و اذیت جنسی در این سازمانها رو به رشد است و باید به صورت جدی برای آن چارهای اندیشیده شود.