دقیقا زمانی که نرخ طلاق به طور کلی در حال کاهش است، تعداد زوجهایی که درسنین بالاتر در بریتانیا طلاق میگیرند رو به افزایش میرود. واقعا پشت این پدیده «جدایی نقرهای» چه رازی نهفته است؟
پیتر که در سال ۱۹۶۷ ازدواج کرده میگوید، وقتی برای اولین بار از همسرم خواستگاری کردم بلافاصله پشیمان شدم اما نامزدیم در مجله محلیمان اعلام شد و من دیگر نتوانستم عقبنشینی کنم. پیترتاکید میکند، من در آن زمان سست اراده بودم.
۳۶ سال بعد، پیتر در سن ۶۴ سالگی تصمیم به جدایی گرفت، او این بار میگوید، تنها کاری که من در آن زمان میتوانستم بکنم این بود که سوار اتومبیلام شوم و بروم. کاملا به یاد دارم که همسرم جلوی در ایستاده بود و من احساس تاسف و گناه میکردم که دل او را شکستم.
این لحظات تقریبا لحظات خصوصی درد و عذاب زوجهایی است که از هم جدا میشوند؛ اما روندی است که اتفاق میافتد.
به گزارش بی بی سی ورلد، بر اساس آمار دفتر ملی ثبت ازدواج و طلاق در بریتانیا، آمار طلاق بین زوجهای سنین ۶۰ یا بالاتر در انگلیس و ولز از سال ۱۹۹۰ در حال افزایش است این در حالیست که این آمار بین سایر افراد از سنین پایینتر کاهش پیدا کرده است. در سال ۲۰۱۱، ۹۵۰۰ نفر از مردان درخواست طلاق کردند که این آمار در مقایسه با ۲۰ سال گذشته تقریبا ۳ برابر افزایش یافته است. این آمار در میان زنان نیز مشابه است.
تحقیقات نشان میدهد که دلیل اصلی جدایی نقرهای، بالا رفتن انتظار و توقع از زندگی است. کارین ووکر، وکیل حقوقی مسایل خانواده با اشاره به این که مردم در سومین مرحله از زندگیشان زیادهخواه میشوند میگوید، آنها میخواهند کارهایی را که در گذشته نتوانستهاند یا وقت نکردهاند انجام دهند حالا در سن بالا انجام دهند؛ کارهایی مثل سفر و دوچرخه سواری.
او میافزاید، در این گونه موارد، اغلب شریک زندگی این افراد خیلی مایل به همراهی با آنها نمیشود و همین موضوع سبب طلاق و جدایی آنها میشود.
باربارا بلومفیلد مشاورارتباطات در بریستول به فاصله سنی زوجها اشاره میکند و میگوید، این فاصله سنی گاهی در سنین بالاتر بین زوجها تاثیر میگذارد مثلا اختلاف سنی ۱۰ سال در سن جوانی خیلی چیز مهمینیست و اصلا به چشم نمیآید ولی در سنن ۷۰ یا ۸۰ سالگی این اختلاف سن به طور متفاوتی آشکار میشود و من فکر میکنم حتی اغلب زوجها وقتی متوجه این اختلاف سنی میشوند با خودشان فکر میکنند که باید بقیه عمرشان را از شریک بزرگترشان مراقبت کنند.
او تاکید میکند، از فاکتور بعدی در این جداییها میتوان به سرمایه و ثروت اشاره کرد. به طوری که افراد در سنین بالاتر صاحب املاک بیشتری هستند و اغلب فکر میکنند آنقدر تامین هستند که بتوانند هزینههای جدایی در زمان بازنشستگی را بپردازند.
دیوید ۷۰ ساله بود که همسرش که تقریبا همسن خودش بود چمداناش را بست و رفت. او میگوید، در این گونه مواقع عصبانی میشوی، احساس پشیمانی میکنی، احساس میکنی دور انداخته شدهای، احساس میکنی ای کاش یک کم بیشتر تلاش میکردی تا صحبت کنی و زندگیات را نگه داری.
او معتقد است، خودکشی پسرشان در سالهای گذشته و دورههای بیماری همسرش در رابطه زناشویی آنها تاثیر داشته است.
او توضیح میدهد، همسرم سالهای متمادی خوشحال به نظر نمیرسید و من متوجه این موضوع نشده بودم، در ضمن او میخواست که از نظر مالی نیز مستقل باشد، بنا بر این تصمیم گرفت مرا ترک کند و به تنهایی زندگی کند.
ووکر در این زمینه میگوید، جدایی زوجها در سن۶۰ یا ۷۰ سالگی حتی تاثیر بیشتری روی والدین آنها میتواند داشته باشد.
او میگوید، طلاق در زمان پیری خیلی دردناکتر از زمان جوانی است چرا که آنها قدم بزرگی برمیدارند و ممکن است بیشتر از آنچه فکر میکنند در زندگی از دست بدهند حتی در بسیاری از مواقع ممکن است ارتباطات آنها با والدینشان نیز قطع شود.
این وکیل حقوقی همچنین میافزاید، از طرفی هم این افراد از اینکه در این سن و سال درخواست کمک به منظور بهبود روابطشان کنند شرمنده هستند و خجالت میکشند.
سایت بی بی سی ورلد مینویسد، آمارهای طلاق در انگلیس و ولز نشان میدهد که بیش از ۲۳۵ هزار نفر در سال ۲۰۱۱طلاق گرفتند که میانگین سن آنها بین ۴۵ در مردها و ۴۳ در زنها بود. همچنین آمارها نشان داده است که دومین ازدواجها موفقتر از اولین ازدواجهاست به طوری که اگر یکی از والدین یا هر دو دوباره ازدواج کرده باشند شانس طلاق آنها ۳۱ درصد است این درحالیست که اگر هر دو زوج اولین ازدواجشان باشد شانس جدایی آنها به ۴۵ درصد افزایش مییابد. همین طور ۶ درصد از ازدواجها در بیستمین سالگرد ازدواج خاتمه مییابد چرا که یکی از زوجها دیگر در قید حیات نیست.