یادبود رضا دانشور در پاریس
چون دلیلی برای عدالت‌خواهی لازم نداشتم، زیاد دنبال فلسفه نرفتم

کتایون حلاجان (+عکس و صدا) –  ۲۸ دی ماه سالروز تولد رضا دانشور بود. او بی شک یکی از نویسندگان بزرگ معاصر و صاحب اندیشه ایران است، که با مرگ زودهنگام‌اش نانوشته‌های بسیاری را با خود برد، اما آثاری که ازاو به جا مانده خود گواه توانا بودن این نویسنده، روشن‌بینی و اندیشه‌های ژرف وی است.

دانشور در داستان «نماز میت» که در فضای سرکوب بعد از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ اتفاق می‌افتد و همچنین کارهای بعدی‌اش مانند «خسرو خوبان» و «محبوبه و آل» تسلط خود بر زبان فارسی و مهارت در کاربرد کلمات را ثابت کرده و تسلط‌اش بر ادبیات کلاسیک ایران و خصوصا شاهنامه را نشان داد.

رضا دانشور آگاه بر زمانه خود بود و شاعرانه و کوتاه زیست. اما به گفته بسیاری از نزدیکانش زندگی را جرعه جرعه فرو داد و تا واپسین روزهای بیماری عاشق به سرشت زندگی بود.

رضا دانشور در شهری زندگی می کرد که به گفته خودش سال‌ها قبل از آن که درش اقامت گزیند او را به واسطه ادبیات، سینما و فرهنگ  به خوبی می شناخت و دوست می‌داشت.

«پاریس زیباست، پاریس یک موزه بزرگ است» این را او می‌گفت او که درهمین شهر زیبا زیست و چشم از جهان فرو بست و جسدش در آرامگاه پرلاشز سوزانده شد.

در سالروز تولد نویسنده، گروهی از اهالی فرهنگ برنامه‌ای را در یادبودش در تالار شهرداری پاریس ترتیب دادند. همراهی ساز آقای مهرداد بران که تکه‌هایی از شوبرت را ‌نواخت زیبایی خاطره‌انگیز این برنامه را دو چندان کرد.

حمید جاودان (بازیگر تآتر) گرداننده این برنامه بود که به همت انتشارات خاوران و آقای بهمن امینی تدارک دیده شده بود.

در ابتدای این نشست یادبود، فیلم بخشی از گفتگوی شبنم طلوعی (بازیگر تآتر) با رضا دانشور که  در سال ۲۰۱۰ انجام شده بود پخش شد و پس از آن نعمت آزرم، م سحر، باربد گلشیری و شهلا شفیق هر یک کوتاه در مورد رضا دانشور و آثارش صحبت کردند.

بخشی از سخنان شهلا شفیق:

بخشی از سخنان م. سحر:

همچنین حمید دانشور(بازیگر تآتر و سینما)  برادر رضا دانشور نیز بخش‌های کوتاهی از یکی از کارهای وی را که بر اساس شاهنامه نوشته شده بازخوانی کرد.

در پایان این برنامه، حاضرانی که کتابی از نویسنده داشتند هر یک دقایقی به روخوانی پرداختند و در درِ تالار شهرداری پاریس با همهمه پیچیده و ماندگارِ واژه‌های رضا دانشور بسته شد.