حالا نوبت فرزندان است تا انقلاب پدرانشان را میل کنند!

پس از تأسیس جمهوری اسلامی، شیوه‌ی حرف‌زدن زمامداران مذهبی سبب تغییر گفتار زیردستان آنها و رسانه‌ها و هم‌چنین گروه‌هایی از مردم شد.

«بسم‌الله الرحمن الرحیم» و «بسمه‌تعالی» و اصطلاحات مشابه جای سلام و خوشامدگویی معمولی را گرفت و گاهی برخی چنان مبالغه می‌کردند که از پیامبر و امامان و معصومان و رهبر و وزیر و وکیل شروع می‌کردند تا بتوانند دو کلمه حرفشان را بزنند! این موضوع سبب جوک و شوخی‌ّهای بسیار هم می‌شد.

پس از چند سالی، «سلام» و خوشامدگویی نیز مانند هر پدیده‌ی دیگر که تلاش می‌کند خود را از زیر بار تحمیلات بیرون بکشد، اشکال دیگری یافت. ملی- مذهبی‌ها «به نام خداوند جان و خرد» را به جای «بسمه تعالی» و «بسم‌الله…» گذاشتند. کسانی که اصلا با اینها مخالف بودند، «درود» را به جای «سلام» نشاندند. در سال‌ّهای اخیر هم «وقت به خیر» و «وقت خوش» رایج شده است. اما کلیشه‌‌‌ی حاکم در نهادهای جمهوری اسلامی از جمله در احکام و نامه‌های رسمی، همان «بسمه‌تعالی» و «بسم‌الله…» باقی ماند… تا اینکه در مجلس شورای اسلامی دهم پس از آنکه علی لاریجانی رییس موقت و یک روز بعد رییس دایمی آن شد، سکینه الماسی که درست همسن انقلاب و زاده‌ی روستای علی‌آباد از توابع شهرستان جم است به عنوان نماینده کنگان و دیر و جم و عسلویه (در جنوب استان بوشهر) پشت تریبون قرار گرفت و سخنان خود را به نام «خداوند رنگین کمان» آغاز کرد. ‌

«خداوند رنگین‌کمان» شعریست از محمود وهاب‌پور که گویا در کتاب فارسی سوم دبستان چاپ شده و تصویری طرفدار محیط زیست و حامی حیوانات  و پشتیبان حقوق بشر و صلح از «خداوند» ترسیم می‌کند. خداوندی که خارج از حصر و زندان و زیر چوبه‌ی دار و یا تبعید، مشکل بتوان جایی برایش در جمهوری اسلامی یافت.

این آغاز، و خنده‌ی لاریجانی که بالای سر سکینه الماسی نشسته بود، بی‌درنگ توسط دوربین‌ها ضبط و منتشر و در فضای مجازی چنان مضمون ساخت که هم لاریجانی درباره‌اش توضیح داد هم خود خانم نماینده و هم دیگران. ولی الماسی وقتی دید این شعر این طور واکنش به وجود آورد سخنان روز بعدش را هم، این بار پس از «بسم‌الله…» با این مداحی شروع کرد: اهل دل چون نامه انشاء می‌کنند/ ابتدا با نام زهرا می‌کنند!

البته مردم شوخ ایران و کاربران فضای مجازی با این هم می‌توانند کلی مضمون کوک کنند، اما «زهرا» کجا و «خداوند رنگین کمان» کجا! در کشور و در عقیده‌ای که «خداوند» نیز در انحصار گروه‌های خاص است، فقط صحبت کردن از «خداوند رنگین کمان» می‌تواند توجه جلب کند و جنجال‌برانگیز باشد و نه «اهل دل» و «نام زهرا» که به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سکینه الماسی که رأی‌دهندگانش او را «پدیده انتخابات» و «بانوی اعتدال»‌ می‌نامند در دوران نمایندگی‌اش در مجلس نشان خواهد داد که خود تا چه اندازه به شعری که خوانده در عمل باور دارد. اما گذشته از این، هم جنسیت‌ او و هم سنّش، نماد به میدان آمدن نسلی از دم و دستگاه جمهوری اسلامی است که اگرچه انقلاب پدرانش، فرزندان خود را خورد، اما مانند هر انقلاب دیگری، نوبت فرزندان بعدی نیز خواهد رسید تا آن انقلاب را چنان میل کنند که چیزی جز شعار و تظاهر به آن باقی نماند.

[کیهان لندن شماره ۶۲]