شیمون پرز، سیاستمدار برجسته، نخست وزیر و رییس جمهوری پیشین اسراییل در سن ۹۳ سالگی در حالی که دو هفته پیش دچار سکته مغزی شده و در اغما بود در تل‌آویو درگذشت.
تقریبا تمام رسانه‌های دنیا امروز خبر درگذشت وی را در تیتر اول خود آوردند. رسانه‌های اسراییلی گزارش دادند که بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر این کشور قرار است یک نشست ویژه کابینه با موضوع درگذشت پرز تشکیل دهد.
انتشار خبر درگذشت شیمون پرز با واکنش سریع مقامات و شخصیت‌های آمریکایی روبرو شد. باراک اوباما، جورج بوش و بیل کلینتون در پیام‌های جداگانه مرگ او را تسلیت گفتند.
به گزارش رویترز٬ اوباما٬ رییس جمهوری آمریکا در سوگ وی گفت: «روشنایی از بین ما رفت٬ اما امید و آرزویی که وی برای ما روشن کرد جاودانه خواهد ماند».
اوباما در حالی که اعلام آمادگی کرده است تا در مراسم خاکسپاری شیمون پرز شرکت کند، وی را نه تنها یک انسان تاثیرگذار در تاریخ بشریت ذکر کرد بلکه خاطرنشان کرد که او از جمله معدود افرادی بود که سبب شد انسان انتطاراتش را از اخلاقیات شخصی خود در محدوده بشریت بالا ببرد.
این خبرگزاری به نقل از رسانه‌های اسراییلی خبر داد که مراسم خاکسپاری وی روز جمعه ۳۰ سپتامبر خواهد بود.
رویترز همچنین در مورد وی نوشت: «پرز٬ فعال و مبارز خستگی‌ناپذیر راه صلح در خاورمیانه بود که موفق به دریافت جایزه نوبل صلح در سال ۱۹۹۴ شد».
پرز در سال ۱۹۹۴ به صورت مشترک با اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت اسراییل و یاسر عرفات، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل مشارکت در مذاکرات توافق اسلو جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
وی نهمین رییس جمهوری اسراییل بود و از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ به مدت هفت سال مسوولیت این مقام را برعهده داشت. پرز در پست‌هایی همچون نخست وزیری، وزارت امور خارجه و وزارت جنگ نیز فعالیت داشته است.
پرز در ۲ اوت ۱۹۲۳ درلهستان به دنیا آمد. او سمت‌های مهمی درکابینه‌های مختلف اسراییل داشت و از مهم‌ترین چهره‌های حزب «کادیما» بود. وی پس از پیروزی در دور اول انتخابات ریاست جمهوری اسرائیل که درپارلمان برگزار شد، و به دنبال کنار رفتن دو رقیب‌اش برای حمایت از او، رئیس جمهوری اسرائیل شد. بخش اعظم زندگی سیاسی پرز در جریان انتخابات اسرائیل بوده و در طول دهه‌های گذشته شکست‌های انتخاباتی را نیز پشت سر گذاشته‌است.
شیمون پرز در دهه ۷۰ به عنوان مسوول دولت موقت و دو بار در دهه ۸۰ به عنوان رئیس دوره‌ای با اسحاق شامیر، خدمت کرده‌است. پرز در دهه ۹۰ پس از ترور اسحاق رابین به عنوان نخست‌وزیر فعالیت کرد.
شیمون پرز که تلاش‌های وی برای برقراری صلح در خاورمیانه و بین اسراییل و فلسطین زبانزد است، مخالفان فراوانی میان اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها و همچنین در بین سران جمهوری اسلامی داشت.
در حالی که بسیاری از خبرگزاری‌های دنیا٬ وی را صلح‌‌جو معرفی کرده‌اند٬ بسیاری از خبرگزاری‌های داخلی ایران از وی به عنوان «جلاد قانا» یاد کردند.
خبرگزاری ایسنا در در وصف وی نوشت: «رسانه‌های همسو با دولت اسراییل تلاش داشتند چهره‌ای صلح‌طلب و مشتاق به آشتی با فلسطینیان از وی به جهان نشان دهند٬ اما وی کارنامه‌ای سیاه در زمینه حقوق بشر و قتل عام فلسطینیان داشت. او همچنین کسی است که برنامه هسته‌ای نظامی اسراییل را گسترش داد و اصطلاحا به او مهندس برنامه هسته‌ای اسراییل می‌گویند».
خبرگزاری فارس نیز نوشت: «پرز در سال ۱۹۹۶ زمانی که نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود، عملیاتی را با نام «خوشه‌های خشم» برای مقابله با نیروهای مقاومت لبنان آغاز کرد و یکی از فجایعی که در جریان آن جنگ رخ داد، حمله اسراییل به اردوگاه آوارگان «قانا» واقع در جنوب لبنان بود».
گفته می‌شود؛ پرز از زمان کناره‌گیری از سمت ریاست‌جمهوری با اینکه حضور فعالی در عرصه سیاسی اسراییل نداشت، اما همچنان از منتقدان سیاست‌های تندرو و راست‌گرای دولت نتانیاهو در قبال روند صلح با فلسطینیان بود.
