در پی مخالفت‌های بین‌المللی که بر سر تحمیل رعایت حجاب اسلامی در مسابقات بین‌المللی شطرنج که قرار است در تهران برگزار شود به راه افتاده، صدای مخالفت از درون کشور نیز شنیده می‌شود.
برخی از قوانین غیرمتعارف جمهوری اسلامی از جمله اجبار زنان، حتی زنان غیرمسلمان و تبعه کشورهای دیگر که به عنوان توریست یا مهمانان سیاسی و ورزشی و هنری به ایران می‌آیند، سبب انزوای زنان ایران در عرصه‌های بین‌المللی شده و به سدی در برابر شکوفایی فعالیت‌های اجتماعی مختلف به ویژه برای زنان ایران تبدیل شده است.
در همین زمینه، نسرین ستوده، حقوقدان و فعال حقوق بشر که صرفا به دلیل فعالیت‌های حقوقی خود و به اتهامات واهی چند سال را در زندان گذراند، پنج‌شنبه ۲۲ مهر در فیس بوک خود نوشته است:
«به یاد دارم ۵ سال پیش در چنین روزهایی به دلیل نپذیرفتن چادر اجباری از ملاقات با بچه‌هایم محروم شده بودم که این محرومیت بیش از دو ماه طول کشید.
درد محرومیت از ملاقات عذابم می‌داد. بارها آرزو می‌کردم کاش بتوانم خود را راضی به استفاده از چادر کنم تا لحظاتی بچه‌هایم را درآغوش بکشم، اما نمی‌توانستم. زیرا احساس می کردم با این کار حق انتخاب، آزادی و عزتم را زیر پا گذاشته‌ام. یک دستور کلی داشت مرا به سمتی می‌برد که باید بین «خود» و«بچه‌هایم» یکی را انتخاب می‌کردم. اما هرچه می‌اندیشیدم مجبور به انتخاب بین خود و بچه‌ها نبودم. دستوری که صادر شده بود فراقانونی بود. پس باید از آن سد عبور می‌کردم تا مجبور به انتخاب بین خود و بچه‌ها نباشم. راستی کدام‌یک مهم‌تر بود؟ چادر اجباری من یا ملاقات بچه‌ها با مادری چادری؟
اکنون پس از ۵ سال بنا به سنت رایج در ورزش شطرنج، به عنوان میزبان از قهرمانان شطرنج دنیا دعوت به عمل آورده‌ایم تا برای مسابقات شطرنج به کشورمان بیایند. اما فقط یک قانون وجود دارد. هر زنی، با هرعقیده‌ای از هر کجای دنیا به ایران می‌آید، باید حجاب «اسلامی» را رعایت کند. اکنون قهرمان یکی از ورزش‌های دنیا می‌گوید حاضر نیست به این قانون ایران تن دهد. اکنون این سوالات پیش می‌آید:
آیا قوانین ایران شایسته‌ی یک میزبان است؟ و راستی کدام‌یک مهم‌تر است: حجاب اجباری آن ورزشکار یا پیشرفت شطرنج کشورمان ایران؟»
