آخرین دیدگاه درباره شکل مواجهه دولت بعدی آمریکا با ایران، که به ویژه در کمپین هیلاری کلینتون مورد بحث قرار گرفته، حاکی از لزوم سختگیری و رویکرد تهاجمی‌تر در رویارویی با تهران است. از مباحث مطرح شده پیداست اراده‌ها معطوف به پایان دادن به خواسته‌های توسعه‌طلبانه رژیم ایران و جلوگیری از افزایش سلطه این کشور در منطقه است.
«مسایل بین‌المللی» از نشریات تخصصی آمریکا در علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در گزارشی با عنوان «سیاستی برای دولت آیندۀ آمریکا» با مقدمه بالا نوشته «این رویکرد قدرت‌طلبانه اگر به شیوه‌ای حساب‌نشده انجام گیرد، غیرعاقلانه و غیرضروری است، چون هم در توانایی ایران بزرگ‌نمایی کرده و هم در ظرفیت‌های آمریکا در متوقف کردن آن. در واقع واشنگتن باید در مهار ایران در جاهایی متمرکز شود که این کشور منافع حیاتی آمریکا را تهدید می‌کند و در جایی که در جهت منافع امریکا است با ایران بده و بستان و همکاری داشته باشد».
به نوشته این نشریه «اشتباه است که دُم به دُم جمهوری اسلامی بدهیم. ایران رژیمی بی‌رحم دارد که در داخل حقوق بشر را نقض می‌کند و بسیاری از سیاست‌هایش در منطقه به روشنی در تقابل با بسیاری از منافع آمریکا و متحدانش است و این دیدگاه می‌تواند به این نتیجه‌گیری بی‌انجامد که توافق هسته‌ای با ایران، آخرین مماشات جهان در مورد سلاح‌های هسته‌ای خواهد بود. اما ساختن هیولای خاورمیانه‌ای دیگر و ترساندن خودمان در جهت سیاست‌های مقابله‌جویانه‌تر، به‌خصوص در حالی که ابزار و اراده‌ای برای انجام آن نباشد، چندان معنی ندارد».
در ادامه این گزارش آمده «دونالد ترامپ تهدید به لغو و یا مذاکره مجدد در مورد توافق هسته‌ای ایران کرده است. کلینتون از توافق دفاع کرده، اما گویا مشاورانش بر مقابله با قدرت ایران در منطقه پافشاری می‌کنند، بدون این‌که مشخص کنند چگونه می‌خواهند این‌کار را انجام دهند و پیامدهای احتمالی آن چه خواهد بود».
«مسایل بین‌المللی» در پایان نتیجه گرفته با توجه به نارضایتی عمومی در کنگره در مورد توافق هسته‌ای با ایران و نگرانی در مورد خطرگریزی و تسلیم دولت اوباما در مواجهه با ایران، موقعیتی را ایجاد کرده که مدیریت شده نیست: «سختگیری در مورد تهران، بدون چاره‌اندیشی نسبت به پیامدهای چنین سیاستی و بدون داشتن پاسخی به این سوال که آیا این سیاست قادر است بدون به خطر انداختن دیگران به اهداف خود برسد، عاقلانه نیست».
