دل‌مشغولی‌های سیاسی اجتماعی من (۵)

مجید شمس – از انیس نقاش تا انیس امری هر دوشون تروریست هستند.

پس این آیه “لا اکراه فی الدین” رو برای دکور گذاشتند؟

تروریست‌های عسلامی که برای پیاده کردن زوری دینشون دست به کشتار گروهی یا ترور فردی می‌زنند.
الان دیگه گفتن آیه مذکور همونقدر جرم داره که گوش دادن سخنرانی خمینی تو بهشت زهرا که می‌گفت: عاااب را مجانی می‌کنیم ، برق را مجانی می‌کنیم، … می‌کنیم…. می‌کنیم.

اوضاع تو آلمان  و اروپا به خاطر این تروریست‌ها جوری شده که وقتی میای بیرون مطمئن نیستی که شب بر می‌گردی خونه.
قبلا زنگ می‌زدم ایران و با مادرم کلی احوالپرسی می‌کردیم، ولی الان مادرم هفته‌ای یه بار خودش زنگ میزنه و تا گوشیو ور میدارم میگه پسرم زنده‌ای؟ تا میگم اره تققق گوشیو میذاره.
الان دیگه موضوع مرگ و زندگیه و همینکه بدونه سالمم براش کافیه.

پووووف از دست اینا فرار کردیم ولی اینا ول کن ما نیستند.
عنقد عصبانی هستما که اگه بگین اینا عسلام واقعی نیست یا بگین به دین ما توهین نکن، حسابی میام براتون!

دوران پسا اوبامایی یا پیش ترامپی　

بعضی از نمایندگان مجلس اخیرا مثلا دنبال عاقبت خیری برای خودشون هستند و با یک پیش‌بینی سیاسی از دوران پس از اوباما و آمدن ترامپ (با اون وزرا و مشاوران ضد جمهوری اسلامیش) انگار میدونند که رژیم در سراشیبی سقوط خواهد بود بنابراین با زرنگی برای خود به نبال پست و مقام در دولت آینده هستند. حرفهایی میزنند از قبیل اینکه ” فساد در جمهوری اسلامی از دوران قبل از انقلاب بیشتره” یا زیر سوال بردن دزد‌ی‌های رییس قوه قضاییه که هر کدومش مصداق “افساد فی الارض” هست و مستوجب اعدام (طبق احکام شرع خودشون).
البته لایحه بودجه سال ۹۶ و وافزایش ۸۶ درصدی بودجه نظامی هم نشان از ترس رژیم از رییس جمهور جدید امریکاست.
خلاصه  چشم‌انداز وخیم و ضخیمیه که نگو و نپرس طوری که این “ضخامت” اوضاع رو مرد ضخیم‌الجثه رژیم، سرلشکر بسیجی فیروزآبادی بیشتر از همه درک می کنه.
البته به ما چه، به قول بعضی‌ها، ما که اینور آبیم، پس تز ندیم.

آخوندای دلسوز!

یکی از برکات حاکمیت دینی در ایران اینه که “بجای” مردم فکر می‌کنند بجای اینکه “برای” مردم فکر کنند.
و این زحمت رو به خودشون میدن که در همه شئون زندگی مردم حتی توی شلوارشون رو هم میپان که مبادا خللی در عسلام و ایمانشون وارد بشه.

شما دلسوزتر از این آخوندا دیدین؟! صبح تا شب خواب رو به خودشون حروم می‌کنند تا ما به گناه نیفتیم.

کودک‌آزاری عاطفی

تو زندگی ما ایرونیا دو چیز رو از همون بچگی به زور و بدون خواست ما بهمون تحمیل کردند.
یکی دینمون یکی هم اسممون.
من پیشنهاد می‌کنم پس از رسیدن به سن قانونی باید در این دو مورد “رای‌گیری” خانوادگی بشه.
حالا نماینده سازمان ملل هم نبود مهم نیست ولی شب نباید بخوابیم چون که از قدیم میگن: رایتو بچسب مردمو دزد نکن.
برای اینکه خوب تفهیم بشه مثال می‌زنم.
فکرشو بکن یه دختر که به دنیا میاد اسمشو میذارن “عسل”
خوب این اسم تا زمان تین ایجری به دختر میاد چون تو این سن و سال عین عسل خوردنی‌اند اما فکرشو کن به یه زن سالخورده چطوری بگی “عسل خانوم”!
خنده‌ناکه خو. والا با یه مَن عسل هم نمیشه خوردشون.
با پوزش از کلیه عسل خانوم‌های مسن
و اما در مورد مقوله دین.
دین‌باوری که باید تحقیقی باشه از بدو تولد به ما “فرو” می‌کنند و در این راه از هیچ تلاشی  هم “فروگذار” نمی‌کنند.
همین میشه که تو سن جوانی به عشق بهشت و حوری دست به عملیات انتحاری می‌زنند و کلی حوری واقعی و بیگناه رو به کشتن میدن. اینجوری بگم که اگه واردش بشی دیگه نمیتونی خارج بشی. این دین فقط یک در داره اون هم در ورودیه.
دیگه خودتون میدونین. خواهشا منو وارد این مسائل نکنین خودم هزار تا مشکل دارم.