اوضاع در حزب «اعتماد ملی» به نظر آشفته می‌رسد؛ ۴۸ ساعت پس از استعفای رسول منتجب‌نیا قائم مقام این حزب، مهدی کروبی دبیر کل اعتماد ملی، استعفای خود را تحویل کمیته مرکزی داد.
عصر دوشنبه ششم دی‌ماه حسین کروبی به خبرگزاری ایلنا گفت: «در دیداری که امروز با پدرم داشتم، او با توجه به مسائلی که در این چند روزه پیش آمده و به دلیل محدودیت‌هایی که داشتند، برای حفظ انسجام در حزب اعتماد ملی و جریان اصلاحات تصمیم به استعفا گرفته است».
به گفته فرزند مهدی کروبی، «برداشت پدرم این بود که با توجه به اینکه مشخص نیست حصر چه زمانی پایان خواهد یافت و نبود ایشان موجب بروز اختلاف سلیقه در حزب شده است، بهترین کار برای حفظ انسجام و اتحاد در حزب اعتماد ملی، استعفا از این سمت است تا دبیرکلی که بتواند انسجام را حفظ کند، انتخاب شود».
در متن نامه چهار ماده‌ای استعفای مهدی کروبی که خطاب به اعضای شورای مرکزی حزب اعتماد ملی نوشته شد، آمده «شرایط حصر امکان پیگیری امور از جمله مسائل این حزب را از اینجانب گرفته و اطلاعات و اخبارم در این زمینه محدود است. از این رو بدون ورود ماهوی به موارد اختلافی، از تمامی دوستان مصرانه می‌خواهم از هرگونه تشتت و اختلاف که موجب حذف یا درگیری عزیزان حزب می‌گردد به شدت اجتناب کنید».
او ادامه داده: «یقین دارم که با تحمل، گفت‌و‌گو و سعه صدر می‌توانید به تفاهم برسید. عزیزانم؛ ضمن پرهیز از اختلاف و تشتت سعی کنید نیروهای حزب را در سراسر کشور فعال کنید و از ظرفیت به وجود آمده در جهت جذب نیرو و توسعه حزب بهره گیرید».
دربند چهارم بار دیگر تاکید شده «با توجه به حصر غیرقانونی اینجانب که از سال ۸۹ آغاز شده و پایان آن نامعلوم است و زمانی برایش تعیین نشده، اینجانب درخواست استعفا از دبیرکلی حزب دارم و از دوستان تقاضا می‌‌کنم بدون دخالت عواطف و احساسات و به خاطر مصالح مهمتر حزب، این درخواست را قبول و تصویب کنند».
کروبی خواسته است که اعضای حزب با مدیریت منتجب‌نیا دبیرکل جدید را انتخاب کنند.
کروبی در بند سوم نامه تاکید کرده: «متاسفانه، اشتباهات مکرر جمعی در انتخابات مجلس هفتم و ریاست جمهوری ۸۴ که با تایید صلاحیت ۲ تن از اصلاح‌طلبان با حکم حکومتی، که بعدها برای نمایندگی مجلس رد صلاحیت شدند، با شکست اطلاح‌طلبان، کشور با خسارتی بزرگ روبرو شد و باعث بر باد رفتن ثروت و آبروی کشور شد که آثار زیان‌بار آن، تا چند دهه دیگر قابل جبران نخواهد بود».
وی سپس ادامه داده: «به نظر می‌رسد دوستان از اشتباهات گذشته‌شان درس گرفته باشند. با این حال لازم است ضمن تعامل و همکاری، مراقب باشید که در فضاهای تصنعی گروه‌ها گرفتار نشوید که مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود».
در بند آخر هم توصیه کرده «گروه‌ها و شخصیت‌های اصلاح‌طلب از خودمحوری و برتری جویی نسبت به دیگران پرهیز و اجتناب کنند که بعدها مجبور به ذلت و زبونی نشوند و مجبور نباشند، خلاف عقیده‌شان سخنانی بگویند و مواضعی بگیرند که مورد بی‌اعتنایی ارباب قدرت قرار بگیرد».
واکنش‌ها به استعفای کروبی
انتشار خبر استعفای دبیرکل حزب اعتماد ملی با واکنش‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی روبرو شد.
محمد جواد اکبرین، تحلیل‌گر سیاسی و پژوهشگر دینی در اینستاگرام خود با اشاره به نامه انتقادی هفت سال پیش مهدی کروبی به صادق‌آملی نوشت: «چون نتوانستند [کروبی] را ساکت کنند زندانی‌اش کردند، در حصری که حالا هفتاد و یک ماه از آن گذشته».
آرش صباغی فعال سیاسی، اطرافیان کروبی را باعث این استعفا دانست و در توییترش نوشت: «اینکه میگن طرف خودش خوبه اطرافیانش بیچاره‌اش کردن درباره کروبی شاید صدق کنه!»
م. احمدی هم به عنوان مخالف کروبی نوشته: «هفت سال گذشت و دولت هم دستشون افتاد، اما هنوز یه دونه از اون صندوق‌های رای رو که کروبی می‌گفت از روسیه وارد کردند نشونمون ندادند».
صبا آذرپیک روزنامه‌نگار توییت کرده: «اونجای نامه کروبی که میگه حصر غیرقانونی که از ۸۹ آغاز شده و پایان آن نامعلوم است و زمانی برایش تعیین نشده…ما هیچ ما نگاه، شرمساری ما».
مسعود باستانی از فعالین سیاسی که چند ماهی است از زندان آزاد شده، با کنایه به آن دسته اصلاحطلبانی که دائم بر حضور جدی در همه انتخابات و تحت هر شرایطی تاکید دارند، نوشته: «آیا استعفای غیابی شیخ از حصر به معنای علاقه‌مندی برای مشارکت فعال اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری است؟!»
عرفان خیراندیش، کاربر دیگریست که با اشاره به حصر خانگی کروبی نوشته، او ۱۱ بار تقاضای محاکمه علنی کرده (بدون هیچ جواب) و حسین شریعتمداری ۱۱ بار به دادگاه رفته و تبرئه شده است.
آنچه از متن نامه کروبی مشخص است، او همچنان نسبت به حکومت معترض است و بیش از همه در متن نامه‌ی خود روی «حصر» و «غیرقانونی» بودن آن تاکید کرده است. کروبی از متن استعفای خود و با استفاده از ظرفیت‌های محدود قانونی که برای ادامه حیات سیاسی در اختیار دارد، صدای خود را بار دیگر هم به حکومت و هم به جامعه رسانده است.
