مدت زیادی از به اصطلاح «آزادسازی» حلب نمی‌گذرد. این شهر حالا به طور کامل به دست ارتش دولتی سوریه افتاده و مخالفان مجبور شدند پای قراردادی را که پوتین برایشان نوشته امضاء کنند.
عصر پنج‌شنبه نهم دی ماه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه خبر داد که بشار اسد با اپوزیسیون مسلح این کشور توافقنامه آتش‌بس امضا کرده است. او گفته در این قرارداد مسکو و آنکارا میانجی بودند و اجرای توافق را تضمین می‌کنند.
البته وقتی اسم بشار اسد و نیروهای حامی او می‌آید، نباید از جمهوری اسلامی گذشت. آن هم وقتی مرور شود که این توافق پس از نشست سه‌جانبه وزرای دفاع ایران، روسیه و ترکیه در مسکو به دست آمد.
پوتین گفته در پی امضای توافقنامه آتش‌بس روسیه از میزان نیروهای نظامی خود در خاک سوریه خواهد کاست، زمان آن مشخص نیست، اما اگر کرملین به این تصمیم راضی نبود، زیر بار آن نمی‌رفت.
چشم اسد و همپیمانانش به دنبال حلب می‌دوید. شهری که پنج سال دژ مستحکم قدرتمندترین مخالفان اسد شده بود.
سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه گفته دو ماه تمام با میانجی‌گری ترکیه در حال رایزنی و مذاکره با رهبران گروه‌های اپوزیسیون میانه‌رو سوریه بوده که البته هنوز بخش وسیعی در مرکز این کشور را در کنترل خود دارند.
توافق سه اصل دارد. اول آنکه میان دولت سوریه و مخالفان مسلح است و به آتش‌بس در سرزمین جمهوری عربی سوریه تاکید دارد، دوم مجموعه اقدامات و برنامه‌های لازم برای حفظ آتش‌بس لازم است و سوم بیانیه‌ای مبنی بر آمادگی برای مذاکرات صلح سوریه است.
استخوان‌بندی این توافق قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل است که سال گذشته ایران و روسیه قبول نکردند و امسال همان نسخه را برای اسد پیچیدند و همچنان در آن صحبتی از سرنوشت او نیست.
اما آتش‌بس که از نیمه شب نهم دی آغاز شد، شامل داعش و النصره نمی‌شود. فرماندهی کل ارتش سوریه اعلام کرد که توافق آتش‌بس در سوریه شامل گروه‌های داعش و النصره و مجموعه‌های مرتبط با آنها نمی‌شود.
