علی اصغر حقدار – پروسه جمهوری اسلامی دور نهایی خود را طی می کند؛ حاکمانی که با برنامه و پشتوانه به‌هم‌ریختگی همه جانبه جامعه و مردمان ایران به قدرت رسیدند، اینک بعد از سی و هشت سال حکومت خشن و فاسد، در راهسپاری به سوی سرنگونی، گرفتار بحران‌های داخلی و خارجی هستند.
آرایش تازه صحنه‌های سیاسی و دیپلماتیک در منطقه و کشورهایی که در ماجرای ایران درگیرند، از سویی، و مطالبات نوین در داخل ایران از خوزستان و آذربایجان تا بلوچستان و خراسان و تهران از سویی دیگر، بحران سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را به عرصه کشانده است. برخوردهای خشن و سرکوب‌گرانه اعتراضات چند روز اخیر مردمان خوزستان و حمایت‌های مردمی در آذربایجان و تهران از آنان، حکایت شرایط جدیدی هستند که هر دو سوی جدال حکومت و مردمان را پدید آورده‌اند.
تردیدی نیست که به‌هم‌ریختگی اجتماعی و روزآمد شدن مطالبات حقوقی در گستره ایران و شدت اختلاف‌های جناحی رژیم جمهوری اسلامی بر حساسیت بحران سرنگونی افزوده و با توجه به تغییر رفتار و گفتار رئیس جمهوری جدید آمریکا، شرایط تازه‌ای برای مخالفان و نیروهای برانداز ایران از طیف‌های فعالین مدنی آذربایجان و خوزستان تا زنان و باورمندان دگراندیش فراهم ساخته است؛ همسویی مطالبات حقوقی و سرنگونی‌طلب در داخل و خارج ایران با برنامه‌های فعالین حقوق بشری در خارج و برخی کشورهای اروپایی به همراه دولت فعلی امریکا، از طرفی رژیم را در تنگناهای حقوقی و سیاسی و دیپلماتیک و تجاری قرار داده و از طرف دیگر، جان تازه‌ای به اپوزیسیون بخشیده است.
در شرایط فعلی که جمهوری اسلامی همه سویه تحت فشار قرار دارد، با خردمندی نیروهای مخالف و فعالیت‌های حقوق بشری با عطف توجه به حقوق اقوام و زنان و باورمندان تحت فشار، سرکوب و سانسور ایرانیان می‌توان بحران سرنگونی را به کنش‌هایی پیوند زد که آغازگر گذار از جمهوری اسلامی بوده و به دولتی دموکراتیک و مبتنی بر حقوق شهروندی و در راستای تحقق اهداف مبارزاتی اقشار مختلف مردمان ایران دست یافت.
