حنیف حیدرنژاد – بر اساس اطلاعاتی که شبکه رادیویی ایالت بایرن در جنوب آلمان منتشر کرده، یک پناهجوی ایرانی که رضا ف. معرفی شده در روز ۲۶ ماه ژوئن در زندان «اِشتادِلهایم- مونیخ» اقدام به خودکشی کرده است. با کمک امدادگران، وی نجات پیدا کرده و به یک بیمارستان منتقل می‌شود ولی دو روز بعد در آنجا فوت می‌کند. وزارت داخله و دادگستری ایالت بایرن که به طور معمول موظف به انتشار چنین اخباری هستند از مطلع کردن افکارعمومی خودداری می‌کنند. اینک و پس از یک ماه، این موضوع از طریق شبکه رادیویی بایرن علنی شده است.
رضا ف. قبل از آلمان در بلغارستان بوده و قرار بوده که به آن کشور بازگردانده شود. او در حالی که قصد ورود غیر قانونی به آلمان داشته در مرز این کشور دستگیر و با حکم یک قاضی به دو ماه زندان محکوم می‌شود. پس از دو ماه در حالی که قرار بود او را با هواپیما به صوفیه در بلغارستان اخراج کنند مقاومت شدیدی از خود نشان می‌دهد به نحوی که اخراج وی تعلیق شده و به زندان برگردانده می‌شود. رضا ف. در اعتراض به اخراج خود، در روزی که قرار بود تا از زندانی که در آن بسر می‌برد به زندان دیگری در «آیش اِشتات» منتقل شود با کمک بند کفش اقدام به خودکشی می‌کند.
پرسش‌های زیادی در این مورد وجود دارد از جمله:
– آیا رضا ف. وکیل داشته است؟
– آیا بعد از مقاومت او در برابر اخراج، او با دکتر یا روان‌شناس یا وکیل یا فرد دیگری تماس داشته و در باره فکر و قصد خودکشی صحبت کرده بوده؟ اگر آری، آیا مقامات زندان و اداره‌ای که اخراج را دنبال می کرده از این موضوع با اطلاع بوده‌اند؟ اگر آری، چه اقدامی برای برطرف کردن این خطر انجام داده بودند؟
– آیا وزارت دادگستری و وزارت داخله ایالت بایرن از همه این مسائل با اطلاع بوده‌اند؟ اگر نه، چرا بی اطلاع بودند و اگر آری، چه اقدامی انجام داده‌اند؟
– سرانجام اینکه به چه دلیل وزارت داخله و دادگستری ایالت بایرن از انتشار خبر خودکشی و مرگ رضا ف. خودداری کرده‌اند؟
بسیاری از ایرانیان فراری از جمهوری اسلامی در گوشه و کنار جهان به طور گمنام کشته می‌شوند، می‌میرند یا خودکشی می‌کنند، بدون آنکه کسی از آن با خبر شود. سرنوشت رضا ف. بخش کوچکی از کارنامه‌ی مرگ و نیستی جمهوری اسلامی است. به پاسداشت جان و کرامت انسان و برای تاکید بر مسئولیت رژیم جمهوری اسلامی در چنین مواردی نیز هست که باید به این اخبار توجه داشت و در انتشار آنها کوشید.
