فرید خلیفی – بهمن ۱۳۵۷٫ شخصی با وعده آزادی، سوار بر موجی اجتماعی، کنترل جامعه ایران را به دست می‌گیرد و دولتی نوین تشکیل می‌دهد تا افکار و ایدئولوژی خود را در سطح جامعه غالب کند.
اما خیلی زود نیک درمی‌یابد که تنها راه بسط ایدئولوژی خویش در جامعه، محدود کردن آزادی از طریق خاموش نمودن ایده‌ها و افکار دیگر است. پس با کشتار منتقل‌کنندگان اندیشه‌های مخالف، ابتدا صداها را خاموش می‌کند و سپس قلم‌ها را می‌شکند.
مردم ایران هنوز نمی‌دانند در ابتدای عصری هستند که تا ۴۰ سال بعد نیز همچنان ادامه خواهد داشت. عصر سانسور آغاز می‌شود…
