یک آخوند جوان که از هواداران دو آتشه تیم تراکتورسازی تبریز است این هفته در جریان بازی این تیم و پرسپولیس در ورزشگاه صد هزار نفری تهران با فریادهای مداوم و بالا و پایین پریدن با عبا و عمامه توجه خبرنگاران، عکاسان و تماشاچیان را به خود جلب کرد.
در پایان مسابقه تماشاگرانی که اطراف این آخوند پر جنب و جوش نشسته بودند دور او جمع شدند در حالی که وی را حاج آقا خطاب می‌کردند از او پرسیدند: باز هم برای تشویق تیم تراکتورسازی به استادیوم‌ها خواهید رفت؟ حجت‌الاسلام بهزاد عباسپور گفت؛ تصمیم دارم تابوشکنی کنم و برای کشاندن روحانیونی که به فوتبال علاقه دارند و بازی‌های لیگ برتر ایران را دنبال می‌کنند به استادیوم پیش‌قدم شوم و در واقع تصمیم دارم آنها را با جامعه آشتی دهم و فاصله‌ای را که در چند سال اخیر بین روحانیت و مردم به وجود آمده کمتر کنم، فکر می‌کنم نباید گذاشت این دوری از این که هست بیشتر شود.
من فوتبال را از کودکی دوست داشتم و از حضور در ورزشگاه و تماس با مردم خوشحال می‌شوم. خوشبختانه بر خلاف تصورم متوجه شدم حضور من در ورزشگاه با یونیفورم آخوندی برای دیگران جالب بوده است. آنها می‌گفتند (حاج آقا خوش آمدی) به نظر من طلبه‌ها و روحانیون نباید همه عمر در حجره مسجد و هیأت‌های عزاداری بنشینند و منتظر ملاقات با مردم باشند.
حجت‌الاسلام بهزاد ادامه داده، شاید تا چند سال پیش کسی حضور یک آخوند را با لباس روحانیت در ورزشگاه نمی‌پسندید اما حالا دیگر همه چیز تغییر کرده و باید با مقتضیات زمان پیش رفت، باز هم تأکید می‌کنم تا کی باید در مسجد بنشینیم تا جوان‌ها به دیدن ما بیایند، این روزها ما باید به سراغ جوان‌ها برویم، اگر من در استادیوم همراه با دیگران برای تشویق تیم مورد علاقه‌ام فریاد نزنم و بالا و پایین نپرم به من خواهند گفت حاج آقا چرا خودت را گرفته‌ای.
عقیده من این است که نباید برخی به حرکاتی مانند بالا و پایین پریدن و فریاد زدن به هنگام تشویق یک تیم ایراد بگیرند و بگویند این کارها با لباس روحانیت درست نیست چون وقتی به صفحات اجتماعی نگاه می‌کنیم نود درصد (کامنت‌ها) اظهارنظرها درباره کارهای من در استادیوم هنگام تشویق تیم تراکتورسازی مثبت است.
این حجت‌الاسلام تبریزی درباره تیم مورد علاقه‌اش، تراکتورسازی نیز گفته است: از نظر من تراکتورسازی تیمی است که به دو قطبی بودن فوتبال ایران پایان داد. در این چند سال بحث‌های قومیتی را پیش کشیدند که کار هواداران تراکتورسازی نبود. یک مثال می‌زنم؛ وقتی به ورزشگاه آزادی آمدیم، چند هوادار تیم استقلال به من متلک گفتند اما آنها تعدادشان محدود بود حتی از هواداران تراکتورسازی خواستم واکنشی به آنها نشان ندهند. این دلیل نمی‌شود که من بگویم تمام هواداران استقلال همین رفتار را دارند. من از ته دل می‌گویم که تماشاگران تراکتورسازی باید الگو باشند و این حرکت آنها که بعد از شکست مقابل استقلال نیم ساعت روی سکوها ایستادند و گفتند «عیبی یوخ» در فوتبال ایران بی‌نظیر بود. وقتی این صحنه‌ها را دیدم، گریه‌ام گرفت.
تراکتورسازی در این چند هفته خوب بازی کرده اما با بدشانسی نتیجه نگرفته است متأسفانه در سال‌های اخیر به جوان‌ها خوب توجه نشده و الان تراکتورسازی دستش خالی است. با این حال، من معتقدم تراکتورسازی راه خودش را پیدا می‌کند.
